Ucho (fortyfikacja)

Ucho^[2]^[3] (orilion, orylon) – występ tworzący przedłużenie czoła bastionu lub czołowej ściany schronu bojowego, mający ochronić bark lub ścianę boczną umocnienia przed ogniem ukośnym, prowadzonym poza polem ostrzału tego umocnienia^[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

maska strzelnicy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wielki Leksykon Uzbrojenia Wrzesień 1939 t. 37. Polowe schrony bojowe, wyd. 2014, okładka s. II
↑ Encyklopedia Techniki Wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1978.
↑ Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski od Biskupina do Westerplatte. Warszawa - Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996.
↑ Włodzimierz Grabowski, Tomasz Kowalski, Piotr Nowiński, Mariusz Żebrowski Fortyfikacje Pomorza Nadwiślańskiego. Twierdza Grudziądz. Przewodnik, wyd. 2014, s. 301

[1] Wielki Leksykon Uzbrojenia Wrzesień 1939 t. 37. Polowe schrony bojowe, wyd. 2014, okładka s. II

[ETW-2] Encyklopedia Techniki Wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1978.

[3] Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski od Biskupina do Westerplatte. Warszawa - Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996.

[4] Włodzimierz Grabowski, Tomasz Kowalski, Piotr Nowiński, Mariusz Żebrowski Fortyfikacje Pomorza Nadwiślańskiego. Twierdza Grudziądz. Przewodnik, wyd. 2014, s. 301

[1]

[2]

[3]

[4]