Twardzioszek ciemnotrzonowy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
twardzioszek ciemnotrzonowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Marasmius cohaerens (Pers.) Cooke & Quél. Clavis syn. Hymen. Europ. (1878) | |
| Zasięg | |
 Zasięg w Europie | |
Twardzioszek ciemnotrzonowy (Marasmius cohaerens (Pers.) Cooke & Quél.) – gatunek grzybów należący do rodziny twardzioszkowatych (Marasmiaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Marasmius, Marasmiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1801 r. Christian Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus cohaerens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 1878 r. Lucien Quélet i Mordecai Cubitt Cooke.
- Agaricus balaninus Berk. 1837
- Agaricus ceratopus Pers. 1828
- Agaricus cohaerens Pers. 1801
- Marasmius ceratopus (Pers.) Quél. 1888
- Marasmius cohaerens var. americanus Singer 1976
- Marasmius cohaerens var. brasiliensis Theiss. 1909
- Marasmius cohaerens (Alb. & Schwein.) Cooke & Quél. 1878 var. cohaerens
- Marasmius cohaerens var. orientalis Desjardin & E. Horak, in Desjardin 2000
- Mycena balanina (Berk.) P. Karst. 1887
- Mycena cohaerens (Pers.) Gillet 1876
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako twardzioszek spoisty[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Saprotrof wytwarzający owocniki z jednolicie cielostobrązowym lub ochrowobrązowatym kapeluszem (średnicy przeważnie 1–3 cm) o aksamitnej powierzchni i blaszkowatym hymenoforze na spodzie. Blaszki mają żółtawe lub szaroochrowe zabarwienie, czasami z czerwonobrązowawym ostrzem. Kapelusz umieszczony jest na czerwonobrązowym, lśniącym trzonie[4]. Charakterystyczną cechą Marasmius cohaerens jest obecność na skórce kapelusza i blaszkach i trzonie licznych, lancetowatych cystyd[5].
Występowanie i zasięg[edytuj | edytuj kod]
Opisano występowanie tego gatunku w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie, Azji (tutaj tylko w Korei i Japonii) i Australii[6]
Występuje w lasach liściastych i iglastych. Owocniki wytwarza od sierpnia do października[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
- ↑ Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. Warszawa: 2006, s. 188. ISBN 83-7404-513-2.
- ↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].