Trznadel czarnogłowy
|
||
| Granativora melanocephala[1] | ||
| (Scopoli, 1769) | ||
 Samiec |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Nadrząd | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | wróblowe | |
| Podrząd | śpiewające | |
| Rodzina | trznadle | |
| Rodzaj | Granativora | |
| Gatunek | trznadel czarnogłowy | |
| Synonimy | ||
|
||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 |
||
Trznadel czarnogłowy[3] (Granativora melanocephala) – gatunek małego ptaka z rodziny trznadli (Emberizidae), zamieszkujący południe Europy (Turcja, Grecja, Bułgaria, Albania, Cypr, tereny byłej Jugosławii). Wędrowny, zimuje w Indiach, rzadziej w zachodniej Europie. Do Polski zalatuje bardzo rzadko, wyjątkowo (stwierdzony 3 razy)[4].
- Cechy gatunku
- Samiec w upierzeniu godowym ma głowę czarną, żółty spód ciała i boki szyi oraz kasztanowy grzbiet. Skrzydła i ogon ciemne, ale pióra z jasną obwódką. Samica ubarwiona bardzo skromnie, szarobrązowa z brudnożółtym spodem ciała.
- Śpiew na początku szorstki, potem przechodzi w metalicznie dzwoniący. Często śpiewa na wyeksponowanych miejscach.
- Wymiary średnie
- długość ciała ok. 17 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 26–29 cm - Biotop
- Gaje oliwne, sady, zarośla makii.
- Gniazdo
- Na drzewach lub krzewach.
- Jaja
- Składa od 4 do 6 jaj.
- Wysiadywanie
- Od zniesienia ostatniego jaja trwa 12–14 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po ok. 9–12 dniach.
- Pożywienie
- Nasiona roślin, w czasie karmienia młodych owady.
- Ochrona
- Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[5].
Przypisy
- ↑ Emberiza melanocephala, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.) [dostęp 2015-12-11]
- ↑ BirdLife International 2014, Emberiza melanocephala, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015-4 [dostęp 2015-12-11] (ang.).
- ↑ P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Emberizidae Vigors, 1825 - trznadle - Old word buntings (wersja: 2015-05-27). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2015-12-11].
- ↑ Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk: Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. Wrocław: PTPP "pro Natura", 2003, s. 784. ISBN 83-919626-1-X.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. Nr 220, poz. 2237
