Tonczo Tonczew
| Data i miejsce urodzenia |
1 grudnia 1972 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||
| Kategoria wagowa |
junior lekka, lekka | ||||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | |||||||||||||||||||
| Liczba walk |
44 | ||||||||||||||||||
| Zwycięstwa |
37 | ||||||||||||||||||
| Przez nokauty |
21 | ||||||||||||||||||
| Porażki |
7 | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Tonczo Dimitrow Tonczew (bułg. Тончо Димитров Тончев, ur. 1 grudnia 1972 w Sliwenie[1]) – bułgarski bokser, wicemistrz olimpijski z 1996.
Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]
Zdobył brązowy medal w wadze piórkowej (do 57 kg) na mistrzostwach Europy juniorów w 1990 w Uściu nad Łabą po porażce w półfinale z Paatą Gwasalią z ZSRR[2]. Na rozgrywanych w tym samym roku w Limie mistrzostwach świata juniorów przegrał pierwszą walkę, również z Gwasalią[3].
Zdobył brązowy medal w wadze lekkiej (do 60 kg) na seniorskich mistrzostwach Europy w 1991 w Göteborgu po wygraniu dwóch walk i porażce w półfinale z Ajratem Chamatowem z ZSRR[4]. Na mistrzostwach świata w 1991 w Sydney przegrał pierwszą walkę w wadze lekkiej z Justinem Rowsellem z Australii[5].
Wystąpił w wadze lekkiej na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie, gdzie po wygraniu dwóch walk dotarł do ćwierćfinału, w którym uległ późniejszemu mistrzowi Óscarowi De La Hoyi z USA[1]. Odpadł w drugiej walce na mistrzostwach Europy w 1993 w Bursie, gdzie pokonał go Gwasailia reprezentujący Gruzję[6].
Zdobył srebrny medal w tej kategorii na mistrzostwach Europy w 1996 w Vejle po porażce w finale z Leonardem Doroftei z Rumunii[7].
Również na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie Tonczew zdobył srebrny medal. Po wygraniu czterech walk dotarł do finału, w którym pokonał go Husajn Sultani z Algierii[1].
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Tonczew przeszedł na zawodowstwo w 1997. Wygrał pierwsze 24 walki, zdobywając w tym czasie tytuły mistrza międzynarodowego organizacji WBA, mistrza interkontynentalnego WBC (wygrał ze swym rodakiem Kirkorem Kirkorowem) i wakujący tytuł mistrza Europy EBU w wadze superpiórkowej (junior lekkiej). Nigdy nie walczył o mistrzostwo świata liczącej się organizacji. W 2001 doznał pierwszej porażki, a w 2007, po trzech kolejnych przegranych walkach, zakończył karierę.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Toncho Tonchev [online], olympedia.org [dostęp 2021-04-28] (ang.).
- ↑ 11.European Junior Championships – Usti, Czechoslovakia – July 15–22 1990 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 6.World Junior Championships – Lima, Peru – October 13–20 1990 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 29.European Championships – Gothenburg, Sweden – May 7–12 1991 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 6.World Championships – Sydney, Australia – November 15–23 1991 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 30.European Championships – Bursa, Turkey – September 6–12 1993 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- ↑ 31.European Championships – Vejle, Denmark – March 30 – April 7 1996 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-09-22] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wykaz walk zawodowych Tonczewa [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-22] (ang.).
- Tontcho TONTCHEV [online], Sport & Note [dostęp 2013-09-22] (ang.).