U-185 (1942)

U-185
	Historia
Stocznia	AG Weser, Brema
Położenie stępki	1 lipca 1941
Wodowanie	2 marca 1942
	Kriegsmarine
Wejście do służby	13 czerwca 1942
Zatopiony	24 sierpnia 1943
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	nawodna 1120 ton, podwodna 1232 tony
Długość	76,8 m (kadłuba mocnego 58,7 m)
Szerokość	6,9 m (kadłuba mocnego 4,4 m)
Zanurzenie	230 m maks. (4,7 m na powierzchni)
	Napęd
	2 silniki wysokoprężne MAN M9V40/46, 9-cylindrowe, 4400 KM (3300 kW); 2 silniki elektryczne SSW GU345/34, 1000 KM (735 kW)
Prędkość	19 w. (35 km/h) na powierzchni; 7,3 w. (13,5 km/h) w zanurzeniu
Zasięg	25620 km (13850 Mm) przy 19 km/h (10 w.) na powierzchni; 117 km (63 Mm) przy 7 km/h (4 w.) w zanurzeniu
	Uzbrojenie
	4 dziobowe + 2 rufowe wyrzutnie torpedowe 533 mm, 22 torpedy (lub 44 min typu A, albo 66 typu B), w pierwszych modelach 1 działo 105/45
Załoga	48 - 56 osób

U-185 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu IX C/40 z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1942 roku. Jedynym dowódcą był Kptlt. August Maus.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Okręt wszedł w skład 4. Flotylli U-Bootów, gdzie od czerwca do października 1942 roku odbywał szkolenie. 1 listopada 1942 roku włączony do 10. Flotylli jako jednostka bojowa.

Odbył 3 patrole na Atlantyku, w trakcie których zatopił 9 statków o łącznej pojemności 62 761 BRT i uszkodził jeden statek (6840 BRT).

13 czerwca 1943 roku na północny zachód od przylądka Finisterre brytyjska łódź latająca Short Sunderland przeprowadziła atak na grupę wynurzonych U-Bootów (U-185, U-358, U-564, U-634 i U-653). Choć samolot został zestrzelony, zrzucone przez niego bomby poważnie uszkodziły U-564. Niemogąca się zanurzyć jednostka pod eskortą U-185 udała się w drogę powrotną do Francji. Następnego dnia na wodach Zatoki Biskajskiej oba U-Booty zostały wykryte przez samolot Whitley. Artyleria przeciwlotnicza obu okrętów podwodnych uszkodziła samolot, który zmuszony był wodować, ale zrzucone wcześniej bomby głębinowe zatopiły U-564. Jego dowódca i 17 członków załogi zostało wyłowionych przez U-185, który następnie przekazał ich na pokład niszczyciela Z-24.

U-185 został zatopiony bombami głębinowymi 24 sierpnia 1943 roku w rejonie Wysp Azorskich przez samoloty Avenger i Wildcat z amerykańskiego lotniskowca eskortowego USS „Core”. Zginęło 29 członków załogi i 14 rozbitków z zatopionego wcześniej U-604 a podjętych z wody przez U-185; 22 uratowano.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Report on the Interrogation of Survivors from U-604 and U-185 Sunk 11 August 1943 and 24 August 1943. [dostęp 2011-05-27]. (ang.).
Marc-André Haldimann: 24 August 1943: The Sinking of U-185. [dostęp 2011-05-27]. (ang.).
www.uboat.net: U-185. [dostęp 2011-05-27]. (ang.).

Typ IX	U-37 U-38 U-39 U-40 U-41 U-42 U-43 U-44
Typ IX B	U-64 U-65 U-103 U-104 U-105 U-106 U-107 U-108 U-109 U-110 U-111 U-122 U-123 U-124
Typ IX C	U-66 U-67 U-68 U-125 U-126 U-127 U-128 U-129 U-130 U-131 U-153 U-154 U-155 U-156 U-157 U-158 U-159 U-160 U-161 U-162 U-163 U-164 U-165 U-166 U-171 U-172 U-173 U-174 U-175 U-176 U-501 U-502 U-503 U-504 U-505 U-506 U-507 U-508 U-509 U-510 U-511 U-512 U-513 U-514 U-515 U-516 U-517 U-518 U-519 U-520 U-521 U-522 U-523 U-524
Typ IX D1	U-180 U-195
Typ IX C/40	U-167 U-168 U-169 U-170 U-183 U-184 U-185 U-186 U-187 U-188 U-189 U-190 U-191 U-192 U-193 U-194 U-525 U-526 U-527 U-528 U-529 U-530 U-531 U-532 U-533 U-534 U-535 U-536 U-537 U-538 U-539 U-540 U-541 U-542 U-543 U-544 U-545 U-546 U-547 U-548 U-549 U-550 U-801 U-802 U-803 U-804 U-805 U-806 U-841 U-842 U-843 U-844 U-845 U-846 U-853 U-854 U-855 U-856 U-857 U-858 U-865 U-866 U-867 U-868 U-869 U-870 U-877 U-878 U-879 U-880 U-881 U-889 U-1221 U-1222 U-1223 U-1224 U-1225 U-1226 U-1227 U-1228 U-1229 U-1230 U-1231 U-1232 U-1233 U-1234 U-1235
Typ IXD-2	U-177 U-178 U-179 U-181 U-182 U-196 U-197 U-198 U-199 U-200 U-847 U-848 U-849 U-850 U-851 U-852 U-859 U-860 U-861 U-862 U-863 U-864 U-871 U-872 U-873 U-874 U-875 U-876