Typologia języków
Typologia jest dziedziną językoznawstwa, która zajmuje się językami ze względu na ich cechy (gramatyczne, fonetyczne, leksykalne). Klasyfikacje typologiczne, w odróżnieniu od klasyfikacji genetycznych, nie grupują języków według ich pochodzenia. W klasyfikacji genetycznej (zob. językoznawstwo historyczne) języki grupuje się w rodziny, które łączy wspólny przodek, natomiast typologia łączy różne, często bliżej niespokrewnione języki, w typy[1].
Typologia zajmuje się badaniem języków pod względem ich podobieństwa i identyczności. Elementy typologicznie identyczne są te elementy, które pełnią tę samą funkcję językową w tekście oraz oznaczają się podobną częstotliwością, przy czym bada się elementy synchroniczne, a nie identyczne historycznie[1].
Istnieje kilka rodzajów typologii, w zależności od obranych kryteriów:
- typologia fonologiczna, badająca język pod względem fonologicznym i cech dystynktywnych głosek[2],
- typologia semantyczna zajmująca się systemami słownikowymi[3],
- typologia syntaktyczna, badająca podobieństwo języków pod względem składniowym[4],
- typologia morfologiczna zajmująca się ustalaniem podobieństw w zakresie budowy wyrazów[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Milewski 1967 ↓, s. 204-205.
- ↑ Milewski 1967 ↓, s. 208.
- ↑ Milewski 1967 ↓, s. 221.
- ↑ Milewski 1967 ↓, s. 230.
- ↑ Majewicz 1999 ↓, s. 193.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.
- Alfred Majewicz: Języki świata i ich klasyfikowanie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-01-08163-5.
