Tylnik
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Potok | |
| Długość | 1,750 km |
| Spadek |
128,6‰ |
| Powierzchnia zlewni |
1,8 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | północne zbocze Płoski |
| Wysokość |
ok. 920 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Kobylica |
| Miejsce |
powyżej Nowego Gierałtowa u podnóża Gierałtowskiej Kopy |
| Wysokość |
ok. 695 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Stronie Śląskie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
Tylnik[1] – potok górski w południowej Polsce w woj. dolnośląskim w Sudetach Wschodnich, w Górach Bialskich[2].
Ciek V rzędu o długości ok. 1,75 km, prawy dopływ Kobylicy należący do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Potok w Sudetach Wschodnich w Górach Bialskich. Potok położony jest na południe od miejscowości Nowy Gierałtów na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego.
Fizjografia[edytuj | edytuj kod]
Tylnik ma swoje źródła w niewielkiej dolince leżącej na północnym zboczu Płoski powyżej Kobylicznego Duktu, na wysokości ok. 920 m n.p.m.W części źródliskowej potok płynie w kierunku północno-zachodnim, szeroką płytko wciętą zalesioną doliną, wytworzoną na północnym zboczu Czernica i Kobyła. Od poziomu 800 m n.p.m. potok płynie V-kształtną wąską, głęboko wciętą doliną o stromych zboczach, w kierunku ujścia, gdzie na wysokości ok. 695 m n.p.m. przed Nową Morawą uchodzi do Kobylicy, prawego dopływu Białej Lądeckiej. Koryto potoku kamienisto-żwirowe słabo spękane i nieprzepuszczalne. Zasadniczy kierunek biegu potoku jest północno-zachodni. Jest to potok górski odwadniający północno-środkową część Gór Balskich[3]. Potok nieuregulowany dziki. W większości swojego biegu płynie obok drogi Kobyliczny Dukt, wśród terenów niezabudowanych, brzegi w 100% zadrzewione, dno bez roślin. Potok charakteryzuje się dużymi niewyrównanymi spadkami podłużnymi.
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Potok płynie przez obszar zbudowany ze skał metamorficznych – łupków łyszczykowych oraz przeławicających się gnejsach i amfibolitach.
Dopływy[edytuj | edytuj kod]
L. Głębnik oraz kilka strumieni okresowych spływających ze zboczy przyległych wzniesień.
Ochrona przyrody[edytuj | edytuj kod]
Potok płynie przez Śnieżnicki Park Krajobrazowy.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Wzdłuż całego biegu potoku prowadzi szlak turystyczny
– czerwony prowadzący z Przełęczy Gierałtowskiej przez Nowy Gierałtów na Przełęcz Suchą.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tylnik na mapie
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 301, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ mapa.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów pod red. M. Staffy, t. 17 Góry Złote, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1993, ISBN 83-85773-01-0, s. 231
- Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki, mapa turystyczna w skali 1:40 000, Wydawnictwo Studio Plan, Wyd. VI, Wrocław 2011, ISBN 978-83-62645-89-3
- Masyw Śnieżnika-Králicý Sněžník, Góry Bialskie i Złote- Rychlebské hory, mapa turystyczna w skali 1:35 000, Wydawnictwo: Sygnatura, Wyd. I Stronie Śląskie, Zielona Góra 2015, ISBN 978-83-7499-197-1