USS Cummings (DD-44)
 USS Cummings (DD-44) | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
21 maja 1912 |
| Wodowanie |
6 sierpnia 1913 |
 US Navy
| |
| Nazwa |
USS Cummings |
| Wejście do służby |
19 września 1913 |
| Wycofanie ze służby |
23 czerwca 1922 |
 US Coast Guard
| |
| Nazwa |
USCG Cummings |
| Wejście do służby |
15 maja 1925 |
| Wycofanie ze służby |
30 kwietnia 1932 |
| Los okrętu |
sprzedany na złom 22 sierpnia 1934 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1 020 ton |
| Długość |
93 m |
| Szerokość |
9,5 m |
| Zanurzenie |
2,8 m |
| Prędkość |
29 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 3 x 102 mm 8 wyrzutni torpedowych kal. 450 mm | |
| Załoga |
98 oficerów i marynarzy |
USS Cummings (DD-44) – amerykański niszczyciel typu Cassin, służący w United States Navy podczas I wojny światowej. Później przekazany do Straży Przybrzeżnej Stanów Zjednoczonych, gdzie nosił oznaczenie "CG-3".
Niszczyciel został zwodowany 6 sierpnia 1913 w stoczni Bath Iron Works w Bath w stanie Maine. Matką chrzestną była pani H. Beates, Jr., krewna komandora podporucznika Cummingsa. Okręt wszedł do służby 19 września 1913 z komandorem podporucznikiem A. Crenshawem jako dowódcą.
"Cummings" opuścił Boston w listopadzie 1913 i pływał w rejsy wzdłuż atlantyckiego wybrzeża USA i na Karaiby do czerwca następnego roku, kiedy to został przebazowany do Newport. Brał tam udział w patrolach neutralności i pływał wzdłuż wybrzeża do momentu przystąpienia USA do I wojny światowej.
Niszczyciel dotarł do stoczni New York Navy Yard 12 maja 1917 w celu wyposażenia w sprzęt potrzebny do służby zamorskiej, następnie 15 maja dołączył do bazy niszczycieli w Queenstown w Irlandii. Służył jako eskortowiec statków płynących przez Kanał, będąc w gestii dowódcy amerykańskich sił morskich na obszarze wód europejskich. Podejmował także patrole ZOP w pobliżu południowych wybrzeży Irlandii, 14 razy atakując okręty podwodne. Po wojnie służył jako eskorta w pobliżu wybrzeża francuskiego, będąc jednym z okrętów eskortujących "George Washington", na którym prezydent Wilson przybył do Brestu w drodze na konferencje wersalską.
"Cummings" opuścił wody europejskie 16 grudnia 1918 i od 6 lutego do 9 kwietnia 1919 uczestniczył w manewrach niszczycieli i ćwiczeniach artyleryjskich w pobliżu bazy w zatoce Guantanamo. W lipcu i sierpniu operował z portu w Newport, a następnie był w rezerwie w Filadelfii pomiędzy sierpniem 1919 a marcem 1921. Wrócił do służby w pobliżu wschodniego wybrzeża USA, zanim został wycofany ze służby w Filadelfii 23 czerwca 1922.
Przekazany amerykańskiemu Departamentowi Skarbu w celu oddania 6 czerwca 1924 do służby w Straży Przybrzeżnej. Brał udział patrolach rumowych. Bazował w New London (Connecticut) zanim został przebazowany do Stapleton w 1931.
"Cummings" został zwrócony Marynarce 23 maja 1932 i został sprzedany na złom 22 sierpnia 1934 zgodnie z ustaleniami traktatu londyńskiego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
USS "Cummings", aby zobaczyć inne okręty noszące tę nazwę.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.