USS Connecticut (SSN-22)
_is_underway_in_the_Pacific_Ocean.jpg)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
14 września 1992 |
| Wodowanie |
1 września 1997 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
11 grudnia 1998 |
| Los okrętu |
w służbie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
108 metrów |
| Szerokość |
12,2 metra |
| Zanurzenie testowe |
610 metrów |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| • 1 reaktor S6W • 2 turbiny • pędnik o mocy 54 000 KM • jeden podwodny silnik zapasowy Westinghouse | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu • taktyczna |
|
| Sensory | |
| • aktywny i pasywny system sonarowy AN/BOQ-5 • aktywna antena sonaru AN/BQS-24 • radar nawigacyjny AN/BPS-15 • holowana antena sonaru TB-29A | |
| Uzbrojenie | |
| • 50 Mark 48 ADCAP lub • TASM lub • Harpoon albo • 100 min • WLY-1 system przeciwtorpedowy | |
| Wyrzutnie torpedowe |
8 wyrzutni torpedowych kaliber 670 mm |
| Załoga |
134 oficerów i marynarzy |
USS Connecticut (SSN-22) – amerykański okręt podwodny o napędzie atomowym, druga jednostka typu Seawolf. Jest to piąty okręt w historii US Navy noszący imię stanu Connecticut.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zamówienie na drugą jednostkę typu Seawolf zostało złożone w stoczni Electric Boat 3 maja 1991. Stępkę pod budowę okrętu położono 14 września 1992. Wodowanie miało miejsce 1 września 1997, wejście do służby 11 grudnia 1998. Matką chrzestną okrętu została żona gubernatora stanu Connecticut.
Służba[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy rok służby upłynął na integrowaniu i zgrywaniu ze sobą systemów uzbrojenia i wyposażenia okrętu. W tym czasie brał udział w ćwiczeniach podczas których symulował okręt nieprzyjaciele, uczestniczył w misjach na płytkich wodach, a także uczestniczył w ćwiczeniach z wykorzystaniem sił ZOP.
W kwietniu 2003 okręt wynurzył się przebijając pokrywę lodową w pobliżu amerykańskiej stacji badawczej w rejonie Arktyki. Wystająca spod lodu część steru okrętu stała się obiektem zainteresowania niedźwiedzia polarnego. Całe zdarzenie zarejestrowała kamera peryskopu okrętu.
W marcu 2004 w ramach misji związanej z wojną z terroryzmem "Connecticut" dołączył do grupy okrętów, której trzon stanowił okręt desantowy USS "Wasp". 2 września okręt powrócił do bazy w New London. Przez kolejne 3 lata okręt większość czasu spędził w porcie gdzie dokonywano na nim prac remontowych.
Na początku 2007 okręt przeniesiono do bazy Kitsap w stanie Waszyngton co było częścią programu US Navy mającego na celu przeniesienia 60 procent okrętów podwodnych do baz leżących w rejonie Pacyfiku.
2 października 2021 roku okręt uszkodził dziób i sonar w zderzeniu z podmorską skałą nieoznakowaną na mapie, po czym po prowizorycznych naprawach na Guam, 12 grudnia przybył płynąc na powierzchni do San Diego, a następnie do stoczni Puget Sound w celu remontu[1]. Na skutek wypadku usunięci zostali ze stanowisk: dowódca okrętu, pierwszy oficer i pierwszy bosman[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003, s. 321-322. ISBN 1-57488-530-8.
- Norman Friedman, James L. Christley: U.S. Submarines Since 1945: An Illustrated Design History. Naval Institute Press, s. 209-212. ISBN 1-55750-260-9.
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact. ABC-CLIO, marzec 2007, s. 397-398, seria: Weapons and Warfare. ISBN 1-8510-9563-2.
- NavSource: Connecticut (SSN-22). [dostęp 2016-06-19]. (ang.).