Turniej Czterech Skoczni

Turniej Czterech Skoczni
Rozgrywany od	1953
Najwięcej zwycięstw w Turnieju Czterech Skoczni	Janne Ahonen 5 razy
Najwięcej zwycięstw w konkursach Turnieju Czterech Skoczni	/ Jens Weißflog Bjørn Wirkola 10 razy
Najwięcej razy na podium Turnieju Czterech Skoczni	Janne Ahonen 10 razy
Najwięcej razy na podium w konkursach Turnieju Czterech Skoczni	Janne Ahonen 29 razy
Najwięcej punktów zdobytych w jednym Turnieju Czterech Skoczni	Peter Prevc 1139,4 pkt
Ostatni zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni	Peter Prevc
Miejsca rozgrywania konkursów	Oberstdorf Ga-Pa Innsbruck Bischofshofen

Oberstdorf

Ga-Pa

Innsbruck

Bischofshofen

Miejsca rozgrywania zawodów

Turniej Czterech Skoczni (niem. Vierschanzentournee) − najbardziej prestiżowy turniej w skokach narciarskich, nazywany czasem Wielkim Szlemem czy odpowiednikiem kolarskiego Tour de France.

Zawody rozgrywane są na skoczniach w Niemczech (Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen) i Austrii (Innsbruck, Bischofshofen), na przełomie roku, przy czym konkurs w Ga-Pa rozgrywany jest zawsze 1 stycznia. Zwycięzcą zostaje zawodnik, który zdobył największą liczbę punktów we wszystkich czterech konkursach łącznie.

Od 28. edycji − w sezonie 1979/1980 − Turniej zaliczany jest do Pucharu Świata w skokach narciarskich.

Od sezonu 1996/1997 Turniej Czterech Skoczni rozgrywany jest tzw. systemem KO. W pierwszej serii skoków zawodnicy dobierani są w pary według rezultatów serii kwalifikacyjnej (najlepszy z najsłabszym, drugi z czterdziestym dziewiątym itd.). Do drugiej serii awansuje każdy zwycięzca z danej pary oraz pięciu tzw. "szczęśliwych przegranych" (ang. lucky losers), czyli pięciu najlepszych zawodników spośród przegranych. 25 zwycięzców i 5 lucky losers tworzy trzydziestkę, która bierze udział w drugiej serii (rozgrywanej według zasad tradycyjnych).

Turniej ściąga rokrocznie w okolice Bawarii i Tyrolu cały skokowy świat, kusząc wysokimi nagrodami oraz zaskakując nowinkami technicznymi. Jedną z nich był w ostatnich latach system rurek, zamrażający w razie odwilży cały rozbieg. W 2013 roku z kolei − podczas 62. Turnieju − po raz pierwszy zastosowano laserową linię, widoczną na zeskoku dla kibiców i skoczków oraz LEDowe podświetlenie belki startowej, sygnalizujące zmianą koloru możliwość oddania skoku przez zawodnika.

Pula nagród w 62. Turnieju Czterech Skoczni wyniosła 315 tys. franków szwajcarskich, o 15 tys. więcej niż rok wcześniej.

Cztery skocznie

	Nazwa skoczni	Miejscowość	Punkt K	HS	Rekord skoczni
	Schattenbergschanze	Oberstdorf	K120	HS137	143,5 m	Sigurd Pettersen	29.12.2003
	Große Olympiaschanze	Garmisch −Partenkirchen	K125	HS140	145,0 m	Anders Jacobsen	31.12.2014
	Bergisel	Innsbruck	K120	HS130	138,0 m	Michael Hayböck	04.01.2015
	Paul-Ausserleitner-Schanze	Bischofshofen	K125	HS140	143,0 m	Daiki Itō	06.01.2005

Zwycięzcy Turnieju

Puchar przyznawany zwycięzcy Turnieju

Najwięcej zwycięstw − pięć − w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni zanotował Fin − Janne Ahonen.

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Ilość	Edycje
1.	Janne Ahonen		5	1999, 2003, 2005, 2006, 2008
2.	Jens Weißflog		4	1984, 1985, 1991, 1996
3.	Helmut Recknagel		3	1958, 1959, 1961
	Bjørn Wirkola		3	1967, 1968, 1969
5.	Jochen Danneberg		2	1976, 1977
	Andreas Goldberger		2	1993, 1995
	Veikko Kankkonen		2	1964, 1966
	Hubert Neuper		2	1980, 1981
	Matti Nykänen		2	1983, 1988
	Ernst Vettori		2	1986, 1987
	Gregor Schlierenzauer		2	2012, 2013

Zwycięstwo na wszystkich czterech skoczniach

Jedynym skoczkiem narciarskim w ponad pięćdziesięcioletniej historii Turnieju Czterech Skoczni, który wygrał wszystkie konkursy − podczas jednego Turnieju − jest Sven Hannawald. Niemiec w sezonie 2001/2002 wygrał na wszystkich skoczniach i został laureatem Złotych Nart. Warto zauważyć, że był to jubileuszowy 50. Turniej Czterech Skoczni, a Hannawald we wszystkich czterech konkursach startował z numerem 50, nie biorąc udziału w kwalifikacjach.

Najbliżsi tego osiągnięcia − zwyciężając w trzech pierwszych konkursach − byli: Bjørn Wirkola (Norwegia) w sezonie 1968/1969(drugie miejsce w ostatnim konkursie), Yukio Kasaya (Japonia) - 1971/1972(wycofał się z ostatniego konkursu), Kazuyoshi Funaki (Japonia) - 1997/1998(ósme miejsce w ostatnim konkursie), Janne Ahonen (Finlandia) - 2004/2005(drugie miejsce ostatnim konkursie).

Trzy konkursy podczas turnieju zwyciężali także : Andreas Widhölzl (Austria) - 1999/2000, Sigurd Pettersen (Norwegia) - 2003/2004 Wolfgang Loitzl (Austria) - 2008/2009 oraz Peter Prevc (Słowenia) - 2015/2016.

Największa przewaga

Jedynym Polakiem, który zwyciężył w Turnieju jest Adam Małysz. Dokonał tego w sezonie 2000/2001 − podczas 49. TCS − osiągając największą punktową przewagą nad drugim zawodnikiem w historii, która wyniosła 104,4 pkt. (co daje ok. 58 m. na skoczni). W tym samym Turnieju Polak wygrał wszystkie kwalifikacje, przed każdym z 4. konkursów, oraz jako pierwszy w historii uzyskał łącznie w Turnieju ponad tysiąc punktów (1045,9).

Inne

• Janne Ahonen (Finlandia) jako ostatni, z ośmiu zawodników, zwyciężył w Turnieju Czterech Skoczni nie wygrywając ani jednego z poszczególnych konkursów − w sezonie 1998/1999. Wcześniej dokonali tego: Risto Laakkonen (Finlandia) - 1988/1989; Ernst Vettori (Austria) - 1986/1987; Ingolf Mork (Norwegia) - 1971/1972; Jiří Raška (Czechosłowacja) - 1970/1971; Horst Queck (NRD) - 1969/1970; Nikołaj Kamienski (ZSRR) - 1955/1956; Hemmo Silvennoinen (Finlandia) - 1954/1955.
• Tylko raz w historii miała miejsce sytuacja, w której dwóch zawodników wygrało ex-aequo TCS − w sezonie 2005/2006 na najwyższym stopniu podium stanęli Janne Ahonen (Finlandia) i Jakub Janda (Czechy).

Thomas Diethart (Austria) jest pierwszym w historii skoczkiem, który zdobył 1000 punktów w niedokończonych całkowicie seriach (7 na 8 dokończonych serii).

Zwycięzcy Turnieju chronologicznie

	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce
1953	Josef Bradl	Halvor Næs	Asgeir Dølplads
1954	Olaf B. Bjørnstad	Eino Kirjonen	Josef Bradl
1955	Hemmo Silvennoinen	Eino Kirjonen	Aulis Kallakorpi
1956	Nikołaj Kamienski	Josef Bradl	Nikołaj Szamow
1957	Pentti Uotinen	Eino Kirjonen	Max Bolkart
1958	Helmut Recknagel	Nikołaj Szamow	Nikołaj Kamienski
1959	Helmut Recknagel	Walter Habersatter	Arne Hoel
1960	Max Bolkart	Albin Plank	Otto Leodolter
1961	Helmut Recknagel	Otto Leodolter	Kalevi Kärkinen
1962	Eino Kirjonen	Willi Egger	Hemmo Silvennoinen
1963	Toralf Engan	Torbjørn Yggeseth	Max Bolkart
1964	Veikko Kankkonen	Torbjørn Yggeseth	Baldur Preiml
1965	Torgeir Brandtzæg	Bjørn Wirkola	Dalibor Motejlek
1966	Veikko Kankkonen	Dieter Neuendorf	Bjørn Wirkola
1967	Bjørn Wirkola	Sepp Lichtenegger	Dieter Neuendorf
1968	Bjørn Wirkola	Jiří Raška	Dieter Neuendorf
1969	Bjørn Wirkola	Jiří Raška	Zbyněk Hubač
1970	Horst Queck	Bjørn Wirkola	Garij Napałkow
1971	Jiří Raška	Ingolf Mork	Zbyněk Hubač
1972	Ingolf Mork	Henry Glaß	Tauno Käyhkö
1973	Rainer Schmidt	Hans-Georg Aschenbach	Siergiej Boczkow
1974	Hans-Georg Aschenbach	Walter Steiner	Bernd Eckstein
1975	Willi Pürstl	Edi Federer	Karl Schnabl
1976	Jochen Danneberg	Karl Schnabl	Reinhold Bachler
1977	Jochen Danneberg	Walter Steiner	Henry Glaß
1978	Kari Ylianttila	Matthias Buse	Martin Weber
1979	Pentti Kokkonen	Hansjörg Sumi	Jochen Danneberg
1980	Hubert Neuper	Henry Glaß	Martin Weber
1981	Hubert Neuper	Armin Kogler	Jari Puikkonen
1982	Manfred Deckert	Roger Ruud	Per Bergerud
1983	Matti Nykänen	Jens Weißflog	Horst Bulau
1984	Jens Weißflog	Klaus Ostwald	Matti Nykänen
1985	Jens Weißflog	Matti Nykänen	Klaus Ostwald
1986	Ernst Vettori	Franz Neuländtner	Jari Puikkonen
1987	Ernst Vettori	Vegard Opaas	Ulf Findeisen
1988	Matti Nykänen	Jens Weißflog	Jiří Parma
1989	Risto Laakkonen	Matti Nykänen Jens Weißflog	–
1990	Dieter Thoma	František Jež	Jens Weißflog
1991	Jens Weißflog	Andreas Felder	Dieter Thoma
1992	Toni Nieminen	Martin Höllwarth	Werner Rathmayr
1993	Andreas Goldberger	Noriaki Kasai	Jaroslav Sakala
1994	Espen Bredesen	Jens Weißflog	Andreas Goldberger
1995	Andreas Goldberger	Kazuyoshi Funaki	Janne Ahonen
1996	Jens Weißflog	Ari-Pekka Nikkola	Reinhard Schwarzenberger
1997	Primož Peterka	Andreas Goldberger	Dieter Thoma
1998	Kazuyoshi Funaki	Sven Hannawald	Janne Ahonen
1999	Janne Ahonen	Noriaki Kasai	Hideharu Miyahira
2000	Andreas Widhölzl	Janne Ahonen	Martin Schmitt
2001	Adam Małysz	Janne Ahonen	Martin Schmitt
2002	Sven Hannawald	Matti Hautamäki	Martin Höllwarth
2003	Janne Ahonen	Sven Hannawald	Adam Małysz
2004	Sigurd Pettersen	Martin Höllwarth	Peter Žonta
2005	Janne Ahonen	Martin Höllwarth	Thomas Morgenstern
2006	Janne Ahonen Jakub Janda	–	Roar Ljøkelsøy
2007	Anders Jacobsen	Gregor Schlierenzauer	Simon Ammann
2008	Janne Ahonen	Thomas Morgenstern	Michael Neumayer
2009	Wolfgang Loitzl	Simon Ammann	Gregor Schlierenzauer
2010	Andreas Kofler	Janne Ahonen	Wolfgang Loitzl
2011	Thomas Morgenstern	Simon Ammann	Tom Hilde
2012	Gregor Schlierenzauer	Thomas Morgenstern	Andreas Kofler
2013	Gregor Schlierenzauer	Anders Jacobsen	Tom Hilde
2014	Thomas Diethart	Thomas Morgenstern	Simon Ammann
2015	Stefan Kraft	Michael Hayböck	Peter Prevc
2016	Peter Prevc	Severin Freund	Michael Hayböck

Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej TCS

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	1. miejsca	2. miejsca	3. miejsca
1.	Janne Ahonen		5	3	2
2.	Jens Weißflog	/	4	4	1
3.	Bjørn Wirkola		3	2	1
4.	Helmut Recknagel		3	0	0
5.	Matti Nykänen		2	2	1
6.	Andreas Goldberger		2	1	1
	Gregor Schlierenzauer		2	1	1
8.	Jochen Danneberg		2	0	1
9.	Veikko Kankkonen		2	0	0
	Hubert Neuper		2	0	0
	Ernst Vettori		2	0	0
12.	Thomas Morgenstern		1	3	1
13.	Eino Kirjonen		1	3	0
	Jiří Raška		1	3	0
15.	Sven Hannawald		1	2	0
16.	Josef Bradl		1	1	1
17.	Ingolf Mork		1	1	0
	Hans-Georg Aschenbach		1	1	0
	Kazuyoshi Funaki		1	1	0
	Anders Jacobsen		1	1	0
21.	Max Bolkart		1	0	2
	Dieter Thoma		1	0	2
23.	Hemmo Silvennoinen		1	0	1
	Nikołaj Kamienski		1	0	1
	Adam Małysz		1	0	1
	Wolfgang Loitzl		1	0	1
	Andreas Kofler		1	0	1
	Peter Prevc		1	0	1
29.	Olaf B. Bjørnstad		1	0	0
	Pentti Uotinen		1	0	0
	Toralf Engan		1	0	0
	Torgeir Brandtzæg		1	0	0
	Horst Queck		1	0	0
	Rainer Schmidt		1	0	0
	Willi Pürstl		1	0	0
	Kari Ylianttila		1	0	0
	Pentti Kokkonen		1	0	0
	Manfred Deckert		1	0	0
	Risto Laakkonen		1	0	0
	Espen Bredesen		1	0	0
	Primož Peterka		1	0	0
	Andreas Widhölzl		1	0	0
	Sigurd Pettersen		1	0	0
	Jakub Janda		1	0	0
	Toni Nieminen		1	0	0
	Thomas Diethart		1	0	0
	Stefan Kraft		1	0	0
48.	Martin Höllwarth		0	3	1
49.	Simon Ammann		0	2	2
50.	Henry Glaß		0	2	1
51.	Walter Steiner		0	2	0
	Torbjørn Yggeseth		0	2	0
	Noriaki Kasai		0	2	0
54.	Dieter Neuendorf		0	1	2
55.	Nikołaj Szamow		0	1	1
	Otto Leodolter		0	1	1
	Karl Schnabl		0	1	1
	Klaus Ostwald		0	1	1
	Michael Hayböck		0	1	1
60.	Halvor Næs		0	1	0
	Walter Habersatter		0	1	0
	Albin Plank		0	1	0
	Willi Egger		0	1	0
	Sepp Lichtenegger		0	1	0
	Edi Federer		0	1	0
	Matthias Buse		0	1	0
	Hansjörg Sumi		0	1	0
	Armin Kogler		0	1	0
	Roger Ruud		0	1	0
	Franz Neuländtner		0	1	0
	Vegard Opaas		0	1	0
	František Jež		0	1	0
	Andreas Felder		0	1	0
	Ari-Pekka Nikkola		0	1	0
	Matti Hautamäki		0	1	0
	Severin Freund		0	1	0
77.	Martin Weber		0	0	2
	Jari Puikkonen		0	0	2
	Martin Schmitt		0	0	2
	Zbyněk Hubač		0	0	2
	Tom Hilde		0	0	2
82.	Asgeir Dølplads		0	0	1
	Aulis Kallakorpi		0	0	1
	Arne Hoel		0	0	1
	Kalevi Kärkinen		0	0	1
	Baldur Preiml		0	0	1
	Dalibor Motejlek		0	0	1
	Garij Napałkow		0	0	1
	Tauno Käyhkö		0	0	1
	Siergiej Boczkow		0	0	1
	Jiří Parma		0	0	1
	Werner Rathmayr		0	0	1
	Bernd Eckstein		0	0	1
	Reinhold Bachler		0	0	1
	Per Bergerud		0	0	1
	Horst Bulau		0	0	1
	Ulf Findeisen		0	0	1
	Jaroslav Sakala		0	0	1
	Reinhard Schwarzenberger		0	0	1
	Hideharu Miyahira		0	0	1
	Peter Žonta		0	0	1
	Roar Ljøkelsøy		0	0	1
	Michael Neumayer		0	0	1

Najwięcej zwycięstw w konkursach TCS

Stan z 6 stycznia 2016, po zawodach indywidualnych w Bischofshofen (Austria)

Miejsce	Imię i nazwisko	Kraj	Razy
1.	Jens Weißflog		10
	Bjørn Wirkola		10
2.	Janne Ahonen		9
	Gregor Schlierenzauer		9
4.	Matti Nykänen		7
5.	Sven Hannawald		6
	Helmut Recknagel		6
7.	Kazuyoshi Funaki		5
	Andreas Goldberger		5
	Thomas Morgenstern		5
10.	Jochen Danneberg		4
	Anton Innauer		4
	Veikko Kankkonen		4
	Hubert Neuper		4
	Jiří Raška		4
	Martin Schmitt		4
	Dieter Thoma		4
	Andreas Widhölzl		4
	Anders Jacobsen		4
19.	Olaf B. Bjørnstad		3
	Max Bolkart		3
	Willi Egger		3
	Toralf Engan		3
	Andreas Felder		3
	Aulis Kallakorpi		3
	Noriaki Kasai		3
	Yukio Kasaya		3
	Eino Kirjonen		3
	Wolfgang Loitzl		3
	Ingolf Mork		3
	Dieter Neuendorf		3
	Toni Nieminen		3
	Sigurd Pettersen		3
	Karl Schnabl		3
	Simon Ammann		3
	Peter Prevc		3
36.	Hans-Georg Aschenbach		2
	Per Bergerud		2
	Josef Bradl		2
	Torgeir Brandtzæg		2
	Espen Bredesen		2
	Horst Bulau		2
	Nikołaj Kamienski		2
	Armin Kogler		2
	Pentti Kokkonen		2
	Adam Małysz		2
	Garij Napałkow		2
	Ari-Pekka Nikkola		2
	Primož Peterka		2
	Pavel Ploc		2
	Jari Puikkonen		2
	Torbjørn Ruste		2
	Rainer Schmidt		2
	Reinhard Schwarzenberger		2
	Walter Steiner		2
	Koba Cakadze		2
	Ernst Vettori		2
	Torbjørn Yggeseth		2
	Andreas Kofler		2
	Thomas Diethart		2
60.	Andreas Bauer		1
	Jan Boklöv		1
	Siergiej Boczkow		1
	Matthias Buse		1
	Lars Bystøl		1
	Manfred Deckert		1
	Asgeir Dølplads		1
	Christof Duffner		1
	Bernd Eckstein		1
	Harry Glaß		1
	Walter Habersatter		1
	Tom Hilde		1
	Rudolf Höhnl		1
	Mike Holland		1
	Martin Höllwarth		1
	Zbyněk Hubač		1
	Jurij Iwanow		1
	Jakub Janda		1
	František Jež		1
	Juhani Kärkinen		1
	Kalevi Kärkinen		1
	Erling Kroken		1
	Andreas Küttel		1
	Mika Laitinen		1
	Paavo Lukkariniemi		1
	Halvor Næs		1
	Vegard Opaas		1
	Klaus Ostwald		1
	Albin Plank		1
	Baldur Preiml		1
	Willi Pürstl		1
	Erkki Pukka		1
	Bjørn Einar Romøren		1
	Roger Ruud		1
	Josef Samek		1
	Jurij Skowcow		1
	Hroar Stjernen		1
	Pekka Suorsa		1
	Georg Thoma		1
	Primož Ulaga		1
	Pentti Uotinen		1
	Martin Weber		1
	Tuomo Ylipulli		1
	Peter Žonta		1
	Anssi Koivuranta		1
	Stefan Kraft		1
	Richard Freitag		1
	Michael Hayböck		1
	Severin Freund		1

Podział według krajów

Najwięcej zwycięstw w konkursach TCS

Stan z 6 stycznia 2016, po zawodach indywidualnych w Bischofshofen (Austria)

Miejsce	Kraj	Razy
1.	Austria	62
2.	Norwegia	45
3.	Finlandia	44
4.	NRD	29
5.	Niemcy	26
6.	Japonia	11
7.	Czechosłowacja	9
	ZSRR	9
9.	Słowenia	6
	Szwajcaria	6
11.	Polska	2
	Kanada	2
	Czechy	2
12.	Szwecja	1
	Stany Zjednoczone	1
	Jugosławia	1

Wyniki Polaków

Polacy w czołowej "10" generalnej klasyfikacji TCS

• 1956/1957 - Władysław Tajner - 9. miejsce
• 1961/1962 - Antoni Wieczorek - 5. miejsce
• 1962/1963 - Antoni Łaciak - 7. miejsce
• 1963/1964 - Józef Przybyła - 7. miejsce
• 1964/1965 - Józef Przybyła - 5. miejsce
• 1965/1966 - Piotr Wala - 10. miejsce
• 1966/1967 - Józef Przybyła - 9. miejsce
• 1967/1968 - Ryszard Witke - 9. lub 10. miejsce
• 1970/1971 - Tadeusz Pawlusiak - 7. miejsce
• 1974/1975 - Stanisław Bobak - 5. miejsce
• 1975/1976 - Stanisław Bobak - 6. miejsce
• 1978/1979 - Piotr Fijas - 10. miejsce
• 1979/1980 - Piotr Fijas - 8. miejsce
• 1984/1985 - Piotr Fijas - 7. miejsce
• 1985/1986 - Piotr Fijas - 7. miejsce
• 1996/1997 - Adam Małysz - 8. miejsce
• 2000/2001 - Adam Małysz - 1. miejsce
• 2001/2002 - Adam Małysz - 4. miejsce
• 2002/2003 - Adam Małysz - 3. miejsce
• 2004/2005 - Adam Małysz - 4. miejsce
• 2006/2007 - Adam Małysz - 7. miejsce
• 2007/2008 - Adam Małysz - 4. miejsce
• 2009/2010 - Adam Małysz - 9. miejsce
• 2010/2011 - Adam Małysz - 6. miejsce
• 2011/2012 - Kamil Stoch - 8. miejsce
• 2012/2013 - Kamil Stoch - 4. miejsce
• 2013/2014 - Kamil Stoch - 7. miejsce
• 2014/2015 - Kamil Stoch - 10. miejsce

Polacy na podium turniejowych konkursów

Oberstdorf:

• 1970 - Tadeusz Pawlusiak - 3. miejsce
• 1974 - Stanisław Bobak - 2 miejsce
• 1985 - Piotr Fijas - 3. miejsce
• 2004 - Adam Małysz - 3. miejsce
• 2006 - Adam Małysz - 3. miejsce

Garmisch-Partenkirchen:

• 1964 - Józef Przybyła - 3. miejsce
• 2001 - Adam Małysz - 3. miejsce
• 2002 - Adam Małysz - 3. miejsce
• 2003 - Adam Małysz - 2. miejsce
• 2011 - Adam Małysz - 3. miejsce

Innsbruck:

• 1964 - Józef Przybyła - 3. miejsce
• 1965 - Józef Przybyła - 3. miejsce
• 2001 - Adam Małysz - 1. miejsce
• 2002 - Adam Małysz - 2. miejsce
• 2005 - Adam Małysz - 2. miejsce
• 2011 - Adam Małysz - 2. miejsce
• 2013 - Kamil Stoch - 2. miejsce
• 2014 - Kamil Stoch - 3. miejsce

Bischofshofen:

• 1976 - Stanisław Bobak - 2. miejsce
• 1979 - Piotr Fijas - 3. miejsce
• 1980 - Piotr Fijas - 3. miejsce
• 1985 - Piotr Fijas - 3. miejsce
• 1997 - Adam Małysz - 2. miejsce
• 2001 - Adam Małysz - 1. miejsce

(w sumie: 2 zwycięstwa, 8 miejsc drugich, 14 miejsc trzecich)

Ciekawostki

• Tylko dwa razy w historii TCS odwołano zawody. Pierwszy raz 4 stycznia 2008 w Innsbrucku. Zamiast niego odbył się dodatkowy konkurs w Bischofshofen, 5 stycznia 2008 roku. Drugi − 28 grudnia 2014 w Oberstdorfie. Przełożono go na następny dzień.
• W 1953 roku 1. Turniej Czterech Skoczni został rozegrany w dniach 1-11 stycznia. W kolejnych latach Turniej Czterech Skoczni nie rozpoczął się wcześniej niż 28 grudnia, ani nie zakończył się później niż 7 stycznia.
• W sezonie 1963/1964 – podczas 12. TCS – bliski zwycięstwa w klasyfikacji generalnej był Polak – Józef Przybyła. Zawodnik z Buczkowic po zawodach w Oberstdorfie zajmował 6. miejsce. W Garmisch-Partenkirchen Polak zajął 3. miejsce, tę samą lokatę wywalczył w Innsbrucku, gdzie ustanowił nowy rekord skoczni (95,5 m). Po trzech konkursach zajmował 2. miejsce. Do Fina – Veikko Kankkonena – brakowało mu zaledwie 1,5 pkt. W Bischofshofen w pierwszej serii Przybyła uzyskał 100 m. i objął prowadzenie w Turnieju. Na zeskoku otrzymał specjalną odznakę stumetrowca, gdyż jako pierwszy na tej skoczni osiągnął tę odległość. Niestety, drugi skok Przybyły zakończył się upadkiem. Polak najechał na kamień na zeskoku, skutkiem czego sędziowie odjęli mu 30 pkt. Ostatecznie skoczek z Beskidów zajął w konkursie 41., a w klasyfikacji całej imprezy 7. miejsce. Gdyby ustał skok na 90 m. w drugiej serii, znalazłby się na podium TCS, może nawet na jego najwyższym stopniu. Niemniej jednak wyczyny polskiego skoczka zrobiły duże wrażenie w niemieckich i austriackich mediach, które ochrzciły Przybyłę mianem Polnische Rekord Jaeger (polski łowca rekordów).
• W 1966 roku, na otwarcie konkursu Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen, zaproszono Stanisława Marusarza, który postanowił skoczyć na nartach. Miał wtedy 53 lata, a nie skakał od dziewięciu. Decyzja Polaka wywołała wśród sędziów konsternację. Musiał pożyczyć narty i buty, skoczył jednak w garniturze i krawacie. Marusarz osiągnął odległość 66 m, a po wybiegu nosili go na ramionach skoczkowie, m.in. Bjørn Wirkola. Następnego dnia Polak otwierał konkurs skoków na olimpijskiej skoczni Bergisel w Innsbrucku. Skoczył w granicach 70 m.
• W 2014 roku zawody w Oberstdorfie przeniesiono z 28 grudnia na 29 z powodu zbyt mocnego wiatru.

Zobacz też

• System KO
• Puchar Świata w skokach narciarskich w Oberstdorfie
• Puchar Świata w skokach narciarskich w Garmisch-Partenkirchen
• Puchar Świata w skokach narciarskich w Innsbrucku
• Puchar Świata w skokach narciarskich w Bischofshofen

Bibliografia

• Results Four Hill (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2015-01-27].

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Turnieju Czterech Skoczni
• Wyniki międzynarodowych zawodów w skokach narciarskich