Tyrell Biggs
| Data i miejsce urodzenia |
22 grudnia 1960 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
196 cm | |||||||||||||||||||||
| Masa ciała |
99 kg | |||||||||||||||||||||
| Styl walki |
praworęczny | |||||||||||||||||||||
| Kategoria wagowa |
ciężka | |||||||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||||||||||||||
| Liczba walk |
40 | |||||||||||||||||||||
| Zwycięstwa |
30 | |||||||||||||||||||||
| Przez nokauty |
20 | |||||||||||||||||||||
| Porażki |
10 | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Tyrell Biggs (ur. 22 grudnia 1960 w Filadelfii[1]) – amerykański bokser, mistrz olimpijski z 1984 i mistrz świata amatorów z 1982.
Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]
Zwyciężył w wadze superciężkiej (ponad 91 kg) na mistrzostwach świata w 1982 w Monachium wygrywając kolejno z Ferencem Somodim z Węgier, Walerijem Abadżianem ze Związku Radzieckiego, Peterem Hussingiem z RFN i w finale z Francesco Damianim z Włoch[2]. Zdobył brązowy medal na igrzyskach panamerykańskich w 1983 w Caracas po porażce w półfinale z Jorge Luisem Gonzálezem z Kuby[3].
Zdobył złoty medal w wadze superciężkiej na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles. Pokonał m.in. Lennoxa Lewisa w ćwierćfinale, Aziza Salihu z Jugosławii w półfinale i ponownie Francesco Damianiego w finale[1].
Był amatorskim mistrzem Stanów Zjednoczonych w wadze superciężkiej w 1981[4], 1982[5] i 1983[6].
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Turell Biggs przeszedł na zawodowstwo w 1984. Wygrał pierwsze 15 walk, w tym z Renaldo Snipesem w grudniu 1986. 16 października 1987 w Atlantic City próbował zdobyć pas zawodowego mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBA, WBC i IBF, lecz Mike Tyson pokonał go przez techniczny nokaut w 7. rundzie. 29 października 1988 w Cesenie przegrał przed czasem z Francesco Damianim. Później walczył ze zmiennym szczęściem. Pokonali go m.in. Riddick Bowe i Lennox Lewis. Wycofał się w 1994, ale w 1997 powrócił i stoczył jeszcze cztery walki. Ostatecznie zakończył karierę w 1998[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tyrell Biggs [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-09] (ang.).
- ↑ 3.World Championships – Munich, FRG – May 4-15, 1982 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-12] (ang.).
- ↑ 9.Panamerican Games – Caracas, Venezuela – August 14-29 1983 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-12] (ang.).
- ↑ United States National Championships – Concord – May 1981 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-12] (ang.).
- ↑ United States National Championships – Charlotte – April 1982 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-12] (ang.).
- ↑ United States National Championships – Colorado Springs – November 6-12 1983 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2017-11-12] (ang.).
- ↑ Wykaz walk zawodowych Biggsa [online], boxrec.com [dostęp 2017-11-12] (ang.).
1984–2012: ponad 91 kg
