Przejdź do zawartości

Torfowisko niskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Torfowisko niskie

Torfowisko niskie – rodzaj torfowiska, które zajmuje zagłębienia terenu, szczególnie doliny rzeczne i jest zasilane wodami powierzchniowymi i gruntowymi[1], zwykle bogatymi w biogeny. Porastają je zarośla wierzbowe, niekiedy z udziałem brzozy, lasy z olszą czarną, czyli olsy oraz szuwary tworzone przez trzcinę pospolitą, tatarak, a zwłaszcza wielkie, kępowe turzycebłotną, sztywną, zaostrzoną, tunikową. Z gatunków łąkowych na torfowiska niskie wkraczają mchy torfowce, skrzypy, jaskier ostry, niezapominajka, kaczeniec oraz kukułki Dactylorhiza. Dominującym gatunkiem drobnych ssaków zamieszkujących turzycowiska na torfach niskich jest nornik północny. Największe w Polsce kompleksy torfowisk niskich znajdują się w dolinie Biebrzy i Narwi.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wojciech Radecki, Daria Danecka, Ochrona gruntów rolnych i leśnych. Komentarz, Wolters Kluwer, 16 listopada 2021, s. 66, ISBN 978-83-8246-825-0 [dostęp 2024-01-28] (pol.).