Pomóż Wikipedii poprawić artykuł na podstawie weryfikowalnych źródeł. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Herb (XVII wiek)położenie na mapie województwa tarnopolskiego w roku 1939
W 1904 miasteczko strawił pożar[2].
W 1914 miasteczko liczyło 5000 mieszkańców (1000 Polaków, 2000 Żydów i 2000 pozostałych narodowości). Do 1939 r. w województwie tarnopolskim w Polsce. Po II wojnie światowej do 1946 roku mieszkający w nim Polacy zostali przymusowo wysiedleni.
Do 1939 właścicielem ziemskim w Toporowie był dr Michał Maria hr. Baworowski[3].
W mieście przed wojną znajdował się łaciński gotycki kościół oraz synagoga. Za miastem istnieją nasypy fortyfikacyjne, które powstały w okresie panowania króla Jana Kazimierza. Wokół miasta występują liczne kurhany z okresu wędrówek ludów. Istniejący stary cmentarz polski jest zdewastowany (stan na 2006 r.).
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTP – osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
50°06′26″N 24°42′59″E/50,107222 24,716389.jpg)
