Uładzimir Bielakou
| Data i miejsce urodzenia |
21 września 1948 |
|---|---|
| Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
| Okres |
od 9 stycznia 1996 |
| Przynależność polityczna |
Białoruski Ruch Patriotyczny, frakcja „Zgoda” |
| Następca |
wybory nie odbyły się |
Uładzimir Leanidawicz Bielakou (biał. Уладзімір Леанідавіч Белякоў[a], ros. Владимир Леонидович Беляков, Władimir Leonidowicz Bielakow; ur. 21 września 1948 w Mścisławiu) – białoruski lekarz chirurg i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Młodość i praca[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 września 1948 roku w Mścisławiu, w obwodzie mohylewskim Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1972 roku ukończył Witebską Państwową Akademię Medyczną. W latach 1972–1973 pracował jako lekarz internista w Mohylewskim Szpitalu Obwodowym. W latach 1973–1974 był chirurgiem w Bobrujskim Szpitalu Miejskim. W latach 1975–1984 pełnił funkcję chirurga w przychodni przyzakładowej Zjednoczenia Produkcyjnego „Chimwołokno” w Mohylewie. W latach 1984–1990 pracował jako chirurg, ordynator w Mińskim Szpitalu Klinicznym Nr 4. W latach 1990–1991 był lekarzem naczelnym Mińskiego Szpitala Klinicznego Nr 10. W latach 1991–1996 pełnił funkcję kierownika Wydziału Ochrony Zdrowia Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego[1]. W 1995 roku był członkiem Białoruskiego Ruchu Patriotycznego[2].
Działalność parlamentarna[edytuj | edytuj kod]
W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Mścisławskiego Okręgu Wyborczego Nr 171[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję przewodniczącego Stałej Komisji ds. Ochrony Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu[4]. Należał do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z Bundestagiem Republiki Federalnej Niemiec[5]. 21 czerwca został członkiem delegacji Rady do Zgromadzenia Parlamentarnego Stowarzyszenia Białorusi i Rosji[6]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[7].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Uładzimir Bielakou jest żonaty, ma dwoje dzieci[1]. W 1995 roku mieszkał w Mińsku[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Леанідавіч Белякоў (czyt. Uładzimier Leanidawicz Bielakou).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kto… ↓, s. 31
- ↑ a b c Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №40-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-18)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-29)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 21 июня 1996 г. №391-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-21. [dostęp 2019-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-23)]. (ros.).
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.