Turzyca pęcherzykowata
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | jednoliścienne | |
| Rząd | wiechlinowce | |
| Rodzina | ciborowate | |
| Rodzaj | turzyca | |
| Gatunek | turzyca pęcherzykowata | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Carex vesicaria L. Sp. Pl. 2: 979. 1753 |
||
Turzyca pęcherzykowata (Carex vesicaria L.), gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). W Polsce dość pospolity gatunek rodzimy.
Spis treści
Morfologia[edytuj]
- Pokrój
- Roślina zielna, rozłogowa, wytwarzająca liczne pędy wegetatywne.
- Łodyga
- Ostro trójkanciasta, o wysokości do (30)40-80(120) cm.
- Liście
- Jasnozielone, płaskie, szerokości (3)4-8 mm, spodem i na brzegach bardzo ostre. Pochwy liściowe o czerwonym do brunatno-czarnym ubarwieniu, u dołu i na brzegach szorstkie, silnie sieciowato postrzępione.
- Kwiaty
- Roślina jednopienna, kwiaty rozdzielnopłciowe, zebrane w kwiatostany - kłosy. Kłosy szczytowe męskie, od 2 do 3, rzadziej 1, równowąskie, długości 3-6 cm, umieszczone na krótkich szypułkach. Kwiaty męskie z trzema pręcikami. Ich przysadki szerokojajowate do eliptycznych,, długości 5-8 mm, rdzawe, biało obrzeżone. Kłosy żeńskie poniżej męskich, od 2 do 3, w kątach bezpochwiastych podsadek, wałeczkowate, długości 2-4(7) cm, szerokości 1-1,5 cm, siedzące lub na krótkich szypułkach. Kwiaty żeński z jednym słupkiem o trzech znamionach. Przysadki kwiatów żeńskich lancetowate, długości 4-5 mm, kasztanowate, górą biało, błoniasto obrzeżone, ze środkową zieloną smugą na grzbiecie. Najniższa podsadka przewyższająca łodygę.
- Owoce
- Jajowaty, trójkanciasty Orzeszek długości 2, szerokości 1 mm. Orzeszek ukryty w jajowato-eliptycznym, gęsto unerwionym, słomkowożółtym, lśniącym pęcherzyku, długości (6)7-8 mm, zwężającym się w stożkowaty dwuząbkowy dzióbek długości 1,5-2 mm, z włoskami będącymi pozostałością znamion słupka. Pęcherzyki w owocostanie ustawione skośnie do osi kłoska.
Ekologia[edytuj]
- Rozwój
- Bylina, wiatropylna, hydrofit, hemikryptofit. W Polsce kwitnie w maju i czerwcu.
- Siedlisko
- Zasiedla najczęściej siedliska zlądowacone, okresowo podtapiane, glebach mineralno-organicznych. Występuje głównie w szuwarach, na brzegach zbiorników wodnych oraz w rowach melioracyjnych i torfniakach, także w olsach.
- Fitocenozy
- W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku Magnocaricion oraz zespołu zespołu (Ass.) szuwaru turzycy pęcherzykowatej (Caricetum vesicariae)[2] gdzie tworzy niewielkie, zwarte fitocenozy.
- Genetyka
- Somatyczna liczba chromosomów 2n = 70-88[3].
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-06-14].
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Bibliografia[edytuj]
- Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007. ISBN 978-83-7073-248-6.
- Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-00129-1.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
