Turowo (powiat piski)
|
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie | |
| Powiat | piski | |
| Gmina | Pisz | |
| Liczba ludności | 300 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 87 | |
| Tablice rejestracyjne | NPI | |
| SIMC | 0764625 | |
|
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
 Turowo
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Turowo
|
||
 53°31′46″N 21°54′18″E/53,529444 21,905000 |
||
Turowo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.
Wieś założona w XV w. dawnym starostwie piskim, w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. Już w roku 1424 po raz pierwszy o 60 łanów dąbrowy w okolicy zwanej Thuraw, między rzeką Pisą (ćwierć mili od rzeki) a młynem Steffensflies (trzy ćwierci od młyna), starał się niejaki Jone z krewnymi. Zobowiązany był do jednej służby zbrojnej z każdych 10 łanów. Najprawdopodobniej Mikołaj później wymieniany w dokumencie lokacyjnym z 1429 r., nie był jego krewnym. Wskazywałoby to na ponowną kolonizację, co w niespokojnym przygranicznym obszarze nie było niczym dziwnym.
Wieś, wymieniana w dokumentach jako Thuraw, Turenn, Tomken feld, Turoβtzicken, Turoffczicken, Stennicko Turoffsken, Krzysztofy, alten Christffs, lokowana na prawie chełmińskim w 1429 r., przez Josta Struppergera komtura bałgijskiego i wójta natangijskiego, na 50 łanach, z obowiązkiem jednej służby lekkozbrojnej, po 15 latach wolnizny. Przywilej lokacyjny wystawiony został dla Mikołaja von Sernaw (z Sarnowa?). W 1476 r. Turowo wraz z Siedliskami i Rakówkiem (obecnie najprawdopodobniej Turowo Duże) należały do Krzysztofa Niedżwiedzkiego i Stanisław Turowskiego, a dobra te nazywane były Krzysztofami (Cristochs) najprawdopodobniej od imienia jednego z właścicieli. Nazwisko Turowski mogło brać się od nazwy wsi, a więc wymienieni wyżej Krzysztof i Stanisław mogli być spokrewnieni[1]. Możliwe, że Krzysztof był ojcem Stanisława i pochodził ze wsi Niedźwiedzie koło Pisza.
W 1519 Turowo wymieniane było łącznie z mniejszymi osadami (Piaski, Dziadowo, Lipniki, Siedliska) i Cwalinami, dlatego, że znajdowały się w posiadaniu jednego właściciela. W latach 1539-1540 do dóbr Turowa nie należało już Rakówko, które było we władaniu Mikołaja Rakowskiego i stanowiło już osobną osadę (dobra ziemskie). Kolejny raz Turowo wymieniane jest w dokumentach z roku 1579. Zobacz też: Turowo
Bibliografia[edytuj]
- Grzegorz Białuński: Kolonizacja Wielkiej Puszczy (do 1568 roku) - starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn, OBN, 2002, 237 str., ISBN 83-87643-97-1, ISSN 0585-3893
Przypisy
- ↑ W XV w. nazwiska drobnej szlachty dopiero powstawały, wraz ze zmiana zamieszkania oraz majątku taka osoba pisała się innym nazwiskiem, wywodzącym się od miejscowości
|
|||||||||||||
