Trzy kolory. Biały

Trzy kolory. Biały Trois couleurs: Blanc
Gatunek	dramat czarna komedia
Rok produkcji	1993
Data premiery	25 lutego 1994 26 stycznia 1994
Kraj produkcji	Francja Polska Szwajcaria
Język	francuski polski
Czas trwania	88 min
Reżyseria	Krzysztof Kieślowski
Scenariusz	Krzysztof Piesiewicz Krzysztof Kieślowski
Główne role	Julie Delpy Zbigniew Zamachowski
Muzyka	Zbigniew Preisner
Zdjęcia	Edward Kłosiński
Scenografia	Halina Dobrowolska
Produkcja	Marin Karmitz
Poprzednik	Trzy kolory. Niebieski
Kontynuacja	Trzy kolory. Czerwony

Trzy kolory: Biały (fr. Trois couleurs: Blanc) – film fabularny z 1994 w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego.

Scenariusz filmu napisali Krzysztof Kieślowski i Krzysztof Piesiewicz, muzykę do filmu napisał Zbigniew Preisner. Trzy kolory. Biały jest drugą częścią trylogii Trzy kolory, w skład której wchodzą również filmy Trzy kolory. Niebieski (1993) i Trzy kolory. Czerwony (1994). Tytułowe trzy kolory nawiązują do barw flagi Francji i hasła rewolucji francuskiej (1789–1799) „Wolność, równość, braterstwo”.

Opis fabuły

Małżeństwo Karola (Zbigniew Zamachowski), polskiego fryzjera mieszkającego w Paryżu, z Dominique (Julie Delpy) rozpada się wskutek niedopełniania przez niego obowiązków małżeńskich. Kobieta pozostawia go bez grosza przy duszy, a zrozpaczony mężczyzna ląduje w paryskim metrze, gdzie poznaje Mikołaja (Janusz Gajos), zamożnego Polaka pragnącego umrzeć. Mężczyźni zaprzyjaźniają się, Mikołaj pomaga Karolowi przedostać się do Polski – szmuglując go w walizce. Karol żyje chęcią zemsty na podstępnej żonie i aby zdobyć majątek, rzuca się w wir półlegalnych interesów.

Obsada

• Zbigniew Zamachowski – Karol Karol
• Julie Delpy – Dominique Vidal
• Janusz Gajos – Mikołaj
• Jerzy Stuhr – Jurek, brat Karola
• Cezary Pazura – właściciel kantoru
• Grzegorz Warchoł – „Elegant”, partner właściciela kantoru
• Jerzy Trela – pan Bronek, kierowca Karola
• Jerzy Nowak – stary farmer
• Aleksander Bardini – notariusz
• Cezary Harasimowicz – inspektor policji
• Bartłomiej Topa – Jacek, pracownik firmy Karola
• Barbara Dziekan – pani Ewa, kasjerka w kantorze
• Marzena Trybała – pracownica Hotelu Marriott
• Piotr Machalica – człowiek pod kantorem
• Aleksander Kalinowski
• Małgorzata Prażmowska

Nagrody i nominacje

Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie

• Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego reżysera – Krzysztof Kieślowski
• Złoty Niedźwiedź (nominacja)

Europejska Akademia Filmowa

• Najlepszy europejski film roku – Marin Karmitz (nominacja)

Złota Kaczka

• Najlepszy film polski – Krzysztof Kieślowski

Ciekawostki

• Biały jako jedyny z trylogii rozgrywa się (częściowo) w Polsce i, także jako jedyny, zawiera wiele akcentów humorystycznych – Kieślowskiemu udało się uchwycić komiczne absurdy polskiej transformacji z początku lat 90. XX wieku.
• Karol i Dominique wspólnie pojawią się przez moment w Niebieskim i w finałowej scenie Czerwonego.
• Jerzy Stuhr zagrał w filmie Kieślowskiego po raz szósty i ostatni; wcześniej wystąpił w następujących filmach: Blizna, Spokój, Amator, Przypadek i Dekalog X.
• Jerzy Stuhr i Zbigniew Zamachowski po raz drugi grają u Kieślowskiego braci, poprzednio jako rodzeństwo wystąpili w Dekalogu X.
• W Białym pojawiają się także inne paralelizmy do wcześniejszych filmów Kieślowskiego: Cezary Harasimowicz w Dekalogu X grał oficera milicji – w Białym inspektora policji; Grzegorz Warchoł w Dekalogu X wcielił się w postać partnera właściciela sklepu filatelistycznego, w Białym jest partnerem właściciela kantoru; Barbara Dziekan w Dekalogu V zagrała bileterkę w kinie, w Białym pojawia się jako kasjerka w kantorze.
• Scena, w której Mikołaj prosi Karola o zabicie go, nawiązuje do Popiołu i diamentu.
• Początkowo w filmie miał zostać przedstawiony poboczny wątek romansu właściciela kantoru (w tej roli Cezary Pazura) z żoną mężczyzny granego przez Piotra Machalicę, którą zagrała Grażyna Szapołowska. Wątek ostatecznie usunięto przy montażu.

Ścieżka dźwiękowa

Trois Couleurs: Blanc (Bande Originale Du Film)
Ścieżka dźwiękowa Zbigniewa Preisnera
Wydany	1994
Gatunek	muzyka poważna, muzyka filmowa
Wydawnictwo	Virgin
Album po albumie
Trois Couleurs: Bleu (Bande Originale Du Film) (1993) Trois Couleurs: Blanc (Bande Originale Du Film) (1994) Trois Couleurs: Rouge (Bande Originale Du Film) (1994)

Trois Couleurs: Blanc (Bande Originale Du Film) – muzykę do filmu skomponował Zbigniew Preisner, nagrania ukazały się w 1994 roku nakładem wytwórni muzycznej Virgin. W 1997 roku płyta uzyskała w Polsce status złotej.

Lista utworów

1. „The Beginning” – 1:17
2. „The Court” – 1:04
3. „Dominique Tries To Go Home” – 1:14
4. „A Chat In The Underground” – 2:11
5. „Return To Poland” – 1:26
6. „Home At Last” – 1:23
7. „On The Wisla” – 1:12
8. „First Job” – 0:49
9. „Don’t Fall Asleep” – 0:46
10. „After The First Transaction” – 1:21
11. „Attempted Murder” – 1:23
12. „The Party On The Wisla” – 1:49
13. „Don Karol I” – 0:53
14. „Phone Call To Dominique” – 0:37
15. „Funeral Music” – 1:30
16. „Don Karol II” – 0:54
17. „Morning At The Hotel” – 2:26
18. „Dominique’s Arrest” – 1:48
19. „Don Karol III” – 1:25
20. „Dominique In Prison” – 2:25
21. „The End” – 2:27

Zobacz też

• Polskie filmy zgłoszone do rywalizacji o Oscara w kategorii filmu nieangielskojęzycznego

Linki zewnętrzne

• Trzy kolory. Biały w bazie IMDb (ang.)
• Trzy kolory. Biały w bazie filmpolski.pl
• Trzy kolory. Biały w bazie Filmweb