Traditio Legis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Traditio Legis – mozaika z absydy mauzoleum Konstancji w Rzymie (IV w.)
Traditio Legis – fragment mozaiki, pierwotnie znajdującej się w mauzoleum cesarskim, obecnie w kaplicy Cappella di sant'Aquilino przy bazylice San Lorenzo Maggiore w Mediolanie (IV w.)

Traditio Legis − w sztukach plastycznych przedstawienie Jezusa Chrystusa, znajdującego się między św. Piotrem i Pawłem i przekazującego Piotrowi prawo prymatu pod postacią zwoju.

Nazwa motywu zaczerpnięta została z napisu DOMINUM LEGEM DAT, który umieszczony został na zwoju, trzymanym przez Chrystusa na mozaice w Baptysterium św. Jana in Fonte w Neapolu[1]. Temat ten powstał w sztuce wczesnochrześcijańskiej w oparciu o podobny motyw ze sztuki cesarskiej, w której istniało wyobrażenie cesarza wręczającego dygnitarzowi dekret nominacyjny. Traditio Legis najpierw pojawiło się w malarstwie monumentalnym (do którego zalicza się także mozaiki), a następnie na sarkofagach.

Najstarszym z zachowanych przykładów jest mozaika z absydy mauzoleum Konstancji w Rzymie (IV wiek). Na mozaice tej Chrystus w aureoli w triumfalnym geście przekazuje Piotrowi – swojemu następcy na ziemi – zwój z napisem Dominus Pacem dat (zdanie to zostało błędnie zrekonstruowane i zamiast Pacempokój powinno być Legemprawo). Motyw ten znajdował się również w apsydzie starożytnej bazyliki św. Piotra na Watykanie[2].

Przedstawienie Traditio Legis podkreśla pochodzenie bezpośrednio od Boga władzy Piotra, a dalej także i następujących po nim biskupów.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lorenzo Cappelletti: Gli affreschi della cripta anagnina. Iconologia. Rzym: Pontificio Istituto Biblico, 2002, s. 124. ISBN 88-7652-910-1. (wł.).
  2. Serena Ensoli, Eugenio La Rocca: Aurea Roma: dalla città pagana alla città cristiana. Rzym: «L'ERMA» di BRETSCHNEIDER, 2000. ISBN 88-8265-059-6. (wł.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Elżbieta Jastrzębowska, Sztuka wczesnochrześcijańska, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7505-061-5.
  • Henri Stern, Sztuka bizantyńska, Warszawa 1975.