Tomaszowice (województwo małopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artykuł

50°8′8″N 19°50′47″E

- błąd

39 m

WD

50°10'N, 19°54'E, 50°8'7.94"N, 19°50'49.09"E

- błąd

19564 m

Odległość

380 m

Tomaszowice
wieś
Ilustracja
Dwór
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

krakowski

Gmina

Wielka Wieś

Sołectwo

Tomaszowice

Liczba ludności (2021)

1306

Strefa numeracyjna

12

Kod pocztowy

32-085[1]

Tablice rejestracyjne

KRA

SIMC

0342120

Położenie na mapie gminy Wielka Wieś
Mapa konturowa gminy Wielka Wieś, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Tomaszowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Tomaszowice”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Tomaszowice”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Tomaszowice”
Ziemia50°08′08″N 19°50′47″E/50,135556 19,846389
Remiza OSP

Tomaszowicewieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś[2].

W roku 2021 we wsi mieszkało 1306 mieszkańców, z czego 50,1% stanowiły kobiety, a 49,9% mężczyźni[3].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krakowskim.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Tomaszowice[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0342137 Podbrzezie część wsi
0342143 Podskalany część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś powstała prawdopodobnie w I poł. XIII w. Właścicielami byli m.in.: od roku 1444 Minoccy (przez pięć pokoleń), Kucharscy (przez pięć pokoleń), rajca krakowski Franciszek Toryani. W II poł. XVIII wieku Tomaszowicami władali starostowie wolbromscy Dębińscy. Ponoć starościna wolbromska wystawiła wielopokojowy, bogato urządzony dwór drewniany, w nim „odrzwia orzechowe, piece z kafli turkusowych”, i gościła w nim szlachtę i magnaterię krakowską, urządzała bale i przyjęcia. Następnie wieś nabył Franciszek Piekarski autor książek ekonomicznych. W roku 1830 Tadeusz Konopka kupił Tomaszowice dla swego syna Romana, wznosząc nowy dwór i zabudowania istniejące do dziś. Ostatnim właścicielem był Bogusz. Po wojnie zespół dworski przejął skarb państwa i urządził w zabytkowym miejscu chlewnię dewastując znacznie budynki i ogród. Zlokalizowaną w dworze tuczarnią kierował m.in. Bogdan Pęk[6]. Obecnie dwór znajduje się w rękach prywatnych.

Wieś posiada bogatą tradycję, kultywowaną przez mieszkańców. Zachowały się piękne podania wyjaśniające m.in. nazwy dzielnic: Fijakrówka, Pod Dziewką oraz Skotnica. Legendy mówią też o karczmie, co się zapadła pod ziemię, czy o mnichu pokutującym pod skałą za sprzedaż dzwonów modlnickiego kościoła. Tomaszowice słyną z umiłowania tradycji, pracy społecznej i zaangażowania. Od 1892 roku działa tu drużyna OSP, od 1980 zespół regionalny „Wesołe Kumoszki” noszący obecnie nazwę „Tomaszowianie”. W ramach zespołu regionalnego utrzymuje i odtwarza się tradycje lokalne, np. „Pucheroki z Tomaszowic”, „Herody z Tomaszowic, „Wesele z Tomaszowic”, dożynki, święcenie wiana dożynkowego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

W Tomaszowicach znajduje się XIX-wieczny zespół dworsko-parkowy. Obejmuje on klasycystyczny dwór i zabudowania folwarczne. Obecnie obiekt został przekształcony na hotel o trzygwiazdkowym standardzie. W ośrodku znajdują się również sale konferencyjne i seminaryjne, restauracja oraz pomieszczenia wystawowe. Zespół obiektów jest miejscem licznych szkoleń, imprez okolicznościowych, konferencji, bankietów i wystaw.
Obiekt został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1292 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-10].
  3. Wieś Tomaszowice w liczbach, Polska w liczbach, 2021 [dostęp 2023-09-08] (pol.).
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. Monika Rogozińska: Były wieprze, a jest perła. rp.pl, 2009-03-10. [dostęp 2013-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
  7. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 13 lipca 2023.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]