Tor kolarski w Kijowie
 Kyjiws′kyj wełotrek | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miasto wydzielone | |
| Data otwarcia |
1913 |
| Pojemność stadionu |
2000 widzów |
| Długość toru |
286 m |
Położenie na mapie Kijowa  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego  | |
 50°26′55,5″N 30°30′20,5″E/50,448750 30,505694
| |
| Strona internetowa | |
Tor kolarski w Kijowie (ukr. Київський велотрек– otwarty (niezadaszony) tor kolarski w Kijowie, stolicy Ukrainy. Został otwarty w 1913 roku. Może pomieścić 2000 widzów. Długość betonowego toru wynosi 286 m, jego nachylenie na odcinkach prostych wynosi 11°, a na łukach dochodzi do 38°.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Inicjatorem i fundatorem budowy toru był Iwan Filipowicz Bielenko. Budowa rozpoczęła się w 1912 roku, a otwarcie miało miejsce w roku 1913[1] i połączone było z uroczystościami związanymi z obchodami 300-lecia panowania dynastii Romanowów. Początkowo nowy tor posiadał nawierzchnię z ziemi, a na jego terenie organizowano także kino pod gołym niebem. W 1913 roku w Kijowie odbyły się I Igrzyska Imperium Rosyjskiego[2][3][4], ale kwestią sporną jest, czy w ramach imprezy na tym torze zorganizowano jakiekolwiek zawody[5].
W 1939 roku nawierzchnię toru pokryto asfaltem. Zaplanowane dalsze prace związane z rozbudową obiektu nie doszły do skutku z powodu wybuchu II wojny światowej. W trakcie wojny tor został uszkodzony; w 1949 roku przeprowadzono gruntowną modernizację areny, w trakcie której m.in. wykonano nową betonową nawierzchnię toru. W latach 1978–1980 miała miejsce kolejna przebudowa, w związku z igrzyskami olimpijskimi w Moskwie w 1980 roku (tor w Kijowie przewidziano jako obiekt rezerwowy dla zawodów w kolarstwie torowym). Po raz kolejny wymieniono wówczas nawierzchnię toru, tym razem na drewnianą. Po 10 latach wystawiony na działanie czynników atmosferycznych drewniany tor nie nadawał się do użytku. W latach 90. XX wieku przeprowadzono kolejne prace remontowe na obiekcie, a nawierzchnię toru z powrotem wymieniono na betonową[2][5][4]. W 1998 roku tor został uznany za zabytek[3][1].
W 2001 roku tuż za południowym łukiem toru rozpoczęła się budowa 25-piętrowego bloku mieszkalnego. Wysoki budynek, ukończony w 2007 roku, został „wpasowany” w tor, również zyskując łukowaty kształt. Jednocześnie plany deweloperskie zakładały w dalszej fazie likwidację toru i budowę w jego miejscu kolejnych lokali oraz parkingu, choć do 2005 roku przedsiębiorstwo deklarowało pozostawienie toru, a nawet jego remont. W 2007 roku tor został wykreślony z rejestru zabytków, co dawało możliwość jego likwidacji. W 2009 roku deweloper rozpoczął rozbiórkę południowego łuku toru[6]. Działania te spotkały się jednak z protestami lokalnych mieszkańców i aktywistów, którzy postanowili bronić toru przed dekonstrukcją[7][4]. Prace zostały wstrzymane, a w akcję ratowania obiektu włączył się m.in. mer Kijowa, Witalij Kłyczko. W 2014 roku przywrócono arenie status zabytku[8]. W 2015 roku tor stał się własnością państwową i rozpoczął się jego generalny remont. 20 maja 2017 roku dokonano ponownego otwarcia odnowionego toru[5][1]. W 2018 roku obiekt przeszedł na własność miasta[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c ПОВЕРНУЛИ І ВІДНОВИЛИ. „Кличко мер”, s. 3, grudzień 2017. (ukr.).
- ↑ a b Ольга Зливкова: Київський велотрек, 1913. pamyatky.kiev.ua. [dostęp 2022-02-26]. (ukr.).
- ↑ a b Ольга Зливкова: Київський велотрек. Надії на краще. www.myslenedrevo.com.ua. [dostęp 2022-02-26]. (ukr.).
- ↑ a b c Київський велотрек / Kyiv Velodrome. yuliabevzenko.com. [dostęp 2022-02-26]. (ukr. • ang.).
- ↑ a b c Тарас Спивак: Трек спустя век. Как Киевский велотрек обрел новую жизнь. donttakefake.com, 20 maja 2017. [dostęp 2022-02-26]. (ros.).
- ↑ Повернення охоронного статусу київському велотреку надзвичайно важливе для збереження унікальної спортивної споруди 1913 р. - Євген Нищук. www.kmu.gov.ua, 7 września 2014. [dostęp 2022-02-26]. (ukr.).
- ↑ Дарина Пирогова: Що відбувається з київським велотреком?. u-cycle.org.ua, 15 stycznia 2015. [dostęp 2022-02-26]. (ukr.).
- ↑ Юлія Салій: Історія та майбутнє Київського велотреку. hmarochos.kiev.ua, 28 października 2015. [dostęp 2022-02-26]. (ukr.).
- ↑ Марина Кучук: Київський велотрек повернули у власність міста. www.the-village.com.ua, 16 maja 2018. [dostęp 2022-02-26]. (ukr.).