Tomasz Radziszewski (kapelmistrz)

Tomasz Radziszewski
	kapitan kapelmistrz
Data i miejsce urodzenia	15 października 1888 ; Wiskitki
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Pułk Strzelców Grodzieńskich; 86 Pułk Piechoty; 81 Pułk Strzelców Grodzieńskich
Stanowiska	kapelmistrz
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa (kampania wrześniowa)
	Odznaczenia

Tomasz Radziszewski (ur. 15 października 1888 w Wiskitkach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan kapelmistrz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Wincentego i Marii z Matusiaków^[1]. Absolwent Warszawskiego Konserwatorium Muzycznego^[1]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach Pułku Strzelców Grodzieńskich^[1]. W niepodległej Polsce był przydzielony do 86 pułku piechoty, a od 1924 ponownie do 81 pułku Strzelców Grodzieńskich, gdzie służył na stanowisku kapelmistrza orkiestry pułkowej do 1939. Został awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920. W tej randze w 1928 w korpusie oficerów administracji, grupa kapelmistrzów był zweryfikowany z lokatą 12. Nauczał śpiewu w przykościelnym Gimnazjum imienia Tomasza Zana w Mołodecznie. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 5. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa kapelmistrzów^[2].

Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[3]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 444.
↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 402.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926 roku, s. 76.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003444-1] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 444.

[CITEREFRybkaStepan2003402-2] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 402.

[3] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_12_z_3_marca_1926_roku,_s._76-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926 roku, s. 76.

[1]

[2]

[3]

[4]