Tomasz Kazecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Kazecki
Ilustracja
Tomasz Kazecki (przed 1913)
Data urodzenia

1844

Data śmierci

8 stycznia 1939

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Pamiątkowy 70-lecia Powstania Styczniowego
Multimedia w Wikimedia Commons

Tomasz Kazecki (ur. 1844, zm. 8 stycznia 1939) – polski inżynier leśnik, powstaniec styczniowy.

Tomasz Kazecki w mundurze weterana
Grobowiec Kazeckich

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1844[1][2][3][a]. Jako uczeń gimnazjalny wziął udział w powstaniu styczniowym 1863[2][4][5]. Walczył pod rozkazami gen. Józefa Wysockiego, uczestnicząc m.in. w bitwie pod Radziwiłłowem (zakończonej niepowodzeniem 2 lipca 1863)[1][2][4][5].

Uzyskał tytuł inżyniera leśnika[4][5]. Pracował jako zarządca dóbr[6]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, decyzją sądu apelacyjnego we Lwowie z 1919 został mianowany rzeczoznawcą w sprawach ewentualnych wywłaszczeń przedmiotów i gruntów na rzecz kolei żelaznych[6]. Należał do Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego w 1914[7]. Był czynnym członkiem Małopolskiego Towarzystwa Leśnego[8]. W latach 80. XIX wieku był nadleśniczym w Załoźcach[9][10].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany na stopień podporucznika weterana Wojska Polskiego[2]. Zasiadł w zarządzie Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczestników Powstania Polskiego z r. 1863/4 (TWPUPP)[11], w 1930 został sekretarzem[12], był członkiem lwowskiego oddziału Związku Weteranów Powstania z roku 1863/4[13][14].

Jego żoną została Maria Marcella Antonina z domu Trojanowska (1850-1931), z którą miał córkę Marię (1880-1938)[15][4][16]. We Lwowie zamieszkiwał wraz z rodziną przy ulicy Józefa Ignacego Kraszewskiego 19[6][7][17][18].

W 1936 był jednym z dziewięciu żyjących uczestników powstania styczniowego żyjących na obszarze województwa lwowskiego[19]. Przechowywał krzyżyk powstańczy, „z którym powstańcy szli w bój za Polskę”; widniał na nim napis „25-27 luty. Pamiątka 8. kwietnia 1861“ oraz na odwrocie „Warszawa” i rysunek wieńca cierniowego[1]. W lutym 1938 otrzymał tytuł członkostwa honorowego oddziału lwowskiego Związku Byłych Ochotników Armii Polskiej[20]. Na początku 1939, mając 95 lat, był we Lwowie jednym z trzech żyjących weteranów powstania styczniowego[2][1].

Zmarł w nocy 8/9 stycznia 1939 w wieku 95 lat, a 11 stycznia 1939 został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[4][5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Inny rok urodzenia 1834 omyłkowo podano tu: Zgon powstańca Tomasza Kazeckiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 6, s. 2, 10 stycznia 1939. 
  2. ↑ Dosłownie wymieniony jako „Tomasz Karecki”. M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 350.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g W 75-letnią rocznicę powstania styczniowego. Poszli nasi w bój bez broni. Tomasz Kazecki. „Wschód”. Nr 72, s. 1, 2, 20 stycznia 1938. 
  2. ↑ a b c d e f g h i Zgon weterana. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 9B, s. 5, 9 stycznia 1939. 
  3. ↑ Tomasz Kazecki. niezwyciezeni1918-2018.pl. [dostęp 2022-01-20].
  4. ↑ a b c d e f g h i Zgon powstańca Tomasza Kazeckiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 6, s. 2, 10 stycznia 1939. 
  5. ↑ a b c d e f Pożegnanie starosty stryjskiego mgr Stanisława Harmaty. „Wschód”. Nr 114, s. 7, 22 stycznia 1939. 
  6. ↑ a b c Rozmaite obwieszczenia. „Gazeta Lwowska”. Nr 163, s. 6, 7, 17 lipca 1919. 
  7. ↑ a b Spis członków i delegatów Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego. Lwów: 1914, s. 34.
  8. ↑ Protokół z Walnego Zgromadzenia Członków Małop. Tow. leśnego odbytego dnia 22 października 1922. „Sylwan”. Nr 12, s. 282, 283, 286, 1922. Małopolskie Towarzystwo Leśne i Spółdzielnia Leśników. 
  9. ↑ Sprawy Towarzystwa. „Sylwan”. Nr 1, s. 45, 1884. Galicyjskie Towarzystwo Leśne. 
  10. ↑ Sprawy Towarzystwa. „Sylwan”. Nr 5, s. 166, 1886. Małopolskie Towarzystwo Leśne i Spółdzielnia Leśników. 
  11. ↑ Lidia Michalska-Bracha. Wojciech Biechoński i lwowscy weterani 1863 roku. „Świętokrzyskie”. Wydanie Specjalne, s. 47, 51, Wydanie specjalne z 22 stycznia 2013. ISSN 1895-2895. 
  12. ↑ Zebranie uczestników Powstania 1863 r.. „Gazeta Lwowska”. Nr 20, s. 6, 25 stycznia 1930. 
  13. ↑ Jolanta Załęczny. Pamięć powstania styczniowego we Lwowie. „Cracovia Leopolis”. Nr 1 (77), s. 11, 2014. ISSN 1234-8600. 
  14. ↑ Jolanta Załeczny: Pamięć powstania styczniowego we Lwowie. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2015-02-20].
  15. ↑ Ś. p. Maria Kazecka. „Gazeta Lwowska”. Nr 120, s. 2, 29 maja 1928. 
  16. ↑ Z ksiąg kościelnych parafii rzymskokatolickiej w Załoźcach. Ochrzczeni – indeks nazwisk część 3. 5 sierpnia 2013. [dostęp 2015-02-20].
  17. ↑ Stanisław Nicieja: Legenda Lwowskich Orląt. [dostęp 2015-02-20].
  18. ↑ Muzeum Lwowa i Kresów. muzeumlwowa.pl, 27 listopada 2014. [dostęp 2015-02-20].
  19. ↑ Opieka nad weteranami z r. 1963-4 w lwowskim województwie. „Gazeta Lwowska”. Nr 16, s. 2, 22 stycznia 1936. 
  20. ↑ Związek b. Ochotników Armii Polskiej w działalności we Lwowie. „Wschód”. Nr 75, s. 11, 20 lutego 1938. 
  21. ↑ W 75. rocznicę Powstania Styczniowego. Uroczystości we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 18, s. 1, 25 stycznia 1938. 
  22. ↑ Ordery Odrodzenia Polski dla weteranów 1863 r. we Lwowie. „Wschód”. Nr 73, s. 4, 30 stycznia 1938. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Kazecki&oldid=71778822”