Tworylczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tworylczyk
Ilustracja
Tworylczyk pomiędzy Tworylnem a Krywem
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Bieszczady Zachodnie

Potok
Źródło
Miejsce stok Wysokiego Berda
Wysokość

860 m n.p.m.

Współrzędne

49°12′13″N 22°28′35″E/49,203611 22,476389

Ujście
Recypient San
Miejsce

Tworylne

Wysokość

440 m n.p.m.

Współrzędne

49°15′51″N 22°29′31″E/49,264167 22,491944

Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego
Mapa konturowa powiatu bieszczadzkiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Dolina Tworylczyka

Tworylczyk – potok w Bieszczadach Zachodnich, lewy dopływ Sanu.

Początek bierze na wysokości ok. 860 m n.p.m., na północnym stoku Wysokiego Berda. Płynie ku północy, doliną usytuowaną pomiędzy grzbietem Stołów na wschodzie a grzbietem Krysowej, Siwarnej, Bukowiny i Żołobiny, a w dolnej części – odnogą kulminującą we wzniesieniu Tworylczyk (także Kiczera Dworska; 617 m), na zachodzie. Ujście leży na terenie dawnej miejscowości Tworylne, w rezerwacie przyrody Krywe, na wysokości ok. 440 m n.p.m. Górną połowę biegu potoku obejmuje Bieszczadzki Park Narodowy, poniżej znajduje się Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy.

Dnem doliny, wzdłuż potoku, prowadzi Transbeskidzki Szlak Konny na odcinku KalnicaZatwarnica[1]. W dolinie Tworylczyka, na wysokości ok. 500 m n.p.m. stwierdzono występowanie dzwonka szerokolistnego – bardzo rzadkiej w Polsce rośliny, znanej tylko z 6 stanowisk (wszystkie w Bieszczadach)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bieszczady. Mapa turystyczna 1:50 000. Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2007/2008. ISBN 978-83-7499-019-6.
  2. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]