Tonight’s the Night
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Neil Young | ||||
| Wydany |
20 czerwca 1975 | |||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany | ||||
| Gatunek | ||||
| Długość |
44:42 (LP) | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
Neil Young, David Briggs, Tim Mulligan, Elliot Mazer | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Tonight’s the Night – solowy album nagrany przez Neila Younga w 1973 r. wydany przez firmę nagraniową Reprise w czerwcu 1975 r.
Historia i charakter albumu[edytuj | edytuj kod]
Tonight’s the Night – pierwszy z serii pesymistycznych, chropowatych i surowych albumów Younga został nagrany w 1973 r. Był szokiem dla decydentów Reprise, którzy spodziewali się równie subtelnej kontynuacji niezwykle popularnego albumu Harvest. Album został odłożony na półkę i wydany dopiero w 1975 r., gdy nagrany później On the Beach, utrzymany w podobnym, dość topornym stylu, został jednak wydany (prawdopodobnie firma nie miała innego wyjścia).
Pesymizm i smutek przenikający oba albumy miał swoją przyczynę; była nią śmierć, na kilka miesięcy przed nagraniem płyty, gitarzysty grupy Younga Crazy Horse – Danny’ego Whittena oraz bliskiego przyjaciela Younga Bruce’a Berry’ego (który organizował trasy koncertowe Younga). Chociaż album został im zadedykowany i napis na wkładce głosił, że żyli i zmarli dla rock and rolla (co czyniło z nich pewnego rodzaju męczenników), to Young był daleki od jakiegokolwiek usprawiedliwiania ich śmierci i stąd depresyjny nastrój płyty.
Aby uhonorować Danny’ego Whittena na albumie został umieszczony koncertowy utwór nagrany w 1970 r. w Fillmore East Come on Baby Let’s Go Downtown, w którym Whitten gra na gitarze i śpiewa z Youngiem.
- W 2003 album został sklasyfikowany na 331. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone[3].
- W zestawieniu Top Ten Reviews album zajął 1 miejsce (na 298 albumów) za rok 1975, miejsce 7 (na 2832 albumy) za lata 70. XX wieku, i miejsce 72 (na 455,762 albumy) w ogóle.
Muzycy[edytuj | edytuj kod]
- Neil Young – gitara (3, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11) wokal (wszystkie oprócz 3), wibrafon (9), harmonijka (3, 4, 6), pianino (11, 2, 4, 12)
- Ben Keith – elektryczna gitara hawajska (1, 2, 3, 6, 7, 8, 11), wokal (1, 2, 7, 8, 9, 10, 11), gitara slide (10, 12),
- Nils Lofgren – gitara (1, 2, 12), pianino (3, 6, 7, 8, 9, 11), wokal (1, 7, 8, 11)
- Billy Talbot – gitara basowa (1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 11, 12)
- Tim Drummond – gitara basowa (10)
- Ralph Molina – perkusja (1, 2, 3, 5, 6, 7, 8, 11, 12), wokal (1, 2, 5, 7, 8, 9, 11, 12)
- George Whitsell – wokal (9)
- Jack Nitzsche – pianino (5)
Spis utworów[edytuj | edytuj kod]
1. Tonight’s the Night 4:39 2. Speakin' Out 4:46 3. World on a String 2:27 4. Borrowed Tune 3:26 5. Come on Baby Let's Do Downtown 3:35 6. Mellow My Mind 3:07 7. Roll Another Number (for the Road) 3:02 8. Albuquerque 4:02 9. New Mama 2:11 10. Lookout Joe 3:57 11. Tired Eyes 4:38 12. Tonight’s the Night (część druga) 4:52 44:42
Opis płyty[edytuj | edytuj kod]
- Producent – Neil Young, David Briggs, Tim Mulligan i Elliot Mazer (tylko 10)
- Miejsce nagrania – Broken Arrow Studios (4, 10), San Francisco, Studio Instrumentals, sala prób D w Hollywood, Fillmore East (5)
- Inżynier dźwięku – David Briggs oraz Gabby Garcia i Tim Mulligan
- Długość – 44 min. 42 sek.
- Kierownictwo artystyczne i projekt – Gary Burden dla R. Twerk & Company.
- Zdjęcia – Gissberg Hanekroot i Joel Bernstein
- Firma nagraniowa – Reprise
- Numer katalogowy – 2221-2
Listy przebojów[edytuj | edytuj kod]
Album[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Lista | Pozycja |
|---|---|---|
| 1972 | Billboard. Albumy popowe | 25 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ https://www.allmusic.com/album/tonights-the-night-r22509
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2008-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-11)].
- ↑ Rolling Stone (USA) Lists - The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).