USS Blue Ridge (AGC-2)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS „Blue Ridge” (AGC-2)
Ilustracja
USS „Blue Ridge” (AGC-2) w 1943 r.
Klasa

okręt dowodzenia

Typ

Appalachian

Historia
Stocznia

Federal Shipbuilding and Drydock Company

Wodowanie

7 marca 1943

 brak flagi
Wejście do służby

27 września 1943

Wycofanie ze służby

14 marca 1947

Los okrętu

skreślony 1 stycznia 1960, sprzedany na złom

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

13 910 długich ton (14 133 t)

Długość

139,98 m

Szerokość

19 m

Zanurzenie

7,3 m

Prędkość

16,6 węzła

Uzbrojenie
2 x 127 mm
8 x 40 mm (4 x II)
Załoga

załoga: 36 oficerów, 442 podoficerów i marynarzy
sztab: 138 oficerów, 123 podoficerów i marynarzy

USS Blue Ridge (AGC-2) – amerykański okręt dowodzenia siłami desantowymi typu Appalachian. Służył w US Navy w czasie II wojny światowej. Jego nazwa pochodzi od angielskiej nazwy najwyższego łańcucha górskiego południowych Appalachów. Okręt został odznaczony dwiema battle stars.

USS „Blue Ridge” został zbudowany w stoczni Federal Shipbuilding and Dry Dock Company w Kearny, New Jersey na podstawie kontraktu z Maritime Commission. Jednostka została zwodowana 7 marca 1943 roku, matką chrzestną była pani Arnott. Jednostkę przeniesiono do US Navy 15 marca 1943 roku. Bethlehem Steel Company z Brooklynu wyposażyła jednostkę w sprzęt potrzebny do dowodzenia siłami desantowymi. Okręt wcielono do służby 27 września 1943 roku.

Pełnił służbę na wodach Pacyfiku, brał udział w walkach na zachodniej Nowej Gwinei, podczas kampanii desantów amerykańskich na Filipiny (na przykład w lądowaniu w Zatoce Lingayen).

Po wojnie brał udział w operacji Crossroads.

14 marca 1947 roku został wycofany ze służby. Pozostawał w rezerwie do 1 stycznia 1960 roku. Później sprzedany na złom firmie Zidell Exploration Incorporated z Portland.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]