Tomasz Marzec

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Marzec
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1886
Niegosławice

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Sieradz

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Tomasz Marzec (ur. 21 grudnia 1886 w Niegosławicach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Niegosławicach, w powiecie pińczowskim, w rodzinie Piotra i Magdaleny z Dyniów[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej. W 1920 został przyjęty do Wojska Polskiego. Wziął udział w wojnie z bolszewikami. W 1921 ukończył kurs dowódców batalionów w Krakowie[1].

Służył w 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie[2]. Od marca 1921 był dowódcą I batalionu[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 433. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W lipcu 1922 został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[4]. W 1923 był komendantem kadry batalionu zapasowego[5]. W 1924 ukończył kurs oficerów sztabowych w Grupie[1]. W tym samym roku ponownie na stanowisku dowódcy I batalionu[6][7]. W maju 1927 został zwolniony ze stanowiska dowódcy I baonu z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Piotrków na przeciąg czterech miesięcy[8]. W październiku tego roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sieradz na stanowisko kierownika I referatu[9]. W listopadzie 1928 został przesunięty na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta PKU Sieradz[10]. W lutym 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV[11]. Później został przeniesiony w stan spoczynku.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 334.
  2. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 96, 762.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 547.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 197, 403.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 184, 347.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 268.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 126.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 300.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 373.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 79, 83.
  12. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Marzec&oldid=66105631”