USS Copahee (CVE-12)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Copahee (CVE-12)
Ilustracja
Klasa

lotniskowiec eskortowy

Typ

Bogue

Historia
Położenie stępki

18 czerwca 1941

Wodowanie

21 października 1941

 Stany Zjednoczone
Nazwa

USS „Copahee” (CVE-12)

Wejście do służby

15 czerwca 1942

Wycofanie ze służby

5 lipca 1946

Los okrętu

zezłomowany w 1961

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

7 800 długich ton

Długość

151,1 m

Szerokość

34 m

Zanurzenie

7,9 m

Napęd
2 kotły (285 psi)
1 turbina parowa
1 śruba napędowa
8 500 shp (6,3 MW)
Prędkość

16,5 węzła

Uzbrojenie
2 × 102 mm
8 × 40 mm
27 × 20 mm
Wyposażenie lotnicze
24 samoloty
Załoga

890

USS Copahee (CVE-12) – lotniskowiec eskortowy typu Bogue. Służył w US Navy w okresie II wojny światowej. Pierwotnie klasyfikowany jako AVG-12, następnie ACV-12 od 20 sierpnia 1942 roku; CVE-12 od 15 lipca 1943 roku i CVHE-12 od 12 czerwca 1955 roku. Odznaczony jedną battle star za służbę w czasie II wojny światowej.

Stępkę jednostki położono 18 czerwca 1941 roku pod nazwą „Steel Architect” zgodnie z kontraktem podpisanym przez Maritime Commission (hull 169) w stoczni Todd Pacific Shipyards. Jednostkę zwodowano 21 października 1941 roku. Nabyty przez US Navy 8 lutego 1942 roku. Wszedł do służby 15 czerwca tego roku.

Jednym z pierwszych rejsów było dostarczenie samolotów na Henderson Field. Następnie pełnił funkcje transportowca samolotów i jednostki eskortowej na Pacyfiku.

28 lipca 1944 roku przypłynął do San Diego z ładunkiem zdobycznych samolotów (13 Mitsubishi A6M „Zero” i 1 Nakajima B5N „Kate”).

Po wojnie uczestniczył w operacji Magic Carpet.

Wycofany ze służby i umieszczony w rezerwie 5 lipca 1946 roku.

„Copahee” został skreślony z listy jednostek floty 1 marca 1959 roku. W 1961 roku sprzedany na złom.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]