USS Corwin (1849)
| Typ | |
|---|---|
| Historia | |
| Wodowanie |
1849 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
1861 |
| Wycofanie ze służby |
1865 |
| Los okrętu |
Po wojnie zwrócony Departamentowi Skarbu USA |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
340 ton |
| Długość |
125 stóp |
| Zanurzenie |
10 stóp |
| Napęd | |
| Silnik parowy | |
| Uzbrojenie | |
| Dwa działa 32 funtowe, dwa działa 12 funtowe | |
| Załoga |
70 osób |
USS Corwin – był okrętem parowym przejętym przez Marynarkę Unii podczas Wojny secesyjnej. Używany podczas wojny do patrolowania wód Konfederacji aby blokować możliwość handlu morskiego.
[edytuj | edytuj kod]
„Corwin” był kanonierką bocznokołową, drewnianym okrętem parowym zbudowanym w Filadelfii w Pensylwanii dla U.S. Coast Survey w 1849 roku. Przeniesiony do U.S. Revenue Service w kwietniu 1861. Ponownie przeniesiony do Departamentu Marynarki do specjalnego przeznaczenia we wrześniu 1961 roku pod dowództwem porucznika Thomasa S. Phelpsa.
Przydzielony do Blokady Północnego Atlantyku[edytuj | edytuj kod]
Jednostka o wyporności 340 ton została uzbrojona w dwa średnie działa 32 funtowe oraz dwa 12 funtowe. Patrolowała wybrzeże Karoliny Północnej. W dniu 14 listopada 1861 „Corwin” odparł CSS „Curlew” w Estuarium Hatteras Inlet[1]. Pierwszego kwietnia 1862 roku wstąpił do North Atlantic Blockading Squadron do służby w Hampton Roads i wodach przyległych. W dniu 13 lipca wycofany i przeniesiony do prac badawczych na rzece Potomak.
„Corwin” udzielał skutecznej pomocy parowcowi „Quinnebaug”, który utknął na mieliźnie w pobliżu Beaufort w Karolinie Północnej 22 lipca 1865.
Powojenny zwrot jednostki do U.S. Coast Survey[edytuj | edytuj kod]
Statek zwrócono do U.S. Coast Survey, Departament Skarbu po wojnie.