Torpedowce typu Laks

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Torpedowce typu Laks
Ilustracja
Torpedowiec „Sæl
Kraj budowy

 Norwegia

Użytkownicy

 Norweska KMW

Stocznia

Horten Verft, Horten

Wejście do służby

1900–1901

Wycofanie

?–1945

Zbudowane okręty

4

Okręty w służbie

0

Dane taktyczno-techniczne[1][2]
Wyporność

normalna: 83 tony
pełna: 107 ton

Długość

38,5 metra

Szerokość

4,8 metra

Zanurzenie

1,1–2,15 metra

Napęd

1 maszyna parowa o mocy 1150 KM
2 kotły, 1 śruba

Prędkość

21 węzłów

Załoga

23

Uzbrojenie

2 działka kal. 37 mm (2 x I)
2 wt kal. 450 mm (2 x I)

Torpedowce typu Laksnorweskie torpedowce z przełomu XIX i XX wieku. W latach 1900–1901 w stoczni Horten Verft w Horten zbudowano cztery okręty tego typu. Jednostki weszły w skład norweskiej marynarki w latach 1900–1901. Podczas kampanii norweskiej w 1940 roku trzy okręty zostały zatopione i później podniesione przez Niemców, zaś jeden zdobyty: wszystkie wcielono do Kriegsmarine. Los dwóch jest nieznany, natomiast pozostałe zostały po wojnie zwrócone i następnie złomowane.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

Torpedowce 1. klasy typu Laks zostały zaprojektowane w niemieckiej stoczni Schichau na bazie torpedowców typu S 66[1].

Wszystkie cztery okręty zbudowane zostały w stoczni Horten Verft[1][2]. Nieznane są daty położenia ich stępek, a zwodowane zostały w latach 1900–1901[1][3].

Okręt Stocznia Wodowanie Wejście do służby Los
Laks Horten 12 lipca 1900 1900 zdobyty przez Niemców w 1940,
złomowany w 1945
Sild 30 lipca 1900 samozatopiony 5 maja 1940,
podniesiony przez Niemców w 1940
Sæl 25 września 1901 1901 zatopiony 18 kwietnia 1940,
podniesiony przez Niemców w 1940
Skrei 31 października 1901 samozatopiony 8 maja 1940,
podniesiony przez Niemców w 1940,
złomowany w 1945

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

Okręty były torpedowcami o długości całkowitej 38,5 metra, szerokości 4,8 metra i zanurzeniu od 1,1 metra na dziobie do 2,15 metra na rufie[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 83 tony, zaś pełna 107 ton[1][3]. Jednostki napędzane były przez pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 1150 KM, do których parę dostarczały dwa kotły[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanych jedną śrubą okrętów wynosiła 21 węzłów[1][2][a]. Jednostki zabierały zapas 17 ton węgla[1].

Na uzbrojenie artyleryjskie torpedowców składały się dwa pojedyncze działka kalibru 37 mm QF L/45 Hotchkiss[1][2]. Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm[1][2].

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 23 oficerów, podoficerów i marynarzy[1].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie cztery torpedowce typu Laks zostały wcielone w skład Królewskiej Marynarki Wojennej w latach 1900–1901[1]. W trakcie kampanii norweskiej w 9 kwietnia 1940 roku „Laks” zostały zdobyty przez Niemców, po czym przyjęty w skład Kriegsmarine pod nazwą „Admiral Deinhard”[1][4]. „Sæl” został 18 kwietnia 1940 roku zatopiony przez niemieckie kutry torpedowe, zaś „Sild” i „Skrei” zostały samozatopione w maju 1940 roku[1]. Wszystkie zostały podniesione przez Niemców i wcielone do służby odpowiednio jako NH-03, „Balte” i NH-01[1][4]. Los NH-03 i „Balte” nie jest znany, natomiast pozostałe dwa okręty zostały w maju 1945 roku zwrócone Norwegii i następnie złomowane[1][4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Brassey 1903 ↓, s. 340 podaje, że okręty osiągały prędkość 23 węzły.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]