Przejdź do zawartości

Traktat w Tartu (sowiecko-fiński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Traktat w Tartu
Ilustracja
Zmiany graniczne określone w traktacie (kolor czerwony – terytorium RFSRR przyłączone do Finlandii, zielony – terytorium b. Wielkiego Księstwa Finlandii przyłączone do Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej)
Data

14 października 1920

Miejsce

Tartu

Wynik

ustalenie przebiegu granicy

Przyczyna

wojna domowa w Finlandii

Strony traktatu
 Rosyjska FSRR  Finlandia

Traktat w Tartu (ros. Тартуский мирный договор, fiń. Tarton rauha) – traktat pokojowy zawarty 14 października 1920 roku między Finlandią a RFSRR. W traktacie określony został przebieg granicy fińsko-sowieckiej po zakończeniu wojny domowej w Finlandii. Zgodnie z wymogami art. 18 traktatu wersalskiego zarejestrowany w Sekretariacie Ligi Narodów[1]. Spisany w językach: fińskim, szwedzkim i rosyjskim, na potrzeby Sekretariatu Ligi Narodów przetłumaczony na język francuski, wszystkie teksty autentyczne (art. 38).

Traktat został potwierdzony w pakcie o nieagresji podpisanym w Helsinkach 21 stycznia 1932[2], przedłużonym w Moskwie 7 kwietnia 1934 do końca 1945[3].

Oba kraje przystąpiły także do paktu przeciwwojennego Brianda-Kellogga z 1928 i do konwencji o określeniu napaści z 1933, pomyślanej jako jego uzupełnienie.

Traktaty zostały złamane w 1939 roku przez ZSRR, który rozpoczął wojnę zimową. Za napaść tę ZSRR został wykluczony z Ligi Narodów[4].

Wśród postanowień pokoju z Tartu był m.in. przewidziany zwrot przejętych przez Finlandię okrętów rosyjskich – jednakże z uwagi na ich niską wartość bojową i przestarzałość, jedynie część została zwrócona, natomiast Finlandia odkupiła sześć kanonierek, trzy torpedowce, dwa trałowce i stawiacz min dla swojej marynarki po cenie złomu[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]