Turniej Czterech Skoczni
| Turniej Czterech Skoczni | |
| Rozgrywany od | 1953 |
|---|---|
| Najwięcej zwycięstw w Turnieju Czterech Skoczni |
 Janne Ahonen |
| Najwięcej zwycięstw w konkursach Turnieju Czterech Skoczni |
 / Jens Weißflog Bjørn Wirkola |
| Najwięcej razy na podium Turnieju Czterech Skoczni |
Janne Ahonen
|
| Najwięcej razy na podium w konkursach Turnieju Czterech Skoczni |
Janne Ahonen
|
| Najwięcej punktów zdobytych w Turnieju Czterech Skoczni |
 Wolfgang Loitzl
|
| Ostatni zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni |
Thomas Diethart |
| Miejsca rozgrywania konkursów | Oberstdorf Ga-Pa Innsbruck Bischofshofen |
Turniej Czterech Skoczni (niem. Vierschanzentournee) − najbardziej prestiżowy turniej w skokach narciarskich, nazywany czasem Wielkim Szlemem[1] czy odpowiednikiem kolarskiego Tour de France.
Zawody rozgrywane są na skoczniach w Niemczech (Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen) i Austrii (Innsbruck, Bischofshofen), na przełomie roku, przy czym konkurs w Ga-Pa rozgrywany jest zawsze 1 stycznia. Zwycięzcą zostaje zawodnik, który zdobył największą liczbę punktów we wszystkich czterech konkursach łącznie.
Od 28. edycji − w sezonie 1979/1980 − Turniej zaliczany jest do Pucharu Świata w skokach narciarskich.
Od sezonu 1996/1997 Turniej Czterech skoczni rozgrywany jest tzw. systemem KO. W pierwszej serii skoków zawodnicy dobierani są w pary według rezultatów serii kwalifikacyjnej (najlepszy z najsłabszym, drugi z czterdziestym dziewiątym itd.). Do drugiej serii awansuje każdy zwycięzca z danej pary oraz pięciu tzw. "szczęśliwych przegranych" (ang. lucky losers), czyli pięciu najlepszych zawodników spośród przegranych. 25 zwycięzców i 5 lucky losers tworzy trzydziestkę, która bierze udział w drugiej serii (rozgrywanej według zasad tradycyjnych).
Turniej ściąga rokrocznie w okolice Bawarii i Tyrolu cały skokowy świat, kusząc wysokimi nagrodami oraz zaskakując nowinkami technicznymi. Jedną z nich był w ostatnich latach system rurek, zamrażający w razie odwilży cały rozbieg. W 2013 roku z kolei − podczas 62. Turnieju − po raz pierwszy zastosowano laserową linię, widoczną na zeskoku dla kibiców i skoczków oraz LEDowe podświetlenie belki startowej, sygnalizujące zmianą koloru możliwość oddania skoku przez zawodnika[2].
Pula nagród w 62. Turnieju Czterech Skoczni wyniosła 315 tys. franków szwajcarskich[3], o 15 tys. więcej niż rok wcześniej[4].
Spis treści
- 1 Cztery skocznie
- 2 Zwycięzcy Turnieju
- 3 Zwycięzcy Turnieju chronologicznie
- 4 Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej TCS
- 5 Najwięcej zwycięstw w konkursach TCS
- 6 Podział według krajów
- 7 Najwięcej zwycięstw w konkursach TCS
- 8 Polska statystyka
- 9 Ciekawostki
- 10 Zobacz też
- 11 Przypisy
- 12 Linki zewnętrzne
Cztery skocznie[edytuj | edytuj kod]
| Nazwa skoczni | Miejscowość | Punkt K | HS | Rekord skoczni | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
Schattenbergschanze | Oberstdorf |
K120 | HS137 | 143,5 m | Sigurd Pettersen |
29.12.2003 |
 |
Große Olympiaschanze | Garmisch −Partenkirchen |
K125 | HS140 | 143,5 m |  Simon Ammann |
01.01.2010 |
 |
Bergisel | Innsbruck |
K120 | HS130 | 134,5 m | Sven Hannawald |
04.01.2002 |
 |
Paul-Ausserleitner-Schanze | Bischofshofen |
K125 | HS140 | 143,0 m |  Daiki Itō |
06.01.2005 |
Zwycięzcy Turnieju[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej zwycięstw − pięć − w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni zanotował Fin − Janne Ahonen.
| Miejsce | Imię i nazwisko | Kraj | Ilość | Edycje |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Janne Ahonen | |
5 | 1999, 2003, 2005, 2006, 2008 |
| 2. | Jens Weißflog | |
4 | 1984, 1985, 1991, 1996 |
| 3. | Helmut Recknagel | |
3 | 1958, 1959, 1961 |
| Bjørn Wirkola | |
3 | 1967, 1968, 1969 | |
| 5. | Jochen Danneberg | |
2 | 1976, 1977 |
| Andreas Goldberger | |
2 | 1993, 1995 | |
| Veikko Kankkonen | |
2 | 1964, 1966 | |
| Hubert Neuper | |
2 | 1980, 1981 | |
| Matti Nykänen | |
2 | 1983, 1988 | |
| Ernst Vettori | |
2 | 1986, 1987 | |
| Gregor Schlierenzauer | |
2 | 2012, 2013 |
Zwycięstwo na wszystkich czterech skoczniach[edytuj | edytuj kod]
Jedynym skoczkiem narciarskim w ponad pięćdziesięcioletniej historii Turnieju Czterech Skoczni, który wygrał wszystkie konkursy − podczas jednego Turnieju − jest Sven Hannawald. Niemiec w sezonie 2001/2002 wygrał na wszystkich skoczniach i został laureatem Złotych Nart. Warto zauważyć, że był to jubileuszowy 50. Turniej Czterech Skoczni, a Hannawald we wszystkich czterech konkursach startował z numerem 50, nie biorąc udziału w kwalifikacjach.
Najbliżsi tego osiągnięcia − zwyciężając w trzech konkursach − byli: Bjørn Wirkola (Norwegia) w sezonie 1968/1969, Yukio Kasaya (Japonia) - 1971/1972, Kazuyoshi Funaki (Japonia) - 1997/1998, Andreas Widhölzl (Austria) - 1999/2000, Sigurd Pettersen (Norwegia) - 2003/2004, Janne Ahonen (Finlandia) - 2004/2005 oraz Wolfgang Loitzl (Austria) - 2008/2009.
Największa przewaga[edytuj | edytuj kod]
Jedynym Polakiem, który zwyciężył w Turnieju jest Adam Małysz. Dokonał tego w sezonie 2000/2001 − podczas 49. TCS − osiągając największą punktową przewagą nad drugim zawodnikiem w historii, która wyniosła 104,4 pkt. (co daje ok. 58 m. na skoczni). W tym samym Turnieju Polak wygrał wszystkie kwalifikacje, przed każdym z 4. konkursów, oraz jako pierwszy w historii uzyskał łącznie w Turnieju ponad tysiąc punktów (1045,9).
Inne[edytuj | edytuj kod]
- Janne Ahonen (Finlandia) jako ostatni, z ośmiu zawodników, zwyciężył w Turnieju Czterech Skoczni nie wygrywając ani jednego z poszczególnych konkursów − w sezonie 1998/1999. Wcześniej dokonali tego: Risto Laakkonen (Finlandia) - 1988/1989; Ernst Vettori (Austria) - 1986/1987; Ingolf Mork (Norwegia) - 1971/1972; Jiří Raška (Czechosłowacja) - 1970/1971; Horst Queck (NRD) - 1969/1970; Nikołaj Kamienski (ZSRR) - 1955/1956; Hemmo Silvennoinen (Finlandia) - 1954/1955.
- Tylko raz w historii miała miejsce sytuacja, w której dwóch zawodników wygrało ex-aequo TCS − w sezonie 2005/2006 na najwyższym stopniu podium stanęli Janne Ahonen (Finlandia) i Jakub Janda (Czechy).
Thomas Diethart (Austria) jest pierwszym w historii skoczkiem, który zdobył 1000 punktów w niedokończonych całkowicie seriach (7 na 8 dokończone serie).
Zwycięzcy Turnieju chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej TCS[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej zwycięstw w konkursach TCS[edytuj | edytuj kod]
Stan z 6 stycznia 2014, po zawodach indywidualnych w Bischofshofen ( Austria)
Podział według krajów[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej zwycięstw w konkursach TCS[edytuj | edytuj kod]
Stan z 6 stycznia 2014, po zawodach indywidualnych w Bischofshofen ( Austria)
| Miejsce | Kraj | Razy |
|---|---|---|
| 1. | Austria |
60 |
| 2. | Niemcy,RFN/NRD |
53 |
| 3. | Norwegia |
44 |
| Finlandia |
44 | |
| 5. | Japonia |
11 |
 Czechy/Czechosłowacja |
11 | |
| 7. |  ZSRR |
9 |
| 8. | Szwajcaria |
6 |
| 9. |  Słowenia/Jugosławia  |
4 |
| 10. |  Polska |
2 |
 Kanada |
2 | |
| 12. |  Szwecja |
1 |
 Stany Zjednoczone |
1 |
Polska statystyka[edytuj | edytuj kod]
Polacy w czołowej "10" generalnej klasyfikacji TCS[edytuj | edytuj kod]
- 1956/1957 - Władysław Tajner - 9. miejsce
- 1961/1962 - Antoni Wieczorek - 5. miejsce
- 1962/1963 - Antoni Łaciak - 7. miejsce
- 1963/1964 - Józef Przybyła - 7. miejsce
- 1964/1965 - Józef Przybyła - 5. miejsce
- 1965/1966 - Piotr Wala - 10. miejsce
- 1966/1967 - Józef Przybyła - 9. miejsce
- 1967/1968 - Ryszard Witke - 9.[5] lub 10. miejsce[6]
- 1970/1971 - Tadeusz Pawlusiak - 7. miejsce
- 1974/1975 - Stanisław Bobak - 5. miejsce
- 1975/1976 - Stanisław Bobak - 6. miejsce
- 1978/1979 - Piotr Fijas - 10. miejsce
- 1979/1980 - Piotr Fijas - 8. miejsce
- 1984/1985 - Piotr Fijas - 7. miejsce
- 1985/1986 - Piotr Fijas - 7. miejsce
- 1996/1997 - Adam Małysz - 8. miejsce
- 2000/2001 - Adam Małysz - 1. miejsce
- 2001/2002 - Adam Małysz - 4. miejsce
- 2002/2003 - Adam Małysz - 3. miejsce
- 2004/2005 - Adam Małysz - 4. miejsce
- 2006/2007 - Adam Małysz - 7. miejsce
- 2007/2008 - Adam Małysz - 4. miejsce
- 2009/2010 - Adam Małysz - 9. miejsce
- 2010/2011 - Adam Małysz - 6. miejsce
- 2011/2012 - Kamil Stoch - 8. miejsce
- 2012/2013 - Kamil Stoch - 4. miejsce
- 2013/2014 - Kamil Stoch - 7. miejsce
Polacy na podium turniejowych konkursów[edytuj | edytuj kod]
- 1970 - Tadeusz Pawlusiak - 3. miejsce
- 1974 - Stanisław Bobak - 2 miejsce
- 1985 - Piotr Fijas - 3. miejsce
- 2004 - Adam Małysz - 3. miejsce
- 2006 - Adam Małysz - 3. miejsce
- 1964 - Józef Przybyła - 3. miejsce
- 2001 - Adam Małysz - 3. miejsce
- 2002 - Adam Małysz - 3. miejsce
- 2003 - Adam Małysz - 2. miejsce
- 2011 - Adam Małysz - 3. miejsce
- 1964 - Józef Przybyła - 3. miejsce
- 1965 - Józef Przybyła - 3. miejsce
- 2001 - Adam Małysz - 1. miejsce
- 2002 - Adam Małysz - 2. miejsce
- 2005 - Adam Małysz - 2. miejsce
- 2011 - Adam Małysz - 2. miejsce
- 2013 - Kamil Stoch - 2. miejsce
- 2014 - Kamil Stoch - 3. miejsce
- 1976 - Stanisław Bobak - 2. miejsce
- 1979 - Piotr Fijas - 3. miejsce
- 1980 - Piotr Fijas - 3. miejsce
- 1985 - Piotr Fijas - 3. miejsce
- 1997 - Adam Małysz - 2. miejsce
- 2001 - Adam Małysz - 1. miejsce
(w sumie: 2 zwycięstwa, 8 miejsc drugich, 14 miejsc trzecich)
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Tylko raz w historii TCS odwołano zawody − 4 stycznia 2008 w Innsbrucku. Zamiast niego odbył się dodatkowy konkurs w Bischofshofen, 5 stycznia 2008 roku.
- W 1953 roku 1. Turniej Czterech Skoczni został rozegrany w dniach 1-11 stycznia. W kolejnych latach Turniej Czterech Skoczni nie rozpoczął się wcześniej niż 29 grudnia, ani nie zakończył się później niż 7 stycznia.
- W sezonie 1963/1964 – podczas 12. TCS – bliski zwycięstwa w klasyfikacji generalnej był Polak – Józef Przybyła. Zawodnik z Buczkowic po zawodach w Oberstdorfie zajmował 6. miejsce. W Garmisch-Partenkirchen Polak zajął 3. miejsce, tę samą lokatę wywalczył w Innsbrucku, gdzie ustanowił nowy rekord skoczni (95,5 m). Po trzech konkursach zajmował 2. miejsce. Do Fina – Veikko Kankkonena – brakowało mu zaledwie 1,5 pkt. W Bishofshofen w pierwszej serii Przybyła uzyskał 100 m. i objął prowadzenie w Turnieju. Na zeskoku otrzymał specjalną odznakę stumetrowca, gdyż jako pierwszy na tej skoczni osiągnął tę odległość. Niestety, drugi skok Przybyły zakończył się upadkiem. Polak najechał na kamień na zeskoku, skutkiem czego sędziowie odjęli mu 30 pkt. Ostatecznie skoczek z Beskidów zajął w konkursie 41., a w klasyfikacji całej imprezy 7. miejsce. Gdyby ustał skok na 90 m. w drugiej serii, znalazłby się na podium TCS, może nawet na jego najwyższym stopniu. Niemniej jednak wyczyny polskiego skoczka zrobiły duże wrażenie w niemieckich i austriackich mediach, które ochrzciły Przybyłę mianem Polnische Rekord Jaeger (polski łowca rekordów)[1].
- W 1966 roku, na otwarcie konkursu Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen, zaproszono Stanisława Marusarza, który postanowił skoczyć na nartach. Miał wtedy 53 lata, a nie skakał od dziewięciu. Decyzja Polaka wywołała wśród sędziów konsternację. Musiał pożyczyć narty i buty, skoczył jednak w garniturze i krawacie. Marusarz osiągnął odległość 66 m, a po wybiegu nosili go na ramionach skoczkowie, m.in. Bjørn Wirkola. Następnego dnia Polak otwierał konkurs skoków na olimpijskiej skoczni Bergisel w Innsbrucku. Skoczył w granicach 70 m[7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- System KO
- Puchar Świata w skokach narciarskich w Oberstdorfie
- Puchar Świata w skokach narciarskich w Garmisch-Partenkirchen
- Puchar Świata w skokach narciarskich w Innsbrucku
- Puchar Świata w skokach narciarskich w Bischofshofen
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Adrian Dworakowski: Moje trzy grosze czyli jeszcze o Turnieju Czterech Skoczni (pol.). skijumping.pl, 2011-12-29. [dostęp 2013-12-31].
- ↑ Stawowczyk, Mysiak: Laserowa linia po raz pierwszy w Oberstdorfie (pol.). skokinarciarskie.pl, 2013-12-26. [dostęp 2013-12-30].
- ↑ Stoch się obłowi − może zarobić 200 tys. (pol.). sport.fakt.pl, 2013-12-18. [dostęp 2013-12-30].
- ↑ Michał Kruk: Turniej Czterech Skoczni: Nagrody turniejowej rywalizacji (pol.). sport.sn2.pl, 2012-12-27. [dostęp 2013-12-30].
- ↑ Gesamtstände - Vierschanzentournee - 1967/68 (niem.). berkutschi.com. [dostęp 2012-12-25].
- ↑ FIS-Ski - standings - Four Hills 1968 (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2012-12-25].
- ↑ Wojciech Szatkowski: Poczet skoczków polskich: Stanisław Marusarz - "Król nart" z Zakopanego (pol.). skijumping.pl, 2005-12-21. [dostęp 2013-12-30].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||
|
|||||
