Przejdź do zawartości

Turniej Czterech Skoczni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Turniej Czterech Skoczni
Ilustracja
Rozgrywany od

1953

Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej

Janne Ahonen
(5 razy)

Najwięcej zwycięstw z rzędu w klasyfikacji generalnej

Bjørn Wirkola
(3 razy)

Najwięcej zwycięstw w konkursach TCS

Jens Weißflog
Bjørn Wirkola
(10 razy)

Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej

Janne Ahonen
(10 razy)

Najwięcej razy na podium w konkursach TCS

Janne Ahonen
(29 razy)

Najwięcej punktów w jednej edycji TCS

Halvor Egner Granerud
(1191,2 pkt)

Zwycięzcy wszystkich konkursów TCS podczas jednej edycji

Sven Hannawald (2001/2002)
Kamil Stoch (2017/2018)
Ryōyū Kobayashi (2018/2019)

Ostatni zwycięzca TCS

Ryōyū Kobayashi (2023/2024)

Miejsca rozgrywania konkursów

Niemcy
Oberstdorf
Ga-Pa
Austria
Innsbruck
Bischofshofen

Turniej Czterech Skoczni, w skrócie TCS (niem. Vierschanzentournee) – międzynarodowa impreza w skokach narciarskich mężczyzn, organizowana cyklicznie od 1953 na przełomie grudnia i stycznia każdego roku. Turniej odbywa się w czterech miastach: dwóch niemieckich (Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen) i dwóch austriackich (Innsbruck, Bischofshofen). Zwycięzcą danej edycji TCS zostaje zawodnik, który łącznie zdobędzie największą liczbę punktów we wszystkich czterech konkursach. Turniej bywa określany mianem narciarskiego Wielkiego Szlema[a] i dla wielu skoczków jest równie ważny co igrzyska olimpijskie czy mistrzostwa świata[1][2]. Od 28. edycji (sezon 1979/1980) Turniej Czterech Skoczni stanowi część Pucharu Świata.

Od 45. edycji (sezon 1996/1997) wszystkie konkursy Turnieju rozgrywane są tzw. systemem KO. W każdym konkursie startuje 50 zawodników, którzy przeszli kwalifikacje. Skoczkowie dobierani są w pary – pierwszy z pięćdziesiątym, drugi z czterdziestym dziewiątym itd. Wyłonione w ten sposób pary rywalizują w pierwszej serii zawodów. Do drugiej serii awans uzyskuje każdy zwycięzca z danej pary oraz pięciu tzw. „szczęśliwych przegranych” (ang. lucky losers), czyli pięciu najlepszych zawodników spośród wszystkich przegranych. Druga seria zawodów rozgrywana jest według tradycyjnych zasad Pucharu Świata.

Do 60. edycji (sezon 2011/2012) nagrodą za wygranie turnieju był wysokiej klasy samochód oraz nagroda pieniężna. Od 61. edycji (sezon 2012/2013) nagrodą za zwycięstwo jest statuetka złotego orła[3][4] oraz nagroda pieniężna w wysokości 20 tysięcy franków szwajcarskich. Od 70. edycji sezon 2021/2022 nagrodą za zwycięstwo jest statuetka złotego orła[3][4] oraz nagroda pieniężna w wysokości 100 tysięcy franków szwajcarskich. Statuetka ta była inspiracją dla stworzenia złotej sowy, nagrody w Turnieju Sylwestrowym dla kobiet, rozgrywanym równolegle do TCS, ale o połowę krótszym, od sezonu 2021/2022.

Najbardziej utytułowanym skoczkiem w historii TCS jest Janne Ahonen, który jako jedyny wygrał turniej pięciokrotnie (w 1999, 2003, 2005, 2006 i 2008). Bjørn Wirkola jako jedyny zwyciężył w trzech edycjach turnieju z rzędu (w 1967, 1968 i 1969). Najwięcej zwycięstw w poszczególnych konkursach odnieśli Bjørn Wirkola i Jens Weißflog, którzy na najwyższym stopniu podium stawali po 10 razy. Trzech skoczków wygrało wszystkie cztery konkursy podczas jednej edycji turnieju – Sven Hannawald (w 2002), Kamil Stoch (w 2018) i Ryōyū Kobayashi (w 2019).

Dotychczas trzech polskich skoczków triumfowało w klasyfikacji generalnej TCS – Adam Małysz (w 2001), Kamil Stoch (w 2017, 2018 i 2021) oraz Dawid Kubacki (w 2020). W polskim dorobku znajduje się również drugie miejsce Piotra Żyły (w 2017) i Dawida Kubackiego (w 2023) oraz trzecie miejsca Małysza (w 2003) i Kubackiego (w 2021).

Cztery skocznie

[edytuj | edytuj kod]
Miejsca rozgrywania zawodów

Nazwa skoczni Miejscowość Punkt K HS[5] Rekord skoczni
Schattenbergschanze Niemcy Oberstdorf K120 HS137 143,5 m Norwegia Sigurd Pettersen 29.12.2003
Große Olympiaschanze Niemcy Garmisch
-Partenkirchen
K125 HS142 144,0 m Polska Dawid Kubacki 01.01.2021
Bergisel Austria Innsbruck K120 HS128 138,0 m Austria Michael Hayböck 04.01.2015
Paul-Ausserleitner-Schanze Austria Bischofshofen K125 HS142 145,0 m Polska Dawid Kubacki 06.01.2019

Organizator

[edytuj | edytuj kod]

Turniej Czterech Skoczni organizowany jest przez cztery kluby narciarskie. Są to Skiclub 1906 Oberstdorf, Skiclub Partenkirchen (SCP), Sport Club Bergisel (SC Bergisel) i Skiclub Bischofshofen.

Prezydentem (prezesem) Komitetu Organizacyjnego TCS jest od 2021 roku dr Peter Kruijer, szef klubu narciarskiego Skiclub 1906 Oberstdorf. Wcześniej funkcję tę pełnili[6][7]:

  • Putzi Pepeunig (Innsbruck, 1952-1986);
  • Hans Ostler (Garmisch-Partenkirchen, 1986-2003);
  • Dietmar Hemerka (Innsbruck, 2003-2006);
  • Claus-Peter Horle (Oberstdorf, 2006-2010);
  • Alfons Schranz (Innsbruck, 2010-2015);
  • Michael Maurer (Garmisch-Partenkirchen, 2015-2018)
  • Johann Pichler (Bischofshofen, 2018-2021)
  • dr Peter Kruijer (Oberstdorf, od 2021)

Zgodnie z przepisami, szefowie czterech klubów narciarskich z miast-gospodarzy turnieju zmieniają się na stanowisku prezesa całej imprezy co trzy-pięć lat[6].

Historia idei Turnieju Czterech Skoczni

[edytuj | edytuj kod]
Kompleks skoczni w Garmisch-Partenkirchen (Bawaria), na stoku góry Gudiberg.

Pomysł zorganizowania noworocznego konkursu w skokach narciarskich (Neujahrsskispringen) pojawił się wśród członków klubu narciarskiego SC Partenkirchen w 1921 r. i miał związek z otwarciem nowej skoczni, w miejscu obecnej Große Olympiaschanze. Już pierwsze tego typu zawody – przeprowadzone 1 stycznia 1922 – miały charakter międzynarodowy, a ich zwycięzcą został Norweg Jakob Vaage, który uzyskał odległość 76 metrów. W kolejnych latach impreza odbywała się regularnie do 1941 r., gdy nastąpiła czteroletnia przerwa, spowodowana II wojną światową (1942–1945). Noworoczne zmagania przywrócono 1 stycznia 1946, lecz w związku z powojennymi sankcjami – nałożonymi przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS) na Deutscher Skiverband – były to jedynie lokalne zawody narciarskie, w których brali udział wyłącznie skoczkowie niemieccy.

Pod koniec 1948 r. FIS zniosła zakaz udziału Niemców w imprezach międzynarodowych oraz pozwoliła zawodnikom z innych państw na starty na terytorium Republiki Federalnej Niemiec i Niemieckiej Republiki Demokratycznej, a latem 1949 r. w domu „Maler” w Partenkirchen - wśród przebywających tam działaczy narciarskich z Garmisch-Partenkirchen oraz Innsbrucku - narodziła się idea turnieju, rozgrywanego na początku roku, przez kilka dni, w krótkich odstępach czasu, na czterech różnych skoczniach w Niemczech i Austrii. Do konkretów jednak nie doszło[8].

W styczniu 1951 r. władze klubu Skivereine Innsbruck postanowiły zorganizować w okresie ferii świątecznych konkurs „Skispringen am Bergisel”. Zainteresowanie z jakim się on spotkał przerosło najśmielsze oczekiwania, bowiem pod skocznią zjawiło się aż 25 tysięcy kibiców. Spowodowało to u Austriaków ponowną chęć nawiązania współpracy z niemieckimi klubami narciarskimi.

Ostatecznie, plan „niemiecko-austriackiego turnieju skoków” opracowano 17 maja 1952, podczas wieczornych zawodów na Seegrube koło Innsbrucku, a jego autorami byli: Toni Glos, Emmerich „Putzi” Pepeunig (Innsbruck), Beppi Hartl, Franz Rappenglück (Partenkirchen), Andi Mischitz, Fred Triebner (Bischofshofen) oraz Alfons Huber i Xaver Kaiser (Oberstdorf)[9]. Ostatni z obecnych wówczas pomysłodawców turnieju, a później jego honorowy prezydent – „Putzi” Pepeunig, zmarł w 1999 r. i został pochowany na cmentarzu nieopodal skoczni Bergisel[1].

Garmisch-Partenkirchen (z konkursem noworocznym), Innsbruck i Bischofshofen od początku zostały wskazane jako miejsca rozgrywania turnieju. Jako że Niemcy chcieli osiągnąć parytet organizacyjny, przedstawiciele SC Partenkirchen zostali upoważnieni do znalezienia drugiego miasta-partnera w swoim kraju. Pierwotnie skupili się na trzech kandydaturach: Berchtesgaden, Füssen i Oberammergau, bowiem te miejscowości posiadały już odpowiednie skocznie i miały doświadczenie w organizowaniu zawodów narciarskich. Ostatecznie jednak, ze względów finansowych, zdecydowali się wskazać Oberstdorf[10].

We wrześniu 1952 r. w Garmisch-Partenkirchen podpisano porozumienie o wspólnej organizacji imprezy o nazwie „Niemiecko-Austriacki Turniej Skoczków” (oryg. „Deutsch-Österreichische Springertournee“), odbywającej się corocznie na przełomie grudnia i stycznia[2], a ostateczną umowę w tej sprawie sygnowano 14 grudnia 1952 w Posthotelu w tym samym mieście[11].

Nowatorskie rozwiązania

[edytuj | edytuj kod]
Kompleks skoczni w Oberstdorfie (Bawaria), na północno-zachodnim zboczu góry Schattenberg

Podczas Turnieju wprowadzane są nowatorskie rozwiązania techniczne, np. system chłodzący tory najazdowe na skoczni Schattenbergschanze w Oberstdorfie (zamrażający rozbieg w przypadku odwilży)[12], a od 61. edycji sztuczne tory najazdowe ze zintegrowanym układem chłodzenia (bez potrzeby wykorzystywania śniegu czy lodu z zewnątrz)[13].

W trakcie 62. edycji zastosowano ledowe podświetlanie belki startowej, sygnalizujące zmianą koloru możliwość oddania skoku przez zawodnika. Kolejną innowacją podczas tego Turnieju była laserowa linia (widoczna na zeskoku zarówno dla kibiców, jak i skoczków), wyznaczająca przybliżoną odległość, jaką zawodnik musi pokonać, aby objąć prowadzenie[14].

W czasie 66. edycji wprowadzono szczegółowe analizy wyjścia skoczków z progu. Producenci sygnału telewizyjnego zamontowali w okolicach progu osiem specjalistycznych kamer, dzięki którym widzowie mogli zobaczyć o ile centymetrów zawodnicy byli oddaleni od wyznaczonego idealnego punktu odbicia (o ile je spóźnili lub przyspieszyli)[15].

Inną nowinką technologiczną, przypominającą pudełko z pastą do butów, był ważący 30,7 g zasobnik z chipem, montowany tuż za wiązaniami nart. Nowy sprzęt, zastosowany po raz pierwszy 29 grudnia 2017 podczas sesji kwalifikacyjnej w Oberstdorfie, był w stanie odnotować m.in. prędkość odbicia skoczka na progu – zarówno w pionie, jak i poziomie, rozkład prędkości w różnych etapach lotu oraz kąty ułożenia nart zawodnika w locie. Wcześniej z tak dokładnych danych mogli korzystać wyłącznie niemieccy skoczkowie w Instytucie Stosowanych Nauk Treningowych w Lipsku. Następnie w jej posiadanie weszły również inne drużyny narodowe, dzięki systemowi stworzonemu przez współpracującą z FIS firmą Swiss Timing[16].

Podium klasyfikacji generalnej TCS chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Kamil Stoch – trzykrotny triumfator TCS (2017, 2018, 2021), zwycięzca 5 pojedynczych konkursów z rzędu; na zdjęciu ze statuetką Złotego Orła na kryształowym cokole – nagrodą za triumf w klasyfikacji generalnej Turnieju
Janne Ahonen – jedyny skoczek w historii, który wygrał pięć edycji TCS (1999, 2003, 2005, 2006, 2008), zwycięzca 9 pojedynczych konkursów
Edycja Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1 1953 Austria Josef Bradl Norwegia Halvor Næs Norwegia Asgeir Dølplads
2 1953/1954 Norwegia Olaf B. Bjørnstad Finlandia Eino Kirjonen Austria Josef Bradl
3 1954/1955 Finlandia Hemmo Silvennoinen Finlandia Eino Kirjonen Finlandia Aulis Kallakorpi
4 1955/1956 Nikołaj Kamienski Austria Josef Bradl Nikołaj Szamow
5 1956/1957 Finlandia Pentti Uotinen Finlandia Eino Kirjonen Max Bolkart
6 1957/1958 Helmut Recknagel Nikołaj Szamow Nikołaj Kamienski
7 1958/1959 Helmut Recknagel Austria Walter Habersatter Norwegia Arne Hoel
8 1959/1960 Max Bolkart Austria Albin Plank Austria Otto Leodolter
9 1960/1961 Helmut Recknagel Austria Otto Leodolter Finlandia Kalevi Kärkinen
10 1961/1962 Finlandia Eino Kirjonen Austria Willi Egger Finlandia Hemmo Silvennoinen
11 1962/1963 Norwegia Toralf Engan Norwegia Torbjørn Yggeseth Max Bolkart
12 1963/1964 Finlandia Veikko Kankkonen Norwegia Torbjørn Yggeseth Austria Baldur Preiml
13 1964/1965 Norwegia Torgeir Brandtzæg Norwegia Bjørn Wirkola Czechosłowacja Dalibor Motejlek
14 1965/1966 Finlandia Veikko Kankkonen Dieter Neuendorf Norwegia Bjørn Wirkola
15 1966/1967 Norwegia Bjørn Wirkola Austria Sepp Lichtenegger Dieter Neuendorf
16 1967/1968 Norwegia Bjørn Wirkola Czechosłowacja Jiří Raška Dieter Neuendorf
17 1968/1969 Norwegia Bjørn Wirkola Czechosłowacja Jiří Raška Czechosłowacja Zbyněk Hubač
18 1969/1970 Horst Queck Norwegia Bjørn Wirkola Garij Napałkow
19 1970/1971 Czechosłowacja Jiří Raška Norwegia Ingolf Mork Czechosłowacja Zbyněk Hubač
20 1971/1972 Norwegia Ingolf Mork Henry Glaß Finlandia Tauno Käyhkö
21 1972/1973 Rainer Schmidt Hans-Georg Aschenbach Siergiej Boczkow
22 1973/1974 Hans-Georg Aschenbach Szwajcaria Walter Steiner Bernd Eckstein
23 1974/1975 Austria Willi Pürstl Austria Edi Federer Austria Karl Schnabl
24 1975/1976 Jochen Danneberg Austria Karl Schnabl Austria Reinhold Bachler
25 1976/1977 Jochen Danneberg Szwajcaria Walter Steiner Henry Glaß
26 1977/1978 Finlandia Kari Ylianttila Matthias Buse Martin Weber
27 1978/1979 Finlandia Pentti Kokkonen Szwajcaria Hansjörg Sumi Jochen Danneberg
28 1979/1980 Austria Hubert Neuper Henry Glaß Martin Weber
29 1980/1981 Austria Hubert Neuper Austria Armin Kogler Finlandia Jari Puikkonen
30 1981/1982 Manfred Deckert Norwegia Roger Ruud Norwegia Per Bergerud
31 1982/1983 Finlandia Matti Nykänen Jens Weißflog Kanada Horst Bulau
32 1983/1984 Jens Weißflog Klaus Ostwald Finlandia Matti Nykänen
33 1984/1985 Jens Weißflog Finlandia Matti Nykänen Klaus Ostwald
34 1985/1986 Austria Ernst Vettori Austria Franz Neuländtner Finlandia Jari Puikkonen
35 1986/1987 Austria Ernst Vettori Norwegia Vegard Opaas Ulf Findeisen
36 1987/1988 Finlandia Matti Nykänen Jens Weißflog Czechosłowacja Jiří Parma
37 1988/1989 Finlandia Risto Laakkonen Finlandia Matti Nykänen
Jens Weißflog
38 1989/1990 Dieter Thoma Czechosłowacja František Jež Jens Weißflog
39 1990/1991 Niemcy Jens Weißflog Austria Andreas Felder Niemcy Dieter Thoma
40 1991/1992 Finlandia Toni Nieminen Austria Martin Höllwarth Austria Werner Rathmayr
41 1992/1993 Austria Andreas Goldberger Japonia Noriaki Kasai Czechy Jaroslav Sakala
42 1993/1994 Norwegia Espen Bredesen Niemcy Jens Weißflog Austria Andreas Goldberger
43 1994/1995 Austria Andreas Goldberger Japonia Kazuyoshi Funaki Finlandia Janne Ahonen
44 1995/1996 Niemcy Jens Weißflog Finlandia Ari-Pekka Nikkola Austria Reinhard Schwarzenberger
45 1996/1997 Słowenia Primož Peterka Austria Andreas Goldberger Niemcy Dieter Thoma
46 1997/1998 Japonia Kazuyoshi Funaki Niemcy Sven Hannawald Finlandia Janne Ahonen
47 1998/1999 Finlandia Janne Ahonen Japonia Noriaki Kasai Japonia Hideharu Miyahira
48 1999/2000 Austria Andreas Widhölzl Finlandia Janne Ahonen Niemcy Martin Schmitt
49 2000/2001 Polska Adam Małysz Finlandia Janne Ahonen Niemcy Martin Schmitt
50 2001/2002 Niemcy Sven Hannawald Finlandia Matti Hautamäki Austria Martin Höllwarth
51 2002/2003 Finlandia Janne Ahonen Niemcy Sven Hannawald Polska Adam Małysz
52 2003/2004 Norwegia Sigurd Pettersen Austria Martin Höllwarth Słowenia Peter Žonta
53 2004/2005 Finlandia Janne Ahonen Austria Martin Höllwarth Austria Thomas Morgenstern
54 2005/2006 Finlandia Janne Ahonen[b]
Czechy Jakub Janda
Norwegia Roar Ljøkelsøy
55 2006/2007 Norwegia Anders Jacobsen Austria Gregor Schlierenzauer Szwajcaria Simon Ammann
56 2007/2008 Finlandia Janne Ahonen Austria Thomas Morgenstern Niemcy Michael Neumayer
57 2008/2009 Austria Wolfgang Loitzl Szwajcaria Simon Ammann Austria Gregor Schlierenzauer
58 2009/2010 Austria Andreas Kofler Finlandia Janne Ahonen Austria Wolfgang Loitzl
59 2010/2011 Austria Thomas Morgenstern Szwajcaria Simon Ammann Norwegia Tom Hilde
60 2011/2012 Austria Gregor Schlierenzauer Austria Thomas Morgenstern Austria Andreas Kofler
61 2012/2013 Austria Gregor Schlierenzauer Norwegia Anders Jacobsen Norwegia Tom Hilde
62 2013/2014 Austria Thomas Diethart Austria Thomas Morgenstern Szwajcaria Simon Ammann
63 2014/2015 Austria Stefan Kraft Austria Michael Hayböck Słowenia Peter Prevc
64 2015/2016 Słowenia Peter Prevc Niemcy Severin Freund Austria Michael Hayböck
65 2016/2017 Polska Kamil Stoch Polska Piotr Żyła Norwegia Daniel-André Tande
66 2017/2018 Polska Kamil Stoch Niemcy Andreas Wellinger Norwegia Anders Fannemel
67 2018/2019 Japonia Ryōyū Kobayashi Niemcy Markus Eisenbichler Niemcy Stephan Leyhe
68 2019/2020 Polska Dawid Kubacki Norwegia Marius Lindvik Niemcy Karl Geiger
69 2020/2021 Polska Kamil Stoch Niemcy Karl Geiger Polska Dawid Kubacki
70 2021/2022 Japonia Ryōyū Kobayashi Norwegia Marius Lindvik Norwegia Halvor Egner Granerud
71 2022/2023 Norwegia Halvor Egner Granerud Polska Dawid Kubacki Słowenia Anže Lanišek
72 2023/2024 Japonia Ryōyū Kobayashi Niemcy Andreas Wellinger Austria Stefan Kraft

Podium klasyfikacji generalnej TCS sumarycznie

[edytuj | edytuj kod]
Msc. Imię i nazwisko Kraj 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1. Janne Ahonen Finlandia 5 3 2
2. Jens Weißflog /Niemcy 4 4 1
3. Bjørn Wirkola Norwegia 3 2 1
4. Kamil Stoch Polska 3 0 0
Helmut Recknagel 3 0 0
Ryōyū Kobayashi Japonia 3 0 0
6. Matti Nykänen Finlandia 2 2 1
7. Andreas Goldberger Austria 2 1 1
Gregor Schlierenzauer Austria 2 1 1
9. Jochen Danneberg 2 0 1
10. Veikko Kankkonen Finlandia 2 0 0
Hubert Neuper Austria 2 0 0
Ernst Vettori Austria 2 0 0
14. Thomas Morgenstern Austria 1 3 1
15. Eino Kirjonen Finlandia 1 3 0
16. Sven Hannawald Niemcy 1 2 0
Jiří Raška Czechy 1 2 0
18. Josef Bradl Austria 1 1 1
Dawid Kubacki Polska 1 1 1
20. Ingolf Mork Norwegia 1 1 0
Hans-Georg Aschenbach 1 1 0
Kazuyoshi Funaki Japonia 1 1 0
Anders Jacobsen Norwegia 1 1 0
24. Max Bolkart 1 0 2
Dieter Thoma Niemcy 1 0 2
26.
Adam Małysz Polska 1 0 1
Hemmo Silvennoinen Finlandia 1 0 1
Nikołaj Kamienski 1 0 1
Wolfgang Loitzl Austria 1 0 1
Andreas Kofler Austria 1 0 1
Peter Prevc Słowenia 1 0 1
Halvor Egner Granerud Norwegia 1 0 1
Stefan Kraft Austria 1 0 1
33. Olaf B. Bjørnstad Norwegia 1 0 0
Pentti Uotinen Finlandia 1 0 0
Toralf Engan Norwegia 1 0 0
Torgeir Brandtzæg Norwegia 1 0 0
Horst Queck 1 0 0
Rainer Schmidt 1 0 0
Willi Pürstl Austria 1 0 0
Kari Ylianttila Finlandia 1 0 0
Pentti Kokkonen Finlandia 1 0 0
Manfred Deckert 1 0 0
Risto Laakkonen Finlandia 1 0 0
Espen Bredesen Norwegia 1 0 0
Primož Peterka Słowenia 1 0 0
Andreas Widhölzl Austria 1 0 0
Sigurd Pettersen Norwegia 1 0 0
Jakub Janda Czechy 1 0 0
Toni Nieminen Finlandia 1 0 0
Thomas Diethart Austria 1 0 0
52. Martin Höllwarth Austria 0 3 1
53. Simon Ammann Szwajcaria 0 2 2
54. Henry Glaß 0 2 1
55. Walter Steiner Szwajcaria 0 2 0
Torbjørn Yggeseth Norwegia 0 2 0
Noriaki Kasai Japonia 0 2 0
Marius Lindvik Norwegia 0 2 0
Andreas Wellinger Niemcy 0 2 0
59. Dieter Neuendorf 0 1 2
Msc. Imię i nazwisko Kraj 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
60. Nikołaj Szamow 0 1 1
Otto Leodolter Austria 0 1 1
Karl Schnabl Austria 0 1 1
Klaus Ostwald 0 1 1
Michael Hayböck Austria 0 1 1
Karl Geiger Niemcy 0 1 1
66. Piotr Żyła Polska 0 1 0
Halvor Næs Norwegia 0 1 0
Walter Habersatter Austria 0 1 0
Albin Plank Austria 0 1 0
Willi Egger Austria 0 1 0
Sepp Lichtenegger Austria 0 1 0
Edi Federer Austria 0 1 0
Matthias Buse 0 1 0
Hansjörg Sumi Szwajcaria 0 1 0
Armin Kogler Austria 0 1 0
Roger Ruud Norwegia 0 1 0
Franz Neuländtner Austria 0 1 0
Vegard Opaas Norwegia 0 1 0
František Jež Czechy 0 1 0
Andreas Felder Austria 0 1 0
Ari-Pekka Nikkola Finlandia 0 1 0
Matti Hautamäki Finlandia 0 1 0
Severin Freund Niemcy 0 1 0
Markus Eisenbichler Niemcy 0 1 0
86. Martin Weber 0 0 2
Jari Puikkonen Finlandia 0 0 2
Martin Schmitt Niemcy 0 0 2
Zbyněk Hubač Czechy 0 0 2
Tom Hilde Norwegia 0 0 2
91. Asgeir Dølplads Norwegia 0 0 1
Aulis Kallakorpi Finlandia 0 0 1
Arne Hoel Norwegia 0 0 1
Kalevi Kärkinen Finlandia 0 0 1
Baldur Preiml Austria 0 0 1
Dalibor Motejlek Czechy 0 0 1
Garij Napałkow 0 0 1
Tauno Käyhkö Finlandia 0 0 1
Siergiej Boczkow 0 0 1
Jiří Parma Czechy 0 0 1
Werner Rathmayr Austria 0 0 1
Bernd Eckstein 0 0 1
Reinhold Bachler Austria 0 0 1
Per Bergerud Norwegia 0 0 1
Horst Bulau Kanada 0 0 1
Ulf Findeisen 0 0 1
Jaroslav Sakala Czechy 0 0 1
Reinhard Schwarzenberger Austria 0 0 1
Hideharu Miyahira Japonia 0 0 1
Peter Žonta Słowenia 0 0 1
Roar Ljøkelsøy Norwegia 0 0 1
Michael Neumayer Niemcy 0 0 1
Daniel-André Tande Norwegia 0 0 1
Anders Fannemel Norwegia 0 0 1
Stephan Leyhe Niemcy 0 0 1
Anže Lanišek Słowenia 0 0 1

Zwycięzcy poszczególnych konkursów

[edytuj | edytuj kod]
Edycja Sezon Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Triumfator TCS
1 1953 Norwegia Erling Kroken Norwegia Asgeir Dølplads Austria Josef Bradl Norwegia Halvor Næs Austria Josef Bradl
2 1953/1954 Norwegia Olaf B. Bjørnstad Norwegia Olaf B. Bjørnstad Norwegia Olaf B. Bjørnstad Austria Josef Bradl Norwegia Olaf B. Bjørnstad
3 1954/1955 Finlandia Aulis Kallakorpi Finlandia Aulis Kallakorpi Norwegia Torbjørn Ruste Norwegia Torbjørn Ruste Finlandia Hemmo Silvennoinen
4 1955/1956 Finlandia Aulis Kallakorpi[c](2)
Finlandia Eino Kirjonen
Finlandia Hemmo Silvennoinen Koba Cakadze Jurij Skworcow[d] Nikołaj Kamienski
5 1956/1957 Finlandia Pentti Uotinen Nikołaj Kamienski Nikołaj Szamow Finlandia Eino Kirjonen Finlandia Pentti Uotinen
6 1957/1958 Nikołaj Kamienski Austria Willi Egger Helmut Recknagel Helmut Recknagel Helmut Recknagel
7 1958/1959 Helmut Recknagel Helmut Recknagel Helmut Recknagel (2) Austria Walter Habersatter Helmut Recknagel
8 1959/1960 Max Bolkart Max Bolkart Max Bolkart Austria Albin Plank Max Bolkart
9 1960/1961 Finlandia Juhani Kärkinen Koba Cakadze Finlandia Kalevi Kärkinen Helmut Recknagel (2) Helmut Recknagel
10 1961/1962 Finlandia Eino Kirjonen (2) Niemcy Georg Thoma Austria Willi Egger Austria Willi Egger Finlandia Eino Kirjonen
11 1962/1963 Norwegia Toralf Engan Norwegia Toralf Engan Norwegia Toralf Engan Norwegia Torbjørn Yggeseth Norwegia Toralf Engan
12 1963/1964 Norwegia Torbjørn Yggeseth Finlandia Veikko Kankkonen Finlandia Veikko Kankkonen Austria Baldur Preiml Finlandia Veikko Kankkonen
13 1964/1965 Norwegia Torgeir Brandtzæg Finlandia Erkki Pukka Norwegia Torgeir Brandtzæg Norwegia Bjørn Wirkola Norwegia Torgeir Brandtzæg
14 1965/1966 Finlandia Veikko Kankkonen Finlandia Paavo Lukkariniemi Dieter Neuendorf Finlandia Veikko Kankkonen Finlandia Veikko Kankkonen
15 1966/1967 Dieter Neuendorf Norwegia Bjørn Wirkola Norwegia Bjørn Wirkola Norwegia Bjørn Wirkola (2) Norwegia Bjørn Wirkola
16 1967/1968 Dieter Neuendorf (2) Norwegia Bjørn Wirkola (2) Garij Napałkow Czechosłowacja Jiří Raška Norwegia Bjørn Wirkola
17 1968/1969 Norwegia Bjørn Wirkola Norwegia Bjørn Wirkola (3) Norwegia Bjørn Wirkola (2) Czechosłowacja Jiří Raška (2) Norwegia Bjørn Wirkola
18 1969/1970 Garij Napałkow Czechosłowacja Jiří Raška Norwegia Bjørn Wirkola (3) Czechosłowacja Jiří Raška (3) Horst Queck
19 1970/1971 Norwegia Ingolf Mork Norwegia Ingolf Mork Czechosłowacja Zbyněk Hubač Norwegia Ingolf Mork Czechosłowacja Jiří Raška
20 1971/1972 Japonia Yukio Kasaya Japonia Yukio Kasaya Japonia Yukio Kasaya Norwegia Bjørn Wirkola (3) Norwegia Ingolf Mork
21 1972/1973 Rainer Schmidt Rainer Schmidt Siergiej Boczkow Czechosłowacja Rudolf Höhnl Rainer Schmidt
22 1973/1974 Hans-Georg Aschenbach Szwajcaria Walter Steiner Hans-Georg Aschenbach Bernd Eckstein Hans-Georg Aschenbach
23 1974/1975 Austria Willi Pürstl Austria Karl Schnabl Austria Karl Schnabl Austria Karl Schnabl Austria Willi Pürstl
24 1975/1976 Austria Toni Innauer Austria Toni Innauer Jochen Danneberg Austria Toni Innauer Jochen Danneberg
25 1976/1977 Austria Toni Innauer (2) Jochen Danneberg Henry Glaß Szwajcaria Walter Steiner Jochen Danneberg
26 1977/1978 Matthias Buse Jochen Danneberg (2) Norwegia Per Bergerud Finlandia Kari Ylianttila Finlandia Kari Ylianttila
27 1978/1979 Jurij Iwanow Czechosłowacja Josef Samek Finlandia Pentti Kokkonen Finlandia Pentti Kokkonen Finlandia Pentti Kokkonen
28 1979/1980 Jochen Danneberg Austria Hubert Neuper Austria Hubert Neuper Martin Weber Austria Hubert Neuper
29 1980/1981 Austria Hubert Neuper Kanada Horst Bulau Finlandia Jari Puikkonen Austria Armin Kogler Austria Hubert Neuper
30 1981/1982 Finlandia Matti Nykänen Norwegia Roger Ruud Manfred Deckert Austria Hubert Neuper Manfred Deckert
31 1982/1983 Kanada Horst Bulau Austria Armin Kogler Finlandia Matti Nykänen Jens Weißflog Finlandia Matti Nykänen
32 1983/1984 Klaus Ostwald Jens Weißflog Jens Weißflog Jens Weißflog (2) Jens Weißflog
33 1984/1985 Austria Ernst Vettori Jens Weißflog (2) Finlandia Matti Nykänen (2) Norwegia Hroar Stjernen Jens Weißflog
34 1985/1986 Finlandia Pekka Suorsa Czechosłowacja Pavel Ploc Finlandia Jari Puikkonen Austria Ernst Vettori Austria Ernst Vettori
35 1986/1987 Norwegia Vegard Opaas Andreas Bauer Primož Ulaga Finlandia Tuomo Ylipulli Austria Ernst Vettori
36 1987/1988 Czechosłowacja Pavel Ploc Finlandia Matti Nykänen Finlandia Matti Nykänen (3) Finlandia Matti Nykänen Finlandia Matti Nykänen
37 1988/1989 Dieter Thoma Finlandia Matti Nykänen (2) Szwecja Jan Boklöv Stany Zjednoczone Mike Holland Finlandia Risto Laakkonen
38 1989/1990 Dieter Thoma (2) Jens Weißflog (3) Finlandia Ari-Pekka Nikkola Czechosłowacja František Jež Dieter Thoma
39 1990/1991 Niemcy Jens Weißflog Austria Andreas Felder[e]
Niemcy Jens Weißflog (4)
Finlandia Ari-Pekka Nikkola (2) Austria Andreas Felder Niemcy Jens Weißflog
40 1991/1992 Finlandia Toni Nieminen Austria Andreas Felder (2) Finlandia Toni Nieminen Finlandia Toni Nieminen Finlandia Toni Nieminen
41 1992/1993 Niemcy Christof Duffner Japonia Noriaki Kasai Austria Andreas Goldberger Austria Andreas Goldberger Austria Andreas Goldberger
42 1993/1994 Niemcy Jens Weißflog (2) Norwegia Espen Bredesen Austria Andreas Goldberger (2) Norwegia Espen Bredesen Norwegia Espen Bredesen
43 1994/1995 Austria Reinhard Schwarzenberger Finlandia Janne Ahonen Japonia Kazuyoshi Funaki Austria Andreas Goldberger (2) Austria Andreas Goldberger
44 1995/1996 Finlandia Mika Laitinen Austria Reinhard Schwarzenberger Austria Andreas Goldberger (3) Niemcy Jens Weißflog (3) Niemcy Jens Weißflog
45 1996/1997 Niemcy Dieter Thoma (3) Słowenia Primož Peterka Japonia Kazuyoshi Funaki (2) Niemcy Dieter Thoma Słowenia Primož Peterka
46 1997/1998 Japonia Kazuyoshi Funaki Japonia Kazuyoshi Funaki Japonia Kazuyoshi Funaki (3) Niemcy Sven Hannawald Japonia Kazuyoshi Funaki
47 1998/1999 Niemcy Martin Schmitt Niemcy Martin Schmitt Japonia Noriaki Kasai Austria Andreas Widhölzl Finlandia Janne Ahonen
48 1999/2000 Niemcy Martin Schmitt (2) Austria Andreas Widhölzl Austria Andreas Widhölzl Austria Andreas Widhölzl (2) Austria Andreas Widhölzl
49 2000/2001 Niemcy Martin Schmitt (3) Japonia Noriaki Kasai (2) Polska Adam Małysz Polska Adam Małysz Polska Adam Małysz
50 2001/2002 Niemcy Sven Hannawald Niemcy Sven Hannawald Niemcy Sven Hannawald Niemcy Sven Hannawald (2) Niemcy Sven Hannawald
51 2002/2003 Niemcy Sven Hannawald (2) Słowenia Primož Peterka (2) Finlandia Janne Ahonen Norwegia Bjørn Einar Romøren Finlandia Janne Ahonen
52 2003/2004 Norwegia Sigurd Pettersen Norwegia Sigurd Pettersen Słowenia Peter Žonta Norwegia Sigurd Pettersen Norwegia Sigurd Pettersen
53 2004/2005 Finlandia Janne Ahonen Finlandia Janne Ahonen (2) Finlandia Janne Ahonen (2) Austria Martin Höllwarth Finlandia Janne Ahonen
54 2005/2006 Finlandia Janne Ahonen (2) Czechy Jakub Janda Norwegia Lars Bystøl Finlandia Janne Ahonen Finlandia Janne Ahonen[b]
Czechy Jakub Janda
55 2006/2007 Austria Gregor Schlierenzauer Szwajcaria Andreas Küttel Norwegia Anders Jacobsen Austria Gregor Schlierenzauer Norwegia Anders Jacobsen
56 2007/2008 Austria Thomas Morgenstern Austria Gregor Schlierenzauer Finlandia Janne Ahonen (2)[f]
Finlandia Janne Ahonen (3)
Finlandia Janne Ahonen
57 2008/2009 Szwajcaria Simon Ammann Austria Wolfgang Loitzl Austria Wolfgang Loitzl Austria Wolfgang Loitzl Austria Wolfgang Loitzl
58 2009/2010 Austria Andreas Kofler Austria Gregor Schlierenzauer (2) Austria Gregor Schlierenzauer Austria Thomas Morgenstern Austria Andreas Kofler
59 2010/2011 Austria Thomas Morgenstern (2) Szwajcaria Simon Ammann Austria Thomas Morgenstern Norwegia Tom Hilde Austria Thomas Morgenstern
60 2011/2012 Austria Gregor Schlierenzauer (2) Austria Gregor Schlierenzauer (3) Austria Andreas Kofler Austria Thomas Morgenstern (2) Austria Gregor Schlierenzauer
61 2012/2013 Norwegia Anders Jacobsen Norwegia Anders Jacobsen Austria Gregor Schlierenzauer (2) Austria Gregor Schlierenzauer (2) Austria Gregor Schlierenzauer
62 2013/2014 Szwajcaria Simon Ammann (2) Austria Thomas Diethart Finlandia Anssi Koivuranta Austria Thomas Diethart Austria Thomas Diethart
63 2014/2015 Austria Stefan Kraft Norwegia Anders Jacobsen (2) Niemcy Richard Freitag Austria Michael Hayböck Austria Stefan Kraft
64 2015/2016 Niemcy Severin Freund Słowenia Peter Prevc Słowenia Peter Prevc Słowenia Peter Prevc Słowenia Peter Prevc
65 2016/2017 Austria Stefan Kraft (2) Norwegia Daniel-André Tande Norwegia Daniel-André Tande Polska Kamil Stoch Polska Kamil Stoch
66 2017/2018 Polska Kamil Stoch Polska Kamil Stoch Polska Kamil Stoch Polska Kamil Stoch (2) Polska Kamil Stoch
67 2018/2019 Japonia Ryōyū Kobayashi Japonia Ryōyū Kobayashi Japonia Ryōyū Kobayashi Japonia Ryōyū Kobayashi Japonia Ryōyū Kobayashi
68 2019/2020 Japonia Ryōyū Kobayashi (2) Norwegia Marius Lindvik Norwegia Marius Lindvik Polska Dawid Kubacki Polska Dawid Kubacki
69 2020/2021 Niemcy Karl Geiger Polska Dawid Kubacki Polska Kamil Stoch (2) Polska Kamil Stoch (3) Polska Kamil Stoch
70 2021/2022 Japonia Ryōyū Kobayashi (3) Japonia Ryōyū Kobayashi (2) Japonia Ryōyū Kobayashi (2)[g]
Austria Daniel Huber
Japonia Ryōyū Kobayashi
71 2022/2023 Norwegia Halvor Egner Granerud Norwegia Halvor Egner Granerud Polska Dawid Kubacki Norwegia Halvor Egner Granerud Norwegia Halvor Egner Granerud
72 2023/2024 Niemcy Andreas Wellinger Słowenia Anže Lanišek Austria Jan Hörl Austria Stefan Kraft Japonia Ryōyū Kobayashi

Rekordy i statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej TCS

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
Jens Weißflog – czterokrotny triumfator TCS (1984, 1985, 1991, 1996), zwycięzca 10 pojedynczych konkursów
Miejsce Imię i nazwisko Kraj Liczba Edycje
1. Janne Ahonen Finlandia 5 1999, 2003, 2005, 2006, 2008
2. Jens Weißflog /Niemcy 4 1984, 1985, 1991, 1996
3. Helmut Recknagel 3 1958, 1959, 1961
Bjørn Wirkola Norwegia 1967, 1968, 1969
Kamil Stoch Polska 2017, 2018, 2021
Ryōyū Kobayashi Japonia 2019, 2022, 2024
7. Veikko Kankkonen Finlandia 2 1964, 1966
Jochen Danneberg 1976, 1977
Hubert Neuper Austria 1980, 1981
Matti Nykänen Finlandia 1983, 1988
Ernst Vettori Austria 1986, 1987
Andreas Goldberger Austria 1993, 1995
Gregor Schlierenzauer Austria 2012, 2013

Według państw

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Kraj Liczba Zwycięzcy
1.  Austria 16 Andreas Goldberger (2), Hubert Neuper (2), Gregor Schlierenzauer (2), Ernst Vettori (2), Josef Bradl, Thomas Diethart, Andreas Kofler, Stefan Kraft, Wolfgang Loitzl, Thomas Morgenstern, Willi Pürstl, Andreas Widhölzl
 Niemcy
 NRD
 RFN
16 Jens Weißflog (4), Helmut Recknagel (3), Jochen Danneberg (2), Hans-Georg Aschenbach, Manfred Deckert, Horst Queck, Rainer Schmidt, Max Bolkart, Sven Hannawald, Dieter Thoma
 Finlandia 16 Janne Ahonen (5), Veikko Kankkonen (2), Matti Nykänen (2), Eino Kirjonen, Pentti Kokkonen, Risto Laakkonen, Toni Nieminen, Hemmo Silvennoinen, Pentti Uotinen, Kari Ylianttila
4.  Norwegia 11 Bjørn Wirkola (3), Olaf B. Bjørnstad, Torgeir Brandtzæg, Espen Bredesen, Toralf Engan, Halvor Egner Granerud, Anders Jacobsen, Ingolf Mork, Sigurd Pettersen
5.  Polska 5 Kamil Stoch (3), Adam Małysz, Dawid Kubacki
6.  Japonia 4 Ryōyū Kobayashi (3), Kazuyoshi Funaki
7.  Czechy
 Czechosłowacja
2 Jiří Raška, Jakub Janda
 Słowenia 2 Primož Peterka, Peter Prevc
9.  ZSRR 1 Nikołaj Kamienski

Najwięcej wygranych konkursów w TCS

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 6 stycznia 2024 po konkursie w Bischofshofen Austria.

Bjørn Wirkola – triumfator TCS w trzech edycjach z rzędu (1967–69), zwycięzca 10 pojedynczych konkursów
Miejsce Imię i nazwisko Kraj Liczba
1. Jens Weißflog /Niemcy 10
Bjørn Wirkola Norwegia 10
3. Janne Ahonen Finlandia 9
Gregor Schlierenzauer Austria 9
5. Ryōyū Kobayashi Japonia 8
6. Matti Nykänen Finlandia 7
Kamil Stoch Polska 7
8. Sven Hannawald Niemcy 6
Helmut Recknagel 6
10. Kazuyoshi Funaki Japonia 5
Andreas Goldberger Austria 5
Thomas Morgenstern Austria 5
13. Jochen Danneberg 4
Toni Innauer Austria 4
Anders Jacobsen Norwegia 4
Veikko Kankkonen Finlandia 4
Hubert Neuper Austria 4
Jiří Raška Czechosłowacja 4
Martin Schmitt Niemcy 4
Dieter Thoma Niemcy 4
Andreas Widhölzl Austria 4
22. Simon Ammann Szwajcaria 3
Olaf B. Bjørnstad Norwegia 3
Max Bolkart 3
Willi Egger Austria 3
Toralf Engan Norwegia 3
Andreas Felder Austria 3
Aulis Kallakorpi Finlandia 3
Noriaki Kasai Japonia 3
Yukio Kasaya Japonia 3
Eino Kirjonen Finlandia 3
Wolfgang Loitzl Austria 3
Ingolf Mork Norwegia 3
Dieter Neuendorf 3
Toni Nieminen Finlandia 3
Sigurd Pettersen Norwegia 3
Peter Prevc Słowenia 3
Karl Schnabl Austria 3
Dawid Kubacki Polska 3
Halvor Egner Granerud Norwegia 3
Stefan Kraft Austria 3
41. Hans-Georg Aschenbach 2
Per Bergerud Norwegia 2
Josef Bradl Austria 2
Torgeir Brandtzæg Norwegia 2
Espen Bredesen Norwegia 2
Horst Bulau Kanada 2
Koba Cakadze 2
Thomas Diethart Austria 2
Nikołaj Kamienski 2
Andreas Kofler Austria 2
Armin Kogler Austria 2
Pentti Kokkonen Finlandia 2
Adam Małysz Polska 2
Garij Napałkow 2
Ari-Pekka Nikkola Finlandia 2
Primož Peterka Słowenia 2
Pavel Ploc Czechosłowacja 2
Jari Puikkonen Finlandia 2
Torbjørn Ruste Norwegia 2
Rainer Schmidt 2
Reinhard Schwarzenberger Austria 2
Walter Steiner Szwajcaria 2
Daniel-André Tande Norwegia 2
Ernst Vettori Austria 2
Torbjørn Yggeseth Norwegia 2
Miejsce Imię i nazwisko Kraj Liczba
67. Andreas Bauer Niemcy 1
Jan Boklöv Szwecja 1
Siergiej Boczkow 1
Matthias Buse 1
Lars Bystøl Norwegia 1
Manfred Deckert 1
Asgeir Dølplads Norwegia 1
Christof Duffner Niemcy 1
Bernd Eckstein 1
Richard Freitag Niemcy 1
Severin Freund Niemcy 1
Harry Glaß 1
Karl Geiger Niemcy 1
Walter Habersatter Austria 1
Michael Hayböck Austria 1
Jan Hörl Austria 1
Daniel Huber Austria 1
Tom Hilde Norwegia 1
Rudolf Höhnl Czechosłowacja 1
Mike Holland Stany Zjednoczone 1
Martin Höllwarth Austria 1
Zbyněk Hubač Czechosłowacja 1
Jurij Iwanow 1
Jakub Janda Czechy 1
František Jež Czechy 1
Juhani Kärkinen Finlandia 1
Kalevi Kärkinen Finlandia 1
Anssi Koivuranta Finlandia 1
Erling Kroken Norwegia 1
Andreas Küttel Szwajcaria 1
Mika Laitinen Finlandia 1
Anže Lanišek Słowenia 1
Paavo Lukkariniemi Finlandia 1
Halvor Næs Norwegia 1
Vegard Opaas Norwegia 1
Klaus Ostwald 1
Albin Plank Austria 1
Baldur Preiml Austria 1
Willi Pürstl Austria 1
Erkki Pukka Finlandia 1
Bjørn Einar Romøren Norwegia 1
Roger Ruud Norwegia 1
Josef Samek Czechosłowacja 1
Jurij Skworcow 1
Hroar Stjernen Norwegia 1
Pekka Suorsa Finlandia 1
Georg Thoma 1
Primož Ulaga 1
Pentti Uotinen Finlandia 1
Martin Weber 1
Andreas Wellinger Niemcy 1
Tuomo Ylipulli Finlandia 1
Peter Žonta Słowenia 1

Według państw

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 6 stycznia 2024 po konkursie w Bischofshofen Austria.

Miejsce Państwo Liczba
1.  Austria 66
2.  Niemcy 57
(w tym  NRD) (29)
(w tym  RFN) (7)
3.  Norwegia 51
4.  Finlandia 45
5.  Japonia 19
6.  Polska 12
7.  Czechy 11
(w tym  Czechosłowacja) (10)
8.  ZSRR 10
9.  Słowenia 8
(w tym  Jugosławia) (1)
10.  Szwajcaria 6
11.  Kanada 2
12.  Stany Zjednoczone 1
 Szwecja 1

Najwięcej wygranych z rzędu konkursów w TCS

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]

Stan po zakończeniu 72. Turnieju Czterech Skoczni (2023/2024)

Helmut Recknagel – trzykrotny triumfator TCS (1958, 1959, 1961), zwycięzca 6 pojedynczych konkursów (5 z rzędu)
Miejsce Zawodnik Kraj Liczba Lata Edycje
1. Helmut Recknagel  NRD 5 1958–1959 6/7
Sven Hannawald  Niemcy 5 2001–2002 50/51
Kamil Stoch  Polska 5 2017–2018 65/66
Ryōyū Kobayashi Japonia Japonia 5 2018–2019 67/68

Według państw

[edytuj | edytuj kod]

Stan po zakończeniu 72. Turnieju Czterech Skoczni (2023/2024)

Miejsce Kraj Liczba Lata Edycje Zawodnicy
1.  Austria 8 2009–2011 57/58/59 Wolfgang Loitzl (3)
Thomas Morgenstern (2)
Gregor Schlierenzauer (2)
Andreas Kofler (1)
2.  Austria 6 1974–1976 23/24 Karl Schnabl (3)
Toni Innauer (2)
Willi Pürstl (1)
3.  NRD 5 1958–1959 6/7 Helmut Recknagel (5)
 Norwegia 5 1962–1963 11/12 Toralf Engan (3)
Torbjørn Yggeseth (2)
 NRD 5 1983–1984 31/32 Jens Weißflog (4)
Klaus Ostwald (1)
 Niemcy 5 2001–2002 50/51 Sven Hannawald (5)
 Polska 5 2017–2018 65/66 Kamil Stoch (5)
 Japonia 5 2018–2019 67/68 Ryōyū Kobayashi (5)

Wygranie wszystkich konkursów danej edycji

[edytuj | edytuj kod]

W historii imprezy tylko trzech zawodników wygrało wszystkie konkursy podczas tej samej edycji Turnieju Czterech Skoczni. Pierwszym był Sven Hannawald (50. turniej w sezonie 2001/2002), drugim Kamil Stoch (66. turniej w sezonie 2017/2018), a trzecim Ryōyū Kobayashi (67. turniej w sezonie 2018/2019).

Dwudziestu jeden skoczków wygrywało trzy konkursy podczas jednej edycji. Dziewięciu z nich zwyciężało w pierwszych trzech konkursach. Cztery razy zdarzyło się, że skoczek, który wygrał trzy konkursy, mimo to nie wygrał całego turnieju (trzykrotnie zdecydował o tym słaby wynik w czwartym konkursie, raz zwycięzca trzech konkursów wycofał się przed czwartym).

Sven Hannawald – triumfator 50. TCS, zwycięzca 6 pojedynczych konkursów (w tym 5 z rzędu)
Turniej Zawodnik Ober. Ga-Pa Inns. Bisch.
1953/1954 Norwegia Olaf B. Bjørnstad 1 1 1 3
1958/1959 Helmut Recknagel 1 1 1 15
1959/1960 Max Bolkart 1 1 1 5
1962/1963 Norwegia Toralf Engan 1 1 1 4
1966/1967 Norwegia Bjørn Wirkola 3 1 1 1
1968/1969 Norwegia Bjørn Wirkola 1 1 1 2
1970/1971 Norwegia Ingolf Mork[h] 1 1 16 1
1971/1972 Japonia Yukio Kasaya[i] 1 1 1
1974/1975 Austria Karl Schnabl[j] 35 1 1 1
1975/1976 Austria Toni Innauer[k] 1 1 24 1
1983/1984 Jens Weißflog 2 1 1 1
1987/1988 Finlandia Matti Nykänen 2 1 1 1
1991/1992 Finlandia Toni Nieminen 1 2 1 1
1997/1998 Japonia Kazuyoshi Funaki 1 1 1 8
1999/2000 Austria Andreas Widhölzl 3 1 1 1
2001/2002 Niemcy Sven Hannawald 1 1 1 1
2003/2004 Norwegia Sigurd Pettersen 1 1 4 1
2004/2005 Finlandia Janne Ahonen 1 1 1 2
2008/2009 Austria Wolfgang Loitzl 2 1 1 1
2015/2016 Słowenia Peter Prevc 3 1 1 1
2017/2018 Polska Kamil Stoch 1 1 1 1
2018/2019 Japonia Ryōyū Kobayashi 1 1 1 1
2021/2022 Japonia Ryōyū Kobayashi 1 1 1[g] 5
2022/2023 Norwegia Halvor Egner Granerud 1 1 2 1

Największa przewaga

[edytuj | edytuj kod]

Najwyższą przewagę nad drugim zawodnikiem w klasyfikacji generalnej osiągnął Adam Małysz podczas 49. edycji (sezon 2000/2001), a wyniosła ona 104,4 punktów (co daje odległość ok. 58 m w łącznej długości wszystkich ośmiu skoków).

Adam Małysz – triumfator TCS w 2001, z przewagą ponad 100 punktów nad drugim zawodnikiem, czyniąc to jako pierwszy i dotąd jedyny skoczek w historii
Lp. Turniej 1. miejsce 2. miejsce Przewaga
1. 2000/2001 Adam Małysz Janne Ahonen 104,4
2. 1987/1988 Matti Nykänen Jens Weißflog 99,0
3. 2017/2018 Kamil Stoch Andreas Wellinger 69,6
4. 1991/1992 Toni Nieminen Martin Höllwarth 69,2
5. 1966/1967 Bjørn Wirkola Sepp Lichtenegger 62,4
6. 2018/2019 Ryōyū Kobayashi Markus Eisenbichler 62,1
7. 2001/2002 Sven Hannawald Matti Hautamäki 56,6
8. 1983/1984 Jens Weißflog Klaus Ostwald 55,6
9. 1962/1963 Toralf Engan Torbjørn Yggeseth 51,0
10. 2004/2005 Janne Ahonen Martin Höllwarth 49,1

Wyniki Polaków

[edytuj | edytuj kod]

Polacy w czołowej „10” klasyfikacji generalnej TCS

[edytuj | edytuj kod]
Kamil Stoch (1. miejsce) i Piotr Żyła (2. miejsce) na podium klasyfikacji generalnej 65. Turnieju Czterech Skoczni w sezonie 2016/2017
Turniej Zawodnik Miejsce
1956/1957 Władysław Tajner 9.
1961/1962 Antoni Wieczorek 5.
1962/1963 Antoni Łaciak 7.
1963/1964 Józef Przybyła 7.
1964/1965 Józef Przybyła 5.
1965/1966 Piotr Wala 10.
1966/1967 Józef Przybyła 9.
1967/1968 Ryszard Witke 9.[17] lub 10.[18]
1970/1971 Tadeusz Pawlusiak 7.
1974/1975 Stanisław Bobak 5.
1975/1976 Stanisław Bobak 6.
1978/1979 Piotr Fijas 10.
1979/1980 Piotr Fijas 8.
1984/1985 Piotr Fijas 7.
1985/1986 Piotr Fijas 7.
1996/1997 Adam Małysz 8.
2000/2001 Adam Małysz 1.
2001/2002 Adam Małysz 4.
2002/2003 Adam Małysz 3.
2004/2005 Adam Małysz 4.
2006/2007 Adam Małysz 7.
2007/2008 Adam Małysz 4.
Turniej Zawodnik Miejsce
2009/2010 Adam Małysz 9.
2010/2011 Adam Małysz 6.
2011/2012 Kamil Stoch 8.
2012/2013 Kamil Stoch 4.
2013/2014 Kamil Stoch 7.
2014/2015 Kamil Stoch 10.
2016/2017 Kamil Stoch 1.
Piotr Żyła 2.
Maciej Kot 4.
2017/2018 Kamil Stoch 1.
Dawid Kubacki 6.
2018/2019 Dawid Kubacki 4.
Kamil Stoch 6.
2019/2020 Dawid Kubacki 1.
2020/2021 Kamil Stoch 1.
Dawid Kubacki 3.
Piotr Żyła 5.
Andrzej Stękała 6.
2022/2023 Dawid Kubacki 2.
Piotr Żyła 4.
Kamil Stoch 5.

Polacy na podium konkursów TCS

[edytuj | edytuj kod]
Konkurs 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
Oberstdorf

1. 2017 – Kamil Stoch

1. 1974 – Stanisław Bobak
2. 2016 – Kamil Stoch
3. 2020 – Kamil Stoch
4. 2022 – Piotr Żyła

1. 1970 – Tadeusz Pawlusiak
2. 1985 – Piotr Fijas
3. 2004 – Adam Małysz
4. 2006 – Adam Małysz
5. 2017 – Dawid Kubacki
6. 2019 – Dawid Kubacki
7. 2022 – Dawid Kubacki

12
Garmisch-Partenkirchen

1. 2018 – Kamil Stoch
2. 2021 – Dawid Kubacki

1. 2003 – Adam Małysz
2. 2017 – Kamil Stoch

1. 1964 – Józef Przybyła
2. 2001 – Adam Małysz
3. 2002 – Adam Małysz
4. 2011 – Adam Małysz
5. 2019 – Dawid Kubacki
6. 2020 – Dawid Kubacki
7. 2021 – Piotr Żyła
8. 2023 – Dawid Kubacki

12
Innsbruck

1. 2001 – Adam Małysz
2. 2018 – Kamil Stoch
3. 2021 – Kamil Stoch
4. 2023 – Dawid Kubacki

1. 2002 – Adam Małysz
2. 2005 – Adam Małysz
3. 2011 – Adam Małysz
4. 2013 – Kamil Stoch
5. 2020 – Dawid Kubacki

1. 1964 – Józef Przybyła
2. 1965 – Józef Przybyła
3. 2014 – Kamil Stoch
4. 2021 – Dawid Kubacki

13
Bischofshofen

1. 2001 – Adam Małysz
2. 2017 – Kamil Stoch
3. 2018 – Kamil Stoch
4. 2020 – Dawid Kubacki
5. 2021 – Kamil Stoch

1. 1976 – Stanisław Bobak
2. 1997 – Adam Małysz
3. 2019 – Dawid Kubacki

1. 1979 – Piotr Fijas
2. 1980 – Piotr Fijas
3. 1985 – Piotr Fijas
4. 2017 – Piotr Żyła
5. 2023 – Dawid Kubacki

13
Razem 12 14 24 50

Ciekawostki

[edytuj | edytuj kod]
  • Tylko trzykrotnie w historii odwołano poszczególne zawody TCS, za każdym razem ze względu na bardzo silny wiatr:
    • 4 stycznia 2008 w Innsbrucku – 5 stycznia 2008 odbył się dodatkowy konkurs w Bischofshofen;
    • 28 grudnia 2014 w Oberstdorfie – zawody przełożono na następny dzień;
    • 4 stycznia 2022 w Innsbrucku – 5 stycznia 2022 odbył się dodatkowy konkurs w Bischofshofen[19];
  • 1. Turniej Czterech Skoczni w roku 1953 został rozegrany w dniach 1–11 stycznia. W kolejnych latach TCS nie rozpoczął się wcześniej niż 28 grudnia, a nie zakończył później niż 7 stycznia;
  • W sezonie 1963/1964 – podczas 12. edycji – bliski zwycięstwa w klasyfikacji generalnej był Józef Przybyła. Po zawodach w Oberstdorfie zajmował on 6. miejsce, w Garmisch-Partenkirchen wywalczył 3. miejsce, a tę samą lokatę powtórzył w Innsbrucku, ustanawiając rekord skoczni (95,5 m). Po trzech konkursach plasował się na 2. miejscu, zaś do prowadzącego Veikko Kankkonena, tracił zaledwie 1,5 pkt. W Bischofshofen w pierwszej serii Przybyła uzyskał 100 m i objął prowadzenie w turnieju. Ponadto otrzymał specjalną odznakę stumetrowca, gdyż jako pierwszy na tej skoczni osiągnął tę odległość. Drugi skok Polaka zakończył się upadkiem, bowiem najechał on na kamień po wylądowaniu. Skutkiem tego sędziowie odjęli mu aż 30 pkt. Ostatecznie zajął w konkursie 41., a w klasyfikacji generalnej całej imprezy 7. miejsce. Gdyby ustał oddany skok na 90 m w drugiej serii, znalazłby się na podium TCS, być może nawet na jego najwyższym stopniu. Po tych zawodach niemieccy i austriaccy dziennikarze określili Przybyłę mianem Polnischer Rekordjäger (polski łowca rekordów)[2]
  • Na noworoczny konkurs w Garmisch-Partenkirchen w 1966 zaproszono Stanisława Marusarza, który miał wtedy prawie 53 lata, a nie skakał od dziewięciu. Pomimo tego postanowił skoczyć z Große Olympiaschanze. Decyzja Polaka wywołała konsternację wśród sędziów. Marusarz pożyczył narty i buty, skoczył jednak w garniturze i krawacie. Osiągnął odległość 66 m, a po wybiegu nosili go na ramionach skoczkowie, m.in. Bjørn Wirkola. Następnego dnia Polak otwierał konkurs na Bergisel w Innsbrucku, lądując w granicach 70 m[20];
  • Thomas Diethart był pierwszym w historii skoczkiem, który zdobył ponad 1000 punktów w niedokończonych całkowicie konkursach (7 na 8 dokończonych serii).
  • Dziewięciu zawodników zwyciężało w klasyfikacji końcowej danej edycji TCS, nie wygrywając żadnego z czterech z konkursów: Hemmo Silvennoinen (1954/1955), Nikołaj Kamienski (1955/1956, jedyny zwycięzca, który w żadnym konkursie nie zajął miejsca na podium), Horst Queck (1969/1970), Jiří Raška (1970/1971), Ingolf Mork (1971/1972), Ernst Vettori (1986/1987), Risto Laakkonen (1988/1989), Janne Ahonen (1998/1999) oraz Ryōyū Kobayashi (2023/2024, jedyny zawodnik, który w jednym turnieju we wszystkich konkursach był drugi).
  • Tylko raz w historii miała miejsce sytuacja, w której dwóch zawodników wygrało ex-aequo TCS – w sezonie 2005/2006 na najwyższym stopniu podium stanęli Janne Ahonen i Jakub Janda[21].
  • W sezonie 2000/2001 Adam Małysz – jako pierwszy w historii – uzyskał ponad tysiąc punktów w klasyfikacji generalnej (1045,9) oraz wygrał wszystkie kwalifikacje, przed każdym z 4 konkursów.
  • W sezonach 2019/2020 oraz 2022/2023 wynik powyżej tysiąca punktów w klasyfikacji łącznej uzyskała rekordowa liczba skoczków – 15.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. W skokach narciarskich pod hasłem „Wielki Szlem” kryją się trzy znaczenia:
    – po pierwsze, mówi się tak ogólnie o Turnieju Czterech Skoczni (Adrian Dworakowski: Moje trzy grosze, czyli jeszcze o Turnieju Czterech Skoczni. skijumping.pl, 2011-12-29. [dostęp 2018-01-19].);
    – po drugie, jest nim zwycięstwo we wszystkich czterech konkursach podczas jednej edycji TCS (Michał Skiba: Turniej Czterech Skoczni, czyli Stoch, Freitag i cała reszta. polskatimes.pl, 2017-12-29. [dostęp 2018-01-19].);
    – po trzecie, to określenie sukcesu zawodnika, jakim jest triumf w czterech najważniejszych imprezach: igrzyskach olimpijskich, mistrzostwach świata, klasyfikacji generalnej Pucharu Świata i Turnieju Czterech Skoczni (Bartłomiej Kubiak: To jest mistrz! Kamil Stoch piątym skoczkiem na świecie z Wielkim Szlemem. sport.pl, 2017-01-07. [dostęp 2018-01-19].). Są opinie, że w skład najważniejszych imprez powinny wchodzić także mistrzostwa świata w lotach, jako piąta część Wielkiego Szlema (Michał Chmielewski: Simon Ammann i jego klątwa. Ostatnia szansa w Turnieju Czterech Skoczni?. przegladsportowy.pl, 2017-12-21. [dostęp 2018-01-19].), (Maciej Woźniak: Wielki Szlem w skokach narciarskich?. skokinarciarskie.pl, 2014-01-08. [dostęp 2018-01-19].).
  2. a b 54. Turniej Czterech Skoczni w sezonie 2005/2006 zakończył się zwycięstwem dwóch skoczków. Wygrali ex aequo Janne Ahonen i Jakub Janda, którzy zdobyli w czterech turniejowych konkursach dokładnie taką samą liczbę punktów – 1081,5.
  3. Konkurs w Oberstdorfie w sezonie 1955/1956 zakończył się zwycięstwem dwóch skoczków. Wygrali ex aequo Aulis Kallakorpi i Eino Kirjonen.
  4. Czwarty konkurs TCS w sezonie 1955/1956, z powodu braku śniegu, nie odbył się w Bischofshofen, ale w Hallein (na skoczni o punkcie konstrukcyjnym K70).
  5. Konkurs w Garmisch-Partenkirchen w sezonie 1990/1991 zakończył się zwycięstwem dwóch skoczków. Wygrali ex aequo Andreas Felder i Jens Weißflog.
  6. Trzeci konkurs TCS w sezonie 2007/2008, zaplanowany na 4 stycznia 2008 w Innsbrucku, został odwołany z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych, w związku z czym dwa konkursy zostały rozegrane w Bischofshofen 5 i 6 stycznia.
  7. a b Trzeci konkurs TCS w sezonie 2021/2022, zaplanowany na 4 stycznia 2022 w Innsbrucku, został odwołany z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych, w związku z czym dwa konkursy zostały rozegrane w Bischofshofen 5 i 6 stycznia.
  8. Nie wygrał turnieju (zajął 2. miejsce).
  9. Nie wygrał turnieju (wycofał się przed ostatnim konkursem).
  10. Nie wygrał turnieju (zajął 3. miejsce).
  11. Nie wygrał turnieju (zajął 4. miejsce).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Marta Wąsowska: Historia Turnieju Czterech Skoczni. skijumping.pl, 2001-07-25. [dostęp 2017-12-29].
  2. a b c Adrian Dworakowski: Moje trzy grosze, czyli jeszcze o Turnieju Czterech Skoczni. skijumping.pl, 2011-12-29. [dostęp 2013-12-31].
  3. a b 4-Hills-Tournament with record prize money [online], fis-ski.com [dostęp 2018-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-18] (ang.).
  4. a b Turniej Czterech Skoczni [online], skokipolska.pl [dostęp 2018-01-04] (ang.).
  5. Homologated Jumping Hills. fis-ski.com, 2018-11-09. [dostęp 2018-11-09]. (ang.).
  6. a b sk: Johann Pichler nowym szefem Turnieju 4 Skoczni. berkutschi.com, 2018-05-11. [dostęp 2022-01-06].
  7. Dr. Peter Kruijer new president of the 4-Hills-Tournament. fis-ski.com, 2021-05-31. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  8. Vierschanzentournee 2015: Teil I – Historie. deutscherskiverband.de. [dostęp 2017-12-31]. (niem.).
  9. 50 Jahre Vierschanzentournee. sport-komplett.de. [dostęp 2017-12-31]. (niem.).
  10. The History of the Four Hills Tournament. vierschanzentournee.com. [dostęp 2017-12-31]. (ang.).
  11. Vierschanzentournee. deacademic.com. [dostęp 2017-12-31]. (niem.).
  12. Małgorzata Mynett: Drużyny trenują na lodowych torach najazdowych w Oberstdorfie. skokipolska.pl, 2014-10-22. [dostęp 2018-01-27].
  13. Duża Schattenbergschanze z nowymi torami najazdowymi. skisprungschanzen.com, 2012-07-05. [dostęp 2018-01-27].
  14. Stawowczyk, Mysiak: Laserowa linia po raz pierwszy w Oberstdorfie. skokinarciarskie.pl, 2013-12-26. [dostęp 2013-12-30].
  15. Paweł Wilkowicz: Turniej Czterech Skoczni z nowinką technologiczną: mały chip przyniesie wielkie zmiany?. sport.pl, 2017-12-27. [dostęp 2018-01-27].
  16. Adam Bucholz: Bez zagrywek taktycznych, ale z chipami – przed 66. Turniejem Czterech Skoczni. skijumping.pl, 2017-12-28. [dostęp 2018-02-12].
  17. Gesamtstände – Vierschanzentournee – 1967/68. berkutschi.com. [dostęp 2012-12-25]. (niem.).
  18. FIS-Ski – standings – Four Hills 1968. fis-ski.com. [dostęp 2012-12-25]. (ang.).
  19. Adam Bucholz: TCS w Innsbrucku: Zawody na Bergisel odwołane, dwa konkursy w Bischofshofen!. skijumping.pl, 2022-01-04. [dostęp 2022-01-04].
  20. Wojciech Szatkowski: Poczet skoczków polskich: Stanisław Marusarz – „Król nart” z Zakopanego. skijumping.pl, 2005-12-21. [dostęp 2013-12-30].
  21. Paweł Stawowczyk: Historyczny finał TCS: Janda i Ahonen wygrywają Turniej. skokinarciarskie.pl, 6 stycznia 2006. [dostęp 2014-02-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]