Towarzystwo Polskich Górnoślązaków
Towarzystwo Polskich Górnoślązaków, zwane również Związkiem Utrakwistów, zostało utworzone we Wrocławiu w 1863 z inicjatywy Józefa Matischoka, proboszcza w Rokiczach koło Leśnicy.
Obok Józefa Matischoka, jednym z ojców założycieli towarzystwa był ksiądz Konstanty Damrot (1841-1895) i późniejszy prezes towarzystwa. Towarzystwo zajmowało się głównie polską historią i literaturą.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Statut towarzystwa został zatwierdzony 10 listopada 1866. Towarzystwo zostało zawieszone w maju 1876 roku przez prezesa Jana Rogula. Powodem rozwiązania były represje władz pruskich. Ostatni zapisek na jego temat widnieje pod datą 26 lipca 1877. Członkami Towarzystwa prócz Konstantego Damrota byli m.in. Jan Studziński, Rudolf Lubecki, Józef Konieczko, Marcin Kopiec czy Franciszek Kirchniawy[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Towarzystwo Polskich Górnoślązaków – E-ncyklopedia, Historia Kościoła na Śląsku [online], encyklo.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Młotek, Teologia katolicka na Uniwersytecie Wrocławskim ze szczególnym uwzględnieniem dziejów teologii moralnej, Wrocław 1998, s. 55–56;
- E. Szramek, Początki pierwszego Towarzystwa Polskich Górnoślązaków przy Uniwersytecie Wrocławskim (1863-1876)
- Śląska Myśl Akademicka 1932, nr 1, s. 23-33.