Tramwaje w Wenecji
| tramwaj | |
 Translohr w Wenecji | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Operator | |
| Liczba linii |
2 |
| Lata funkcjonowania |
od 2010 |
| Infrastruktura | |
 Mapa sieci tramwajowej w Wenecji | |
| Długość sieci |
6,3 km |
| Tabor | |
| Liczba pojazdów |
20 |
| Strona internetowa | |
Tramwaje w Wenecji – system komunikacji miejskiej typu translohr, który został otwarty 20 grudnia 2010 w miejskiej części Wenecji (Mestre).
Pierwszy wniosek, który przewidywał odbudowę linii tramwajowej, złożono w 1992. Decyzję o zastosowaniu systemu translohr, a nie klasycznego tramwaju, podjęto na przełomie roku 1998 i 1999. Argumentowano ją niższymi o około 30% kosztami inwestycji oraz mniejszym natężeniem hałasu.
Budowę rozpoczęto w 2004. 20 grudnia 2010 uruchomiono linię T1 na trasie z Favaro Veneto do Mestre (Sernaglia), 22 września 2011 wydłużono ją do stacji kolejowej Venezia Mestre, a 12 września 2014 do przystanku Salamonio. 16 września 2015 uruchomiono trasę do Piazzale Roma w wyspiarskiej części miasta[1].
Linie[edytuj | edytuj kod]
W Wenecji funkcjonują dwie linie tramwajowe[2]:
- T1: Monte Celo-Favaro – Mestre Centro-Piazzale Cialdini – Venezia-Piazzale Roma
- T2: Salamonio-Marghera – Mestre Centro-Piazzale Cialdini
Tabor[edytuj | edytuj kod]
Na tabor eksploatowany składa się 20 sztuk pojazdów translohr typu STE4[3].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Venice - Mestre [online], transphoto.org [dostęp 2024-03-11] (pol.).
- ↑ Il tram [online], Azienda Veneziana della Mobilità [dostęp 2024-03-11] (wł.).
- ↑ Venice - Mestre, Translohr — Lista pojazdów [online], transphoto.org [dostęp 2024-03-11] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tram a Mestre: i perché di una scelta. [dostęp 2011-01-22]. (wł.).
| Metro | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Komunikacja tramwajowa |
| ||||||
| Tramwaj dwusystemowy | |||||||
| Tramwaj na oponach | |||||||
| Komunikacja trolejbusowa |
