Twierdzenie Leibniza albo Leibniza o różniczkowaniu pod znakiem całki zwane często regułą Leibniza – twierdzenie mówiące o różniczkowaniu funkcji danej jako całka z parametrem.
Wersja I – analiza klasyczna[edytuj | edytuj kod]
Niech
będzie funkcją
załóżmy, że
jest funkcją ciągła oraz że ma ona ciągłą pochodną cząstkową
na całej swojej dziedzinie.
Dla
określmy
Wówczas funkcja
jest różniczkowalna oraz dla każdego
spełniony jest wzór:

Ogólniej, zakładając że dla każdego
funkcja jest ciągła na przedziale
gdzie funkcje
są ciągle różniczkowalne, mamy:

Niech
będzie otwartym podzbiorem
oraz
będzie przestrzenią mierzalną. Załóżmy, że
spełnia poniższe warunki:
(1)
jest dla każdego
funkcją całkowalną względem
(2) Dla każdego
pochodna
istnieje
-p.w.
(3) Istnieje całkowalna funkcja
dla której
Wtedy dla każdego

Zauważmy, że iloraz różnicowy funkcji I dany jest przez

(pamiętajmy, że całka jest operatorem liniowym). Teraz,

W związku z powyższym pozostaje kwestia, czy możemy przejść z granicą pod całkę.
Zauważmy, że funkcja określona jest na zbiorze domkniętym i ograniczonym, co w
jest jednoznaczne ze zwartością zbioru. Z założenia istnienia pochodnej cząstkowej dla każdego ciągu
zachodzi zbieżność punktowa
dla każdego punktu. Na mocy zwartości dziedziny funkcji mamy zatem zbieżność jednostajną, co pozwala nam napisać:

Co na mocy dowolności ciągu
oraz definicji Heinego granicy funkcji daje tezę podstawową. Weźmy teraz
ciągle różniczkowalne.
![{\displaystyle {\begin{aligned}I_{h}&={\frac {1}{h}}\left(\int _{a(y+h)}^{b(y+h)}\,f(x,y+h)dx-\int _{a(y)}^{b(y)}\,f(x,y)dx\right)\\&={\frac {1}{h}}\left(\int _{b(y)}^{b(y+h)}\,f(x,y+h)dx+\int _{a(y)}^{b(y)}\,f(x,y+h)dx+\int _{a(y+h)}^{a(y)}\,f(x,y+h)dx-\int _{a(y)}^{b(y)}\,f(x,y)dx\right)\\&=\int _{a(y)}^{b(y)}\,{\frac {f(x,y+h)-f(x,y)}{h}}dx+{\frac {1}{h}}\left([b(y+h)-b(y)]f(\xi _{1}^{h},y+h)-[a(y+h)-a(y)]f(\xi _{2}^{h},y+h)\right),\end{aligned}}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/5c617372cb647296955a8f91ddc14b869f5a516e)
gdzie ostatnia równość zachodzi na mocy twierdzenia o wartości pośredniej dla całki z funkcji ciągłej
Zatem biorąc granicę, i korzystając z podstawowej wersji twierdzenia mamy:

Przy czym z ciągłości f mamy
Korzystając z twierdzenia Lebesgue’a o zbieżności ograniczonej dla dowolnego ciągu dążącego do zera, oraz stosując definicję Heinego granicy funkcji jak powyżej otrzymujemy:
