Przejdź do zawartości

Ułar ałtajski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ułar ałtajski
Tetraogallus altaicus[1]
(Gebler, 1836)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Coturnicini

Rodzaj

Tetraogallus

Gatunek

ułar ałtajski

Synonimy
  • Perdix altaica Gebler, 1836[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Ułar ałtajski[4] (Tetraogallus altaicus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje środkową Azję. Osiadły.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek monotypowy[2][5].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Od podobnego ułara tybetańskiego różni się brakiem czarnego kreskowania na białym spodzie ciała oraz czarno nakrapianą piersią.

Wygląd zewnętrzny: Obie płci ubarwione podobnie, samica jest pozbawiona ostróg. Młode można odróżnić po zaostrzonych i wytartych zewnętrznych lotkach pierwszorzędowych.

Rozmiary: długość ciała ok. 57 cm

Masa ciała: samiec ok. 3000 g, samica ok. 2500 g

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Środowisko

[edytuj | edytuj kod]

Step, górskie łąki i tundra górska od 400 m n.p.m. do linii wiecznego śniegu.

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Południowa Syberia, Mongolia, północne Chiny i wschodni Kazachstan.

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Głównie pokarm roślinny: bulwy, cebule, nasiona, pędy i jagody (np. berberysu). Latem uzupełnia dietę owadami.

Tryb życia i zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek osiadły, ale w śnieżne zimy może przemieszczać się w obszary z cieńszą pokrywą śniegu.

Rozród

[edytuj | edytuj kod]

Gniazdo zakładane na ziemi, wyściełane piórami.

Okres lęgowy: Jaja zwykle składane w marcu, dokładny termin zależy od pogody, środowiska i wieku ptaka.

Jaja: od 4 do 15

Wysiadywanie: 28 dni, wyłącznie przez samicę.

Młode osiągają dojrzałość po roku.

Status

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ułara ałtajskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji jest spadkowy[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tetraogallus altaicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Altai Snowcock (Tetraogallus altaicus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  3. a b Tetraogallus altaicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-31].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-31]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 483. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]