Marasmius
 Twardzioszek obrożowy (Marasmius rotula) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
twardzioszek |
| Nazwa systematyczna | |
| Marasmius Fr. Fl. Scan.: 339 (1836) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Marasmius rotula (Scop.) Fr. | |
Marasmius Fr. (twardzioszek) – rodzaj grzybów należący do rodziny twardzioszkowatych (Marasmiaceae)[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Grzyby saprotroficzne wytwarzające owocniki ze skórzastymi lub cienkomiąższowymi kapeluszami i blaszkowym hymenoforem. Blaszki blade, najczęściej przyrośnięte do trzonu, o regularnej tramie. Zarodniki twardzioszków są łezkowate lub eliptyczne, gładkie, pozbawione pory rostkowej, a ich wysyp jest barwy brązowej. Charakterystyczną cechą tego rodzaju jest kontynuacja dojrzewania owocników przy odpowiedniej wilgotności nawet po uprzednim ich wyschnięciu i pozornym obumarciu[2][3].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Marasmiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Rodzaj Marasmius został opisany po raz pierwszy przez Eliasa Friesa we „Floram Scanicam” z 1835 r., który zaliczył go do plemienia (ówczesnym odpowiedniku rodziny) Agaricini znajdującego się w rodzinie (odpowiedniku rzędu) Hymenomycetes. Twardzioszek jest typem nomenklatorycznym rodziny twardzioszkowatych (Marasmiaceae)[1].
- Agaricus sect. Androsaceus Pers.
- Androsaceus (Pers.) Pat.
- Chamaeceras Rebent. ex Kuntze
- Collybiopsis (J. Schröt.) Earle
- Discocyphella Henn.
- Gloiocephala Massee
- Heliomyces Lév.
- Hymenoconidium Zukal
- Hymenomarasmius Overeem
- Marasmius sect. Collybiopsis J. Schröt.
- Polymarasmius Murrill
- Protomarasmius Overeem
- Scorteus Earle
- Sympodia (R. Heim) W.B. Cooke
- Tephrophana Earle
- Vanromburghia Holterm
Polską nazwę podał Franciszek Błoński w 1889 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako bedłka lub zwiędlak[5].
Gatunki[edytuj | edytuj kod]
- Marasmius bulliardii Quél. 1878 – twardzioszek nalistny
- Marasmius cohaerens (Pers.) Cooke & Quél. 1878 – twardzioszek ciemnotrzonowy
- Marasmius collinus (Scop.) Singer 1942 – twardzioszek ochrowy
- Marasmius curreyi Berk. & Broome 1879 – twardzioszek czerwonobrązowy
- Marasmius epiphylloides (Rea) Sacc. & Trotter 1925[6]
- Marasmius epiphyllus (Pers.) Fr. – twardzioszek liściolubny
- Marasmius epodius Bres. 1887 – twardzioszek źdźbłowy
- Marasmius favrei Antonín 1991[7]
- Marasmius glabellus Peck 1873 – twardzioszek amerykański
- Marasmius graminum (Lib.) Berk. 1860[8]
- Marasmius limosus Boud. & Quél. 1878 – twardzioszek trzcinowy
- Marasmius oreades (Bolton) Fr. 1836 – twardzioszek przydrożny
- Marasmius rotula (Scop.) Fr. 1838 – twardzioszek obrożowy
- Marasmius saccharinus (Batsch) Fr. 1838[9]
- Marasmius teplicensis Antonín & Skála 1993[10]
- Marasmius torquescens Quél. 1872 – twardzioszek żółtobrązowy
- Marasmius tremulae Velen. 1947 – twardzioszek osikowy
- Marasmius wettsteinii Sacc. & P. Syd. 1889 – twardzioszek igłowy
- Marasmius wynneae Berk. & Broome 1859 – twardzioszek białawoliliowy
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[11]. Nazwy polskie i wykaz gatunków według Władysława Wojewody (bez przypisów) oraz innych autorów (z przypisami)[5].
- Niektóre inne
- Marasmius chordalis Fr. 1838
Galeria[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
_Fr_112385.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- ↑ Ewald Gerhardt, Grzyby: wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie - Bauer-Weltbild Media, 2006, s. 6-, ISBN 83-7404-513-2.
- ↑ Elias Fries, Floram Scanicam, 1835, s. 339.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-12-18] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 427–432, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Anna Kujawa, Macrofungi of wooded patches in the agricultural landscape. I. Species diversity, „Acta Mycol.”, 44 (1), 2009, s. 49–75.
- ↑ J. Nita, A. Bujakiewicz, Grzyby wielkoowocnikowe w fitocenozach łęgu wiązowego Querco-Ulmetum minoris i olsu Carici elongatae-Alnetum w Lesie Złotowskim (Nadleśnictwo Lipka), [w:] W. Jendrzejczak (red.), Przyroda Polski w europejskim dziedzictwie dóbr natury. Streszczenia referatów i plakatów. 53 Zjazd Polskiego Towarzystwa Botanicznego, Toruń-Bydgoszcz 2004, s. 138.
- ↑ Różnorodność grzybów (macromycetes) w warunkach naturalnej sukcesji muraw stepowych, [w:] M. Stasińska, Człowiek i środowisko przyrodnicze Pomorza Zachodniego, Szczecin 2008, s. 1–34.
- ↑ J. Szkodzik, Macromycetes in communities of Abies alba on its range border in Central Poland, „Acta Mycol.”, 40 (1), 2005, s. 113–131.
- ↑ A. Szczepkowski, B. Gierczyk, A. Kujawa, Greenhouses of botanical gardens as a habitat of alien and native macrofungi: a case study in Poland. Cent. Eur., „J. Biol.”, 9 (8), 2014, s. 777–795.
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2013-10-20] (ang.).