Trzeci Kneset

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Trzeci Kneset (1955–1959))
Izrael
Godło Izraela
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Izraela

Trzeci Kneset – trzecia kadencja parlamentu Izraela odbywająca się w latach 1955–1959.

Wybory odbyły się 26 lipca 1955, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 15 sierpnia 1955.

Posłowie[edytuj | edytuj kod]

Posłowie wybrani w wyborach[1]:

Partia Posłowie
Mapai Aharon Becker, Aharon Remez, Akiwa Gowrin, Ammi Asaf, Arje Bahir, Awraham Herzfeld, Baruch Azanja, Beba Idelson, Bechor-Szalom Szitrit, Berl Locker, Dawid Ben Gurion, Dawid Hakohen, Dawid Liwszic, Dewora Necer, Dow Josef, Ehud Awri’el, Golda Meir, Herzl Berger, Jisra’el Guri, Josef Almogi, Josef Sprinzak, Kadisz Luz, Lewi Eszkol, Me’ir Argow, Mordechaj Namir, Mosze Szaret, Perec Naftali, Pinchas Lawon, Rachel Cabari, Sara Kafrit, Senetta Joseftal, Szelomo Hillel, Szemu’el Dajan, Szemu’el Szoresz, Zalman Szazar, Ja’akow Szimszon Szapira, Jisra’el Jeszajahu, Jona Kese, Josef Efrati, Zalman Aran
Herut Arje Altman, Arje Ben Eli’ezer, Binjamin Arditi, Binjamin Awni’el, Eli’ezer Szostak, Ester Razi’el-Na’or, Chajjim Kohen-Meguri, Chajjim Landau, Menachem Begin, Mordechaj Olmert, Nachum Lewin, Szimszon Unichman, Ja’akow Meridor, Jochanan Bader, Josef Szofman,
Ogólni Syjoniści Ben-Cijjon Harel, Chajjim Ari’aw, Elimelech Rimalt, Ezra Ichilow, Jisra’el Rokach, Perec Bernstein, Szimon Beżarano, Szelomo Perlstein, Szoszanna Parsitz, Simcha Baba, Josef Sapir, Josef Serlin, Zalman Suzajew,
Narodowa Partia Religijna Aharon-Ja’akow Grinberg, Faridża Zu’arec, Chajjim Mosze Szapira, Micha’el Chazani, Mordechaj Nurok, Mosze Kelmer, Mosze Unna, Szelomo-Jisra’el Ben-Me’ir, Jicchak Refa’el, Josef Burg, Zerach Warhaftig,
Achdut ha-Awoda Awraham Abbas, Jisra’el Bar-Jehuda, Jisra’el Galili, Mosze Aram, Cippora Laskow, Rut Haktin, Jigal Allon, Jicchak Ben Aharon, Jicchak Tabenkin, Ze’ew Cur
Mapam Emma Talmi, Chajjim Jehuda, Chanan Rubin, Jisra’el Barzilaj, Jicchak Jicchaki, Me’ir Ja’ari, Mordechaj Bentow, Ja’akow Chazzan, Ja’akow Riftin,
Religijny Front Tory Binjamin Minc, Kalman Kahana, Szelomo Lorincz, Ja’akow Kac, Izaak Meir Lewin, Zalman Ben Ja’akow
Maki Emil Habibi, Ester Wilenska, Me’ir Wilner, Mosze Sneh, Szemu’el Mikunis, Taufik Tubi,
Partia Progresywna Gerszom Szoken, Idow Kohen, Pinchas Rosen, Jeszajahu Foerder, Jizhar Harari
Demokratyczna Lista Izraelskich Arabów Masad Kassis, Sajf ad-Din az-Zubi
Postęp i Praca Salih Hasan Chunajfis, Salih Sulajman
Rolnictwo i Rozwój Faris Hamdan

Zmiany[edytuj | edytuj kod]

Zmiany w trakcie kadencji[1]:

Następca Poprzednik Partia Data
Nachum Nir Cippora Laskow Achdut ha-Awoda 15 sierpnia 1955
Jusuf Chamis Jicchak Jicchaki Mapam 21 września 1955
Ja’akow Niccani Ja’akow Szimszon Szapira Mapai 14 listopada 1955
Dżabr Mu’addi Sajf ad-Din az-Zubi Demokratyczna Lista Izraelskich Arabów 13 lutego 1956
Jizhar Smilanski Aharon Becker Mapai 1 października 1956
Jisra’el Kargman Zalman Szazar Mapai 8 października 1956
Dawid Bar-Raw-Haj Senetta Joseftal Mapai 24 października 1956
Ja’akow Kliwnow Chajjim Ari’aw Ogólni Syjoniści 16 czerwca 1957
Channa Lamdan Ehud Awri’el Mapai 31 lipca 1957
Jochanan Kohen Jeszajahu Foerder Partia Progresywna 28 października 1957
Amos Degani Aharon Remez Mapai 19 grudnia 1957
Mosze Karmel Jicchak Tabenkin Achdut ha-Awoda 9 czerwca 1958
Jerachmi’el Asa Awraham Abbas Achdut ha-Awoda 17 września 1958
Chajjim Josef Cadok Josef Sprinzak Mapai 28 stycznia 1959
Szelomo-Ja’akow Gross Zalman Ben Ja’akow Religijny Front Tory 2 marca 1959
Żenja Twerski Szelomo Hillel Mapai 6 lipca 1959

Historia[edytuj | edytuj kod]

Okres kadencji trzeciego Knesetu został zakłócony Kampanią Sueską, która rozpoczęła się 29 października 1956. Bezpośrednią przyczyną rozpoczęcia tej wielkiej operacji wojskowej była egipska blokada morska portu Ejlat, zamknięcie Kanału Sueskiego dla izraelskich statków oraz nieustanne ataki arabskich fedajnów ze Strefy Gazy (okupowanej przez Egipt).

Kampania Sueska została przeprowadzona w ścisłej współpracy z Francją i Wielką Brytanią.

Liczne debaty parlamentu dotyczyły amerykańskich żądań wycofania izraelskich wojsk z Półwyspu Synaj.

Inną trudną kwestią było zestrzelenie izraelskiego samolotu El-Al w przestrzeni powietrznej Bułgarii (27 lipca 1955), w wyniku czego zginęło 58 osób.

Wielkie kontrowersje dotyczyły sprawy arabskiej wioski Kfar Kassem, w której izraelscy żołnierze straży granicznej zabili 49 Arabów (29 października 1956). Arabscy mieszkańcy wsi nie byli świadomi, że obowiązuje godzina policyjna. Natomiast izraelscy żołnierze wykazali się nadgorliwością w wypełnianiu rozkazów. W ten sposób doszło do tragedii.

Parlament debatował również nad strajkami i żądaniami robotników oraz nad pierwszymi zajściami na tle etnicznym, które wybuchły w Hajfie (9 maja 1959). W tym okresie izraelscy Arabowie wciąż byli poddani przepisom administracji wojskowej.

29 października 1957 niezrównoważony emocjonalnie człowiek wrzucił na salę obrad parlamentu granat ręczny, którego wybuch zranił premiera Dawida Ben Guriona i kilku ministrów.

Siódmy rząd (1955–1957)[edytuj | edytuj kod]

Siódmy rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 3 listopada 1955.

Premier ustąpił 31 grudnia 1957, w związku z aferą przecieku tajnych informacji ze spotkań rządowych.

Ósmy rząd (1958–1959)[edytuj | edytuj kod]

Ósmy rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 7 stycznia 1958.

Premier ustąpił 5 lipca 1959, w związku z kontrowersjami wokół rządowej decyzji o sprzedaży broni do Niemiec Zachodnich.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Members of the Third Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2015-12-27].