Tytus, Romek i A’Tomek księga II
| Seria: Tytus, Romek i A’Tomek | |||
| Scenariusz | |||
|---|---|---|---|
| Rysunki | |||
| Kraj wydania |
Polska | ||
| Język |
polski | ||
| Data pierwszego wydania |
1967 | ||
| Wydawca | |||
| Tematyka |
humor | ||
| |||
Tytus, Romek i A’Tomek księga II – drugi komiks z serii „Tytus, Romek i A’Tomek” o przygodach trzech przyjaciół Tytusa, Romka i A’Tomka. Potocznie księga nosi podtytuł Tytus zdaje na prawo jazdy.
Kulisy powstania[edytuj | edytuj kod]
Autorem scenariusza i rysunków jest Henryk Jerzy Chmielewski. Temat i cel komiksu (popularyzację przepisów ruchu drogowego), wybrał wydawca, Wydawnictwo Harcerskie, współdziałając w tym zakresie z Komendą Główną Milicji Obywatelskiej[1]. Pierwsza wersja scenariusza została przygotowana w listopadzie 1966, twórca wykorzystał m.in. fragmenty historii ukazujących się w prasie w latach 1962-1965, gruntownie je rozbudowując[2]. Pierwsze wydanie ukazało się pod koniec 1967, w błyskawicznie wyprzedanym nakładzie 50 000 egzemplarzy[3].
W ramach oszczędności każdy arkusz albumu był drukowany tylko z jednej strony w kolorze, przez to kolejne strony książeczki są na przemian kolorowe i czarno-białe.
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Komiks był chwalony przez krytyków, którzy zauważyli zarówno "wiele rzeczy zabawnych" i kreskę, która "zyskała na ekspresji i dobitności" (Ignacy Witz), jak i dużą pomysłowość autora (Krystyna Kuliczkowska) jak i nadmierny dydaktyzm opowiedzianej historii (I. Witz i K. Kuliczkowska)[3].
Analiza[edytuj | edytuj kod]
Istotnym elementem świata przedstawionego był mechaniczny koń Rozalia, który pojawił się już w gazetowej historii z 1962. Skonstruowany pierwotnie przez Tytusa, w wersji książkowej został zbudowany przez A'Tomka, a poczynając od wydania z 1990 przez profesora Talenta z Instytutu Wszechzbytków. Sam autor twierdził po latach, że zmianę podyktowało mu dążenie do większego prawdopodobieństwa przedstawionych wydarzeń[4].
Krzysztof Grzegorzewski, analizując serię o Tytusie w kontekście analizy wpływu cenzury i propagandy na twórczość Chmielowskiego, opisał tom jako "natrętnie dydaktyczny"[5].
Wydania[edytuj | edytuj kod]
- wydanie I (1967) – Wydawnictwo Harcerskie, nakład: 50 000 egzemplarzy
- wydanie II (1968) – Wydawnictwo Harcerskie Horyzonty, nakład: 50 000 egzemplarzy
- wydanie III (1976) – Wydawnictwo Harcerskie Horyzonty, nakład: 50 000 egzemplarzy
- wydanie IV (zmienione i rozszerzone, 1990) – Prószyński i S-ka, nakład: 100 000 egzemplarzy, pierwsze w pełni kolorowe
- wydanie V (1991) – Prószyński i S-ka, nakład: 50 000 egzemplarzy
- wydanie VI (2000) – Prószyński i S-ka, nakład: 25 000 egzemplarzy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rusek 2022 ↓, s. 44, 54, 284.
- ↑ Rusek 2022 ↓, s. 284.
- ↑ a b Rusek 2022 ↓, s. 285.
- ↑ Rusek 2022 ↓, s. 284-285.
- ↑ Krzysztof Grzegorzewski, Obraz wartości PRL w komiksie Henryka Jerzego Chmielewskiego Tytus, Romek i A’Tomek (analiza ksiąg z lat 1966–1987), „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica”, 41 (3), 2017, s. 159–180, ISSN 1505-9057 [dostęp 2023-10-02] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Jerzy Chmielewski: Tytus, Romek i A’Tomek księga II. Warszawa: Wydawnictwo Harcerskie, 1967.
- Adam Rusek: W królestwie Tytusa de Zoo. Cykliczne historyjki obrazkowe w Polsce w latach 1956-1967. Słupsk: Wydawnictwo Komiksowe, 2022. ISBN 978-83-958510-1-8.