Tony Bettenhausen Jr.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tony Bettenhausen Jr.
Imię i nazwisko

Tony Lee Bettenhausen Jr.

Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

20 października 1951
Joliet

Data i miejsce śmierci

14 lutego 2000
Leesburg

Tony Lee Bettenhausen Jr. (ur. 20 października 1951 roku w Joliet, zm. 14 lutego 2000 roku w pobliżu Leesburg) – amerykański kierowca wyścigowy, założyciel zespołu Bettenhausen Motorsports.

Syn dwukrotnego mistrza USAC, Tony Bettenhausena; dwaj bracia (Gary i Merle) również byli kierowcami wyścigowymi.

USAC / CART[edytuj | edytuj kod]

Po kilkudziesięciu występach w serii NASCAR, w 1979 roku na dobre podążył śladami swojego ojca i braci, przenosząc się do samochodów o otwartym nadwoziu. Pierwszy sezon zaliczył jeszcze w ramach USAC, od 1980 roku występował w CART, gdzie generalnie notował bardzo przeciętne wyniki. W latach 1981-1984 reprezentował barwy zespołu Provimi Veal; w tym okresie zaliczył swój najlepszy wynik w karierze, drugie miejsce w Michigan 500 (1981). Słabo spisywał się szczególnie na torach drogowych i w 1984 roku został zastąpiony przez Arie Luyendyka.

W kolejnych dwóch latach nie mógł znaleźć nowego pracodawcy, wobec czego zdecydował się na założenie własnego zespołu, w barwach którego startował już do końca kariery. W 1991 roku nawiązał współpracę z Rogerem Penske, dzięki czemu używał jednorocznych modeli nadwozia tego zespołu, co znacznie poprawiło wyniki własnej ekipy.

Po zajęciu dziewiątego miejsca w Michigan 500 w 1992 roku zdecydował się całkowicie poświęcić roli właściciela zespołu (jedynym wyjątkiem był start w Indianapolis 500 1993). Jako swojego następcę za kierownicą samochodu, oznaczonego tradycyjnym numerem "16", zatrudnił byłego zawodnika Formuły 1, Stefana Johanssona, który startował w zespole do 1996 roku. W kolejnych sezonach kierowcami Bettenhausena byli Patrick Carpentier, Hélio Castroneves oraz Shigeaki Hattori. Głównym sponsorem ekipy był koncern Alumax.

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Zginął tragicznie 14 lutego 2000 roku w wypadku prywatnego samolotu, który rozbił się w pobliżu miasta Leesburg w stanie Kentucky około godziny 11:45 czasu lokalnego[1]. Nikt nie przeżył katastrofy; na pokładzie znajdowali się również jego żona Shirley (córka byłego kierowcy wyścigowego Jima McElreatha) oraz dwóch partnerów biznesowych.

Losy zespołu[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci Bettenhausena, jego zespół objął Keith Wiggins, zmieniając nazwę na Herdez Competition, a w 2005 roku na HVM Racing, pod którą startuje obecnie w zunifikowanej IndyCar Series.

W 2007 roku ekipa pod przewodnictwem Paula Stoddarta występowała w Champ Car World Series (jako Minardi Team USA).

Starty w Indianapolis 500[edytuj | edytuj kod]

Rok Nadwozie Silnik Start Wynik Uwagi
1979 Eagle Offenhauser Nie zakwalifikował się
1980 Eagle Offenhauser Nie zakwalifikował się
1981 McLaren Cosworth 16 7
1982 March Cosworth 27 26 Wypadek
1983 March Cosworth 9 17 Wałek rozrządu
1984 March Cosworth 17 26 Tłok silnika
1985 Lola Cosworth 29 29 Łożysko koła
1986 March Cosworth 18 28 Zawór silnika
1987 March Cosworth 27 10
1988 Lola Cosworth 24 33 Wypadek
1989 Lola Cosworth Nie zakwalifikował się
1990 Lola Buick 13 26 Silnik
1991 Penske Chevrolet 20 9
1992 Penske Chevrolet Nie zakwalifikował się
1993 Penske Chevrolet 22 20

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hearts Can Be Broken on Valentine's Day (en) (dostęp 22-03-2009)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]