Trzcinnik prosty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trzcinnik prosty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

trzcinnik

Gatunek

trzcinnik prosty

Nazwa systematyczna
Calamagrostis stricta (Timm) Koeler
Descr. Gramin.: 105 (1802)
Synonimy
  • Calamagrostis neglecta (Ehrh.) Gaertn., Mey. et Scherb.

Trzcinnik prosty (Calamagrostis stricta (Timm) Koeler) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Występuje w strefie chłodnej półkuli północnej. W Polsce osiąga południową granicę zwartego zasięgu.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Bylina kępowa z długim kłączem wytwarzająca podziemne rozłogi za pomocą których intensywnie się rozprzestrzenia tworząc zwarte fitocenozy.
Łodyga
Sztywno wzniesione, nagie, szczytem szorstkie źdźbła, wysokości 0,3-1 m.
Kłącze
Silne kłącze rozgałęzia się na liczne, cienkie rozłogi podziemne osiągające do 100 cm długości i grube nadziemne o długości kilku cm.
Liście
Z wierzchu szarozielone, matowe, długości 10-25 cm i 1,5-5 mm szerokości, lancetowate, zwinięte lub płaskie. Języczek liściowy dość długi, pochwa liściowa naga.
Kwiaty
Kwiaty w kłoskach zebrane w kwiatostan - prosto wzniesioną wiechę długości 10-30 cm. Kłoski jednokwiatowe, długości 3-4,5 mm, w różnych odcieniach fioletu. Słupek jeden, z trzema znamionami; pręciki trzy. Plewy jajowato-lancetowate, zaostrzone, długości ok. 3 mm. Plewka górna długa do 2,5 mm stępiona. Plewka dolna troszkę krótsza od plew, szorstka, barwy zielonkawej, nieprzejrzysta, z wieńcem włosków u podstawy oraz prostą ością, długości zbliżonej do plewki, wychodzącą poniżej środka jej grzbietu.
Owoc
Okryty plewkami ziarniak o długości 1,5 mm i 0,4 mm szerokości.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rozwój
Bylina. Kwitnie od czerwca do lipca. Kwiaty są wiatropylne.
Siedlisko
Występuje w miejscach wilgotnych, na podmokłych łąkach, torfowiskach niskich oraz przejściowych.
Fitosocjologia
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Caricetalia nigrae[3].
Genetyka
Liczba chromosomów 2n = 28, 56.

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Tworzy mieszańce z trzcinnikiem leśnym (Calamagrostis arundinacea), lancetowatym (C. canescens) - C. ×gracilescens Blytt oraz piaskowym (C. epigejos) - C. ×strigosa (Wahlb.) Hartmann[4].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Gatunek umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-28] (ang.).
  3. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  4. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007. ISBN 978-83-7073-248-6.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.