Twarogi-Trąbnica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Twarogi-Trąbnica
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

siemiatycki

Gmina

Perlejewo

Liczba ludności (2006)

55[2][3]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

17-322[4]

Tablice rejestracyjne

BSI

SIMC

0403382[5]

Położenie na mapie gminy Perlejewo
Mapa konturowa gminy Perlejewo, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Twarogi-Trąbnica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Twarogi-Trąbnica”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Twarogi-Trąbnica”
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego
Mapa konturowa powiatu siemiatyckiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Twarogi-Trąbnica”
Ziemia52°32′40″N 22°36′56″E/52,544444 22,615556[1]

Twarogi-Trąbnicawieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Perlejewo[5][6].

Zaścianek szlachecki Trąbnica należący do okolicy zaściankowej Twarogi położony był w drugiej połowie XVII wieku w ziemi drohickiej województwa podlaskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Perlejewie[8].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Trąbnica pochodzi od rzeczki Trąbnica (Trubnica)[9].

Wieś powstała zapewne w XV wieku. Według spisu podatkowego z roku 1580 we wsi Twarogi Thrubnicza dziedziczył między innymi Roman zwany Lenkow z cześnikami swemi. Uprawiał 10 włók ziemi[10]. W Twarogach mieszkali Twarowscy herbu Pilawa.

Słownik geograficzny pod koniec |XIX wieku informuje, że była to wieś szlachecka nad strumykiem wypływającym ze stawu Ostrożańskiego, a do rzeczki Pełchówki w granicach Twarogów Lackich, w uroczysku zwanym Widły wpływającym. Wieś miała 14 domów i 93 mieszkańców (40 mężczyzn, 53 kobiety). Według tego opisu w miejscowości grunty doskonałe pszenne, łąk dosyć i bardzo żyzne, gruntowe, lasu wcale nie ma, pastwisko obszerne zwano Gajowisko. Na polu trębnickim jest 5 znacznej wysokości mogił. Wieś tę od innych Twarogów oddziela tak zwany Płowy Smug, zwany także Warszawskim Gościńcem, a to dlatego, że póki rząd pruski przed traktatem Tylżyckim dróg nie poregulował, to tym smugiem od samego Brześcia Litewskiego do Grannego i dalej do Warszawy wszyscy przejeżdżali[11].

W 1921 roku notowano tu 17 domów i 101 mieszkańców, w tym 1. prawosławnego. Miejscowość należała do gminy Skórzec[12].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 141941
  2. Wieś Twarogi-Trąbnica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-12-28], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1304 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Anna Laszuk, Zaścianki i królewszczyzny : struktura własności ziemskiej w województwie podlaskim w drugiej połowie XVII wieku, Warszawa 1998, s. 91.
  8. Opis parafii na stronie diecezji
  9. M. Kondratiuk, Nazwy miejscowe południowo-wschodniej Białostocczyzny, Wrocław 1974, str. 207
  10. Źródła dziejowe, t. XVII, część I-sza, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, Podlasie (Województwo), Warszawa 1908, str. 46
  11. Wsie parafii Pierlejewo (26), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 98.
  12. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z 30 września 1921 roku i innych źródeł urzędowych. T V. Województwo białostockie, Warszawa 1924, str. 28

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]