Przejdź do zawartości

Tomasz Bonek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Bonek
Tomasz Bonek
Tomasz Bonek
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1977
Brzeg Dolny

Zawód, zajęcie

pisarz, dziennikarz, reporter-dokumentalista, menedżer mediów

Stanowisko

Redaktor naczelny Money.pl, dyrektor wydawniczy Biznes Onet i Business Insider Polska, autor książek w Wydawnictwie Znak

Pracodawca

Money.pl Sp. z o.o., Ringier Axel Springer Polska

Strona internetowa

Tomasz Bonek (ur. 11 sierpnia 1977) – polski pisarz, dziennikarz, reporter i dokumentalista, autor książek, manager mediów, podróżnik.

Współtwórca sukcesu i wieloletni redaktor naczelny portalu Money.pl[1], a także dyrektor wydawniczy redakcji biznesowych Onetu i Ringier Axel Springer Polska (Forbes.pl, Business Insider Polska, Biznes.Onet). W 2016 roku odpowiadał za wprowadzenie polskiej wersji globalnego serwisu ekonomicznego Business Insider[2]. Od 2019 związany z Wydawnictwem Znak, dla którego pisze książki reporterskie. Członek Unii Literackiej[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pracę jako dziennikarz rozpoczął pod koniec lat 90. XX wieku w „Gazecie Wrocławskiej”, a następnie w „Słowie Polskim” (stworzył i był kierownikiem działu ekonomicznego redakcji tego dziennika aż do fuzji tytułu z Gazetą Wrocławską). W telewizji TVP Wrocław był współautorem i prowadzącym program BiznesManiak. Jego artykuły publikowane były także w: „Rzeczpospolitej”, „Newsweeku”, „Pulsie Biznesu” i „Press”.

Od 2004 do 2015 roku był redaktorem naczelnym portalu finansowego Money.pl. Tu stworzył od podstaw redakcję serwisu[4], która obecnie jest jednym z największych profesjonalnych zespołów dziennikarskich publikujących w polskim internecie. Odpowiadał też za wizerunek Grupy Money.pl. Kształtował również zawartość magazynów w Grupie Money.pl: iWoman.pl i MenStream.pl, Platine.pl. W lutym 2010 r. objął dodatkowo funkcję prezesa zarządu spółki Interaktywnie.com, należącej do Grupy Money.pl, która wydaje branżowy magazyn poświęcony portalom internetowym i biznesowi w sieci[5]. Spółkę tę przejął od Grupy WP, kiedy ta kupiła 100 proc. udziałów w Money.pl, wówczas też rozstał się z portalem[6].

W 2015 roku, razem z Martą Smagą, założył agencję marketingową TBMS Spółka z o.o., zajmującą się kompleksową realizacją projektów internetowych, w tym zarządzaniem nimi[7]. Jednym z jej pierwszych klientów została Grupa Onet-RASP, gdzie Tomasz Bonek objął stanowisko dyrektora biznesowych redakcji internetowych[8], a jego zadaniem było połączenie newsroomów obu firm i segmentacja produktów medialnych.

Spółka Tomasz Bonek i Marta Smaga była odpowiedzialna za wdrożenie polskojęzycznej wersji globalnego serwisu internetowego Business Insider – ten debiut internetowy roku 2016 został zrealizowany na zlecenie Grupy Onet – RAS Polska.

Tomasz Bonek w 2005 roku napisał książkę – reportaż Przeklęty skarb, opowiadającą o aferach związanych z odkryciem skarbu średzkiego. W 2012 ukazały się dwie kolejne książki Tomasza Bonka. Lubiąż. Mroczne tajemnice opactwa to zbiór reportaży o pechu prześladującym największy w Polsce zabytek architektoniczny, opowiadających o agentach SB szukających w nim skarbów oraz o tajnym, podziemnym ośrodku badawczym jaki prowadzili tu naziści. Kolejna pozycja wydawnicza z 2012 to Biznes w internecie, która ukazała się nakładem Wolters Kluwer. W 2013 ukazały się kolejne biznesowe książki wydane przez to samo wydawnictwo: Biznes na Facebooku i nie tylko... oraz Internet dla seniora[9]. 2014 rok przyniósł kolejną pozycję autorstwa Bonka, wydane przez Wydawnictwo Technol Miasto skarbów, czyli drugą po Przeklętym skarbie opowieść o klejnotach ze Środy Śląskiej. W 2016 ukazała się pierwsza z serii „Inne strony świata” książka podróżnicza Bonka, zatytułowana Set Maat – siedlisko prawdy. Wędrówki po Egipcie, Izraelu, Jordanii i Maroku.

W 2019 roku Tomasz Bonek związał się z Wydawnictwem „Znak”, dla którego pisze książki, przede wszystkim reportaże historyczne. Wydana przez imprint Znak Horyzont gross-roseńska trylogia śmierci tuż po wydaniu stała się bestsellerem Empiku – każdy z tytułów (Chemia śmierci, Demony śmierci, Komando śmierci) zajmował pierwsze miejsca w kategorii najlepiej sprzedających się książek historycznych[10].

Tomasz Bonek prowadzi zajęcia ze studentami Uniwersytetu Wrocławskiego z przedmiotów: dziennikarstwo internetowe, dziennikarstwo ekonomiczne, redakcja portali internetowych, internet jako narzędzie public relations, reportaż podróżniczy.

Tomasz Bonek jest laureatem nagrody „Ostre Pióro 2004”.

Śledztwa dziennikarskie

[edytuj | edytuj kod]
  1. W 2005 roku Tomasz Bonek w serii artykułów publikowanych w dzienniku Słowo Polskie oraz w książce Przeklęty skarb (II wydanie pt. Miasto skarbów) opisał afery związane z odkryciem w Środzie Śląskiej słynnego skarbu. Ujawnił, jak przez zaniedbania urzędników PRL bezpowrotnie zaginęła większa część tego średniowiecznego zabytku[11].
  2. W 2012 roku w książce Lubiąż. Mroczne tajemnice opactwa (II wydanie pt. Lubiąż. Klasztor mrocznych tajemnic) wyjaśnił II-wojenną tajemnicę największego zabytku sakralnego w Polsce – opactwa w Lubiążu. Podczas II wojny światowej Niemcy stworzyli tu tajny ośrodek badawczy zajmujący się radiolokacją, a w klasztornych laboratoriach stworzono prototypy tranzystora, który zrewolucjonizował światową elektronikę[12].
  3. W 2020 roku Tomasz Bonek w książce Zaginione złoto Hitlera. Bezpieka PRL na tropie skarbu Festung Breslau ujawnił dokumenty dot. tzw. złota Wrocławia, czyli rzekomych kilkudziesięciu ton złota ukrytych przez uciekających Niemców w Festung Breslau, tym samym rozwiązał zagadkę tzw. złotego pociągu, który miał zostać ukryty pod Wałbrzychem. Opisał też jak SB na polecenia generałów Kiszczaka i Jaruzelskiego w stanie wojennym szukała na Dolnym Śląsku tego skarbu[13].
  4. W 2021 roku w książce Chemia śmierci. Zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy przez Tomasza Bonka opisana została tragiczna historia więźniów obozów Dyhernfurth I i II (dziś Brzeg Dolny), w którym Niemcy testowali na więźniach tabun i sarin oraz stworzyli fabrykę tych śmiercionośnych gazów bojowych[14].
  5. W 2022 roku w książce Demony śmierci. Zbrodniarze z Gross-Rosen Tomasz Bonek ujawnił, że obozowy lekarz KL Gross-Rosen opracowywał w tym obozie metodę mordowania więźniów zastrzykami z wody utlenionej, benzyny i fenolu, tu też po raz pierwszy, na jeńcach radzieckich, zastosował ją na masową skalę. Po przeniesieniu do Auschwitz i Birkenau Friedrich Entress i jego współpracownicy zabili w ten sposób około 25 tys. osób[15].
  6. W 2023 roku w książce Komando śmierci. Ostatnia tajemnica KL Gross-Rosen i Kloster Leubus wyjaśnił zagadki dotyczące komanda naukowców o kryptonimie „Wetterstelle”, które zostało zorganizowane w obozie koncentracyjnym Gross-Rosen na Dolnym Śląsku oraz opisał ich powiązania z badaniami prowadzonymi podczas II wojny światowej w pocysterskim opactwie w Lubiążu. Według tych ustaleń w obu tych lokalizacjach Niemcy prowadzili zaawansowane projekty dotyczące radiolokacji w oparciu o urządzenia działające na falach centymetrowych i prototypach tranzystorów[16].
  7. W wydanej w 2023 roku książce Ludzie na mydło. Mit, w który uwierzyliśmy opisał, jak powstał jeden z pierwszych polskich narodowych fake newsów, dotyczący tego, że Niemcy podczas II wojny światowej w obozach koncentracyjnych produkowali mydło z ludzkiego tłuszczu. Ujawnił w niej także, jak Sowieci naciskali na członków komisji badania zbrodni niemieckich – w tym na Zofię Nałkowską – aby po wizytacji instytutu anatomicznego profesora Rudolfa Spannera w Gdańsku wydali komunikat, że była to fabryka mydła z Polaków i Żydów, mimo że nie było na to dowodów. Dopiero po 70 latach okazało się, że w owym instytucie produkcji takiej substancji nie prowadzono, a nawet nie opracowywano takiej technologii, a mydło z tłuszczu ludzkiego powstawało jako produkt uboczny maceracji zwłok, jak to się dzieje nawet dzisiaj przy produkcji preparatów anatomicznych ze zwłok[17].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ostre pióro 2004 – nagroda dla najlepszego dziennikarza ekonomicznego w internecie[18].
  2. Najlepsza publikacja o tematyce ekonomicznej 2011/2012 w kategorii „Systemy informatyczne w biznesie” dla książki Biznes w internecie[19].
  3. Nagrody „Economicus” Dziennika Gazety Prawnej 2012 – nominacja dla książki Biznes w internecie[9].

Książki

[edytuj | edytuj kod]
  1. Przeklęty skarb, Tomasz Bonek, Wrocław 2005, Bonek&Szewczyk, ISBN 83-922160-0-8.
  2. Lubiąż. Mroczne tajemnice opactwa, Tomasz Bonek, Wrocław 2012, Vanilia, ISBN 83-925760-9-8.
  3. Biznes w internecie, Tomasz Bonek, Marta Smaga, Warszawa 2012, Wolters Kluwer, ISBN 978-83-264-3830-1.
  4. Biznes na Facebooku i nie tylko, Tomasz Bonek, Marta Smaga, Warszawa 2013, Wolters Kluwer, ISBN 978-83-264-4387-9.
  5. Internet dla seniora, Tomasz Bonek, Marta Smaga, Warszawa 2013, Wolters Kluwer, ISBN 978-83-264-3170-8.
  6. Miasto skarbów, Tomasz Bonek, Kraków 2014, Wydawnictwo Technol, ISBN 978-83-60762-53-0.
  7. Lubiąż. Klasztor mrocznych tajemnic. Tomasz Bonek, Poznań 2015, Wydawnictwo Replika, ISBN 978-83-7674-456-8.
  8. Jak zarabiać w internecie, Tomasz Bonek, Marta Smaga, Warszawa 2015, Wolters Kluwer, ISBN 978-83-264-8252-6.
  9. Set Maat – Siedlisko prawdy. Wędrówki po Egipcie, Izraelu, Jordanii i Maroku, Tomasz Bonek, Poznań 2016, Wydawnictwo Replika, ISBN 978-83-7674-532-9.
  10. Zaginione złoto Hitlera. Bezpieka PRL na tropie skarbu Festung Breslau, Tomasz Bonek, Kraków 2020, Znak Horyzont, ISBN 978-83-240-5683-5.
  11. Chemia śmierci. Zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy, Tomasz Bonek, Kraków 2021, Znak Horyzont, ISBN 978-83-240-7945-2.
  12. Demony śmierci. Zbrodniarze z Gross-Rosen, Tomasz Bonek, Kraków 2022, Znak Horyzont, ISBN 978-83-240-8733-4.
  13. Komando śmierci. Ostatnia tajemnica KL Gross-Rosen i Kloster Leubus, Kraków, 2022, Znak Horyzont, ISBN 978-83-240-8843-0.
  14. Ludzie na mydło. Mit, w który uwierzyliśmy, Kraków 2023, Znak Horyzont, ISBN 978-83-240-8876-8.
  15. Lubiąż. Biografia Cudu, Kraków 2024, Kraków 2024, Znak Horyzont, ISBN 9788324090020.
  16. Repatrland '45. Drogi Polaków na Ziemie Odzyskane, Kraków 2025, Znak Horyzont, ISBN 9788383678184.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2019-10-15].
  2. Polska edycja Business Insidera ruszyła. Czy WP i Agora mają się czego bać? [online], interaktywnie.com [dostęp 2025-03-31].
  3. Członkowie UL
  4. Biznes na biznesie [online], press.pl, 1 grudnia 2014 [dostęp 2015-01-11].
  5. Zarząd [online], Money.pl [dostęp 2013-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-27].
  6. Iga Kołacz, Tomasz Bonek odchodzi z Money.pl i przejmuje Interaktywnie.com [online], press.pl, 15 stycznia 2015.
  7. Tomasz Bonek i Marta Smaga założyli spółkę do projektów internetowych [online], press.pl, 9 czerwca 2015 [dostęp 2015-06-21].
  8. Tomasz Bonek został dyrektorem w Grupie Onet-RASP [online], press.pl, 18 czerwca 2015 [dostęp 2015-06-21].
  9. a b Bonek Tomasz [online], Profinfo.pl [dostęp 2013-12-27].
  10. „Demony śmierci” to nowa książka także o obozie w Brzegu Dolnym [online], kuriergmin.pl, 2 lipca 2022 [dostęp 2024-11-19] (pol.).
  11. Tomasz Bonek, Przeklęty skarb. Opowieść o klejnotach wartych 100 mln dolarów, które w PRL wyrzucono na śmietnik, Wyd. 1, Wrocław: Szewczyk & Bonek, 2005, ISBN 83-922160-0-8, OCLC 85863917 [dostęp 2022-05-16].
  12. Tomasz Bonek, Lubiąż. Mroczne tajemnice opactwa, Wrocław: Agencja Reklamowa Wanilia, 2012, ISBN 978-83-925760-9-9, OCLC 833939464 [dostęp 2022-05-16].
  13. Tomasz Bonek, Zaginione zloto Hitlera. Bezpieka PRL na tropie skarbu Festung Breslau, Kraków: Znak Horyzont, 2020, ISBN 978-83-240-5683-5, OCLC 1153275225 [dostęp 2022-05-16].
  14. Tomasz Bonek, Chemia śmierci. Zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy, Wydanie I, Kraków 2021, ISBN 978-83-240-7945-2, OCLC 1262767942 [dostęp 2022-05-16].
  15. Tomasz Bonek, Demony śmierci. Zbrodniarze z Gross-Rosen, Wydanie I, Kraków: Znak Horyzont, 2022, ISBN 978-83-240-8733-4, OCLC 1336399446 [dostęp 2022-08-21].
  16. Tomasz Bonek, Komando śmierci: ostatnia tajemnica KL Gross-Rosen i Kloster Leubus, Wydanie I, Kraków: Znak Horyzont, 2023, ISBN 978-83-240-8843-0 [dostęp 2023-07-30].
  17. Paulina Dudek, Tomasz Bonek, Zobaczyli coś jakby zgliwiały ser. To było mydło z ludzi. „Produkt uboczny” [online], Gazeta.pl, 14 listopada 2023 [dostęp 2023-11-19] (pol.).
  18. Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2019-10-15].
  19. Biznes w internecie [online], Profinfo [dostęp 2019-10-15].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]