Przejdź do zawartości

Tonin Guraziu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tonin Guraziu
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1908
Szkodra

Pochodzenie

albańskie

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 1999
Tirana

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista, pedagog

Zespoły
Teatr Opery i Baletu

Tonin Guraziu (ur. 30 marca 1908 w Szkodrze, zm. 10 stycznia 1999 w Tiranie[1]) – albański kompozytor i pianista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie wraz z rodziną przeniósł się do Bari, w 1911 do Neapolu, by w 1920 ponownie wrócić do Bari[2]. W Neapolu jako dziecko pobierał lekcje muzyki u znanego włoskiego pianisty Alessandro Longo[1]. W 1932 ukończył studia w Konserwatorium w Bolonii. Po studiach powrócił do Albanii, gdzie udzielał prywatnych lekcji gry na fortepianie[1]. W latach 30. był akompaniatorem na koncertach Tefty Tashko i Marie Kraji. W 1936 zagrał koncert dla mieszkańców Szkodry, w repertuarze znalazły się utwory Beethovena, Chopina, Liszta i Debussyego[2]. W czasie II wojny światowej występował jako pianista w Radiu Tirana, ale w 1943 został zwolniony[2].

W 1946 powstał w Tiranie Komitet Kultury i Sztuki, zajmujący się organizacją życia artystycznego w Albanii, a Guraziu wszedł w skład jego komisji muzycznej[3]. Po utworzeniu liceum artystycznego Jordan Misja w 1946 w Tiranie Guraziu rozpoczął pracę w szkole. Po utworzeniu w 1962 Konserwatorium Państwowego otrzymał w nim stanowisku wykładowcy[1]. W latach 1947-1963 występował wielokrotnie na scenach teatralnych, a następnie na scenie Teatru Opery i Baletu[1].

W 1963 został usunięty z pracy i pozbawiony możliwości wykonywania zawodu[1]. Utrzymywał się z prywatnych lekcji muzyki i języków obcych[2]. W 1998, w 90 rocznicę urodzin zorganizowano w Szkodrze koncert ku czci Tonina Guraziu[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Sokol Shupo: Enciklopedia e muzikes shqiptare. Tirana: 2008, s. 91-92. (alb.).
  2. a b c d e Lavdia dhe tragjedia e pianistit të madh shkodran Tonin Guraziu. tellalli.al. [dostęp 2025-08-09]. (alb.).
  3. Mikaela Minga. Muzika shqiptare në rrugët e ndërtimit socialist: institucione dhe institucionalizim. „Antropologji”. 1, s. 53, 2018. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sokol Shupo: Enciklopedia e muzikes shqiptare. Tirana: 2008, s. 91-92. (alb.).