Tomasz Malicki
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1885 Łukawiec, Austro-Węgry | |
| Data i miejsce śmierci | 18 kwietnia 1951 Wrocław, Polska | |
| Wojewoda tarnopolski | ||
| Okres | od 16 kwietnia 1937 do 17 września 1939 | |
| Poprzednik | Alfred Biłyk | |
| Następca | okupacja wojenna ZSRR | |
| Odznaczenia | ||
  
| ||
Tomasz Malicki (ur. 24 grudnia 1885 w Łukawcu, zm. 18 kwietnia 1951 we Wrocławiu) – urzędnik państwowy okresu międzywojennego, wojewoda tarnopolski w latach 1937-1939.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył gimnazjum w Rzeszowie. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie uzyskał tytuł magistra prawa i administracji. Od 1903 do 1908 był zaangażowany w działalność niepodległościową. Od 1913 do 31 października 1918 pracował w Głównej Krajowej Radzie Szkolnej, a następnie w administracji byłego zaboru austriackiego. Podczas I wojny światowej od 1915 do 1918 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej, w tym w ramach werbunku do II Brygady Legionów Polskich
W służbie Rzeczypospolitej przeszedł wszystkie stopnie awansu służby państwowej – powiatowej i wojewódzkiej. Pracę urzędniczą rozpoczął jako koncypient w Mościskach, następnie komisarz powiatowy w Kosowie i Tarnowie, skąd w 1921 został oddelegowany do Starostwa w Krakowie. W 1922 przeniósł się do Kuratorium Okręgu Szkolnego w Toruniu, następnie do Tarnopola, a w 1925 został komisarzem miasta Trembowla. W 1926 został starostą powiatu tarnopolskiego. W kwietniu 1936 w Tarnopolu odbyły się obchody 10-lecia urzędowania Malickiego na stanowisku starosty[1]. 14 kwietnia 1937 otrzymał mianowanie na stanowisko wicewojewody i p.o. wojewody tarnopolskiego[2][3][4], a 16 stycznia 1938 – wojewody tarnopolskiego. Urząd ten pełnił do agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939.
Za jego urzędowania wybudowano na terenie województwa 22 Domów Ludowych, 3 kościołów, 9 kaplic, 5 szkół publicznych, ufundowano 3 probostwa i wiele orkiestr dla związków strzeleckich.
W 1936 otrzymał od papieża Piusa XI godność szambelana papieskiego za wybitną działalność na polu budowy kościołów i kaplic w powiecie tarnopolskim[5].
W roku 1940 zgłosił się ochotniczo do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Walczył na Bliskim Wschodzie w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich i jako szeregowy (nr ew. 7947) odbył kampanię afrykańską 1941-43. W czerwcu 1947 wrócił z rodziną do Polski i osiadł we Wrocławiu. Jego żoną była Małgorzata[6].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1938)[7][8]
- Złoty Krzyż Zasługi (1929)[9]
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia[10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jubileusz starosty Tomasza Malickiego. „Wschód”, s. 11, Nr 8 z 10 kwietnia 1936.
- ↑ Nowy wojewoda tarnopolski. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 86 z 17 kwietnia 1937.
- ↑ Tomasz Malicki p. o. woj. tarnopolskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 89 z 21 kwietnia 1937.
- ↑ Nowy wojewoda tarnopolski Tomasz Malicki objął urzędowanie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 88 z 20 kwietnia 1937.
- ↑ Wręczenie dyplomu szambelana papieskiego dla wojewody Malickiego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 105 z 13 maja 1937.
- ↑ Lista odznaczeń z terenu województwa tarnopolskiego. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 2, Nr 725 z 12 listopada 1934.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592
- ↑ Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 260 z 16 listopada 1938.
- ↑ 261. Ogłoszenia o nadaniu Złotego i Srebrnego Krzyża Zasługi. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”, s. 179, Nr 15 z 1 lipca 1929.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 286.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Malicki p. o. woj. tarnopolskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 89 z 21 kwietnia 1937.
- Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1 s. 171
| ||||||
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego (okres zaborów)
- Absolwenci Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Komisarze rządowi miast II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotą Odznaką Honorową Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu
- Powiatowi komisarze rządowi II Rzeczypospolitej
- Starostowie powiatowi II Rzeczypospolitej
- Wicewojewodowie II Rzeczypospolitej
- Wojewodowie tarnopolscy
- Urodzeni w 1885
- Zmarli w 1951
