Uaru amphiacanthoides
| Uaru amphiacanthoides[1] | |||
| Heckel, 1840 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Uaru amphiacanthoides | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Uaru amphiacanthoides – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Bywa hodowany w akwarium domowym.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w ciepłych i „ciemnych” wodach Ameryki Południowej w Brazylii i Gujanie. W dorzeczu rzeki Amazonki, szczególnie na odcinku zwanym przez mieszkańców Brazylii Solimões – od rzeki Japurá po ujście rzeki Rio Negro oraz do ujścia prawego dopływu rzeki Tapajós.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ciało bocznie spłaszczone z garbem tłuszczowym umiejscowionym na czole. Płetwa ogonowa o wachlarzowatym kształcie. Płetwy grzbietowa i odbytowa są u młodych ryb zaokrąglone, z wiekiem przekształcają się i u dorosłych zakończone są ostro. Otwór gębowy uzbrojony jest w niewielkie zęby. Barwy zmienne, w młodszym wieku ryby są ciemnobrązowe, po osiągnięciu ok. 10 cm wielkości zmieniają barwę na żółto-brązową, a ciało nakrapiane jest w jasne cętki. Ubarwienie całkiem dorosłych ryb jest od żółtawego po brązowy z niebiesko-zielonym połyskiem. Za okiem oraz przy nasadzie płetwy ogonowej występują małe, czarne plamy. Pośrodku ciała, poniżej linii bocznej plama ta jest duża. Osiąga długość 25–30 cm.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Ryba spokojna, chętnie przebywająca wśród innych pielęgnic, m.in. wśród skalarów, paletek i dyskowców.
Warunki hodowlane[edytuj | edytuj kod]
| Zalecane warunki w akwarium | |
|---|---|
| Zbiornik | duży, min. 150 l |
| Temperatura wody | 26–28 °C |
| Twardość wody | miękka, lekko kwaśna z dodatkiem garbników |
| Skala pH | 6,5–7 |
| pokarm | pokarm żywy i roślinny |
| Uwagi | mogą uszkadzać rośliny |
W akwarium chętnie przebywają wśród roślin m.in. z rodzaju Ceratopteris (np. różdżyca rutewkowata), jak i z rodzaju Echinodorus. Oświetlenie słabsze, wskazane są rośliny pływające. Woda cyklicznie częściowo wymieniana.
Pokarm[edytuj | edytuj kod]
Żywy: skorupiaki (oczliki, stawonogi (rozwielitki), skrobane mięso wołowe (serce), dżdżownice.
Roślinny: m.in. parzona kasza manna, drobne części roślin
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Tarło w oddzielnym zbiorniku w wodzie miękkiej (ok. 6°n). Ikra składana jest na dużym liściu, odwróconej dnem do góry doniczce. Po dokładnym oczyszczeniu miejsca składania ikry para przystępuje do jej złożenia. Podczas tego aktu u ryb uwidacznia się dymorfizm płciowy w postaci kształtu pokładełka (samica posiada zaokrąglone pokładełko)
Wylęg narybku następuje po dwóch dniach. W tym czasie para rodzicielska przenosi larwy do ciemnego i spokojnego miejsca. Po kolejnych dniach młode ryby rozpoczynają samodzielne pływanie. Narybku nie należy dokarmiać, gdyż podobnie jak w przypadku dyskowców czy paletek młode są karmione specjalną wydzieliną skóry rodziców, umiejscowioną w dolnej części ciała (u rodzaju Symphysodon narybek odżywia się w górnej partii ciała). Różnica w karmieniu narybku pomiędzy Uaru a Symphysodon została opisana przez Wernera Schmettkampa w 1980 roku[3]. Wcześniej uważano, że rozmnażają się podobnie jak ryby z rodzaju Pterophyllum.
Do 10–14 dni młodym wystarcza pokarm pobrany od rodziców. Z czasem można dokarmiać młode ryby. Podajemy larwy oczlików, rozwielitki itp. Młode ryby mają duży apetyt, są żarłoczne i szybko rosną. Wyhodowanie narybku samodzielnie jest możliwe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Uaru amphiacanthoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Uaru amphiacanthoides, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Bibliografia
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Uaru amphiacanthoides. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 13 kwietnia 2012]