Uganda na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Uganda na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984
Uganda
Kod MKOl

UGA

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1984
Los Angeles
Chorąży

Ruth Kyalisima

Liczba zawodników

26 w 24 konkurencjach w 5 dyscyplinach

Medale
Pozycja: –. 		Złoto
0 		Srebro
0 		Brąz
0 		Razem
0

Reprezentacja Ugandy na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 liczyła 26 zawodników (24 mężczyzn i 2 kobiety), którzy startowali w pięciu dyscyplinach. Nie zdobyli oni żadnego medalu[1]. Chorążym Ugandy była lekkoatletka Ruth Kyalisima[2], specjalizująca się w biegach płotkarskich[3]. Nie można jednoznacznie ustalić najmłodszego i najstarszego reprezentanta, ponieważ data urodzenia dwóch kolarzy jest nieznana[1]. 22 zawodników debiutowało na igrzyskach[1].

Był to siódmy start tej reprezentacji na igrzyskach olimpijskich[2]. Najlepszym wynikiem, jaki osiągnęli reprezentanci tego kraju na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984, była 5. pozycja ex aequo (porażka w ćwierćfinale), jaką Dodovic Owiny i Charles Lubulwa zajęli w Boksie.

Tło startu[edytuj | edytuj kod]

Narodowy Komitet Olimpijski powstał w 1950 roku[4], a Międzynarodowy Komitet Olimpijski zatwierdził go w 1956 roku.

Przed startem w Los Angeles, Ugandyjczycy mieli na koncie medale igrzysk olimpijskich. Jedyny złoty dla tego kraju wywalczył John Akii-Bua. Jak na razie[a] jedynym medalistą, który uczynił to więcej niż jeden raz, jest Leo Rwabwogo, który w latach 1968 i 1972, zdobył odpowiednio: brązowy i srebrny medal w Boksie[2][5].

Uganda na letnich igrzyskach olimpijskich zadebiutowała w 1956 roku (wówczas jako kolonia brytyjska). Do czasu startu w igrzyskach w Los Angeles, Ugandyjczycy zdobyli 5 medali[2].

Statystyki według dyscyplin[edytuj | edytuj kod]

Lp. Sport Mężczyźni Kobiety
1. Boks 11
2. Kolarstwo 2 0
3. Lekkoatletyka 8 2
4. Pływanie 1 0
5. Podnoszenie ciężarów 2 0
Łącznie 24 2

Boks[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Boks na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984.

Ugandę w Boksie reprezentowało jedenastu zawodników. Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji. Dwóch zawodników rozpoczęło zawody 29 lipca, czterech 30 lipca, dwóch 31 lipca, jeden 1 sierpnia, jeden 3 sierpnia, zaś ostatni 6 sierpnia.

Jednym z zawodników, który rozpoczął zawody 29 lipca, był Charles Lubulwa, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze piórkowej. W pierwszej rundzie zmierzył się z Shane'em Knoxem z Australii, z którym wygrał 3-2. W drugiej rundzie jego rywalem był Dieudonné Mzatsi z Gabonu, z którym wygrał 5-0. W następnej, trzeciej rundzie zmierzył się z Irlandczykiem, Paulem Fitzgeraldem, którego pokonał 3-2. W ćwierćfinale uległ 0-5 Peterowi Konyegwachie z Nigerii, i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 5. miejsce. W wadze piórkowej najlepszy był Meldrick Taylor ze Stanów Zjednoczonych[6].

Tego samego dnia wystartował także William Galiwango, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze lekkopółśredniej. W pierwszej rundzie jego przeciwnikiem był Anthony Rose z Jamajki, którego pokonał 5-0. W kolejnej zmierzył się z Nigeryjczykiem Charles'em Nwokolo. Tym razem przegrał 0-5, i zakończył swój udział w igrzyskach. Zawody wygrał Jerry Page ze Stanów Zjednoczonych[7].

Następnego dnia kolejni Bokserzy z tego kraju rozpoczęli swoje pojedynki. Jednym z nich był William Bagonza, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze papierowej. W pierwszej rundzie wygrał przez RSC z reprezentantem Iraku, Abbasem Zeghayerem. W drugiej jego przeciwnikiem był Paul Gonzales ze Stanów Zjednoczonych, z którym Bagonza przegrał 0–5. W całych zawodach wygrał wspomniany Paul Gonzales[8].

Tego samego dnia wystąpił kolejny zawodnik, którym był John Siryakibbe. Wziął on udział w rywalizacji pięściarzy w wadze koguciej. W pierwszej rundzie wygrał 3-2 z Wenezuelczykiem, Manuelem Vílchezem. W drugiej jego przeciwnikiem był Pedro Nolasco z Dominikany, z którym przegrał 0-5. W całych zawodach wygrał Włoch, Maurizio Stecca[9].

Kolejnym zawodnikiem, startującym w igrzyskach, był Patrick Lihanda. Wziął udział w zawodach w wadze średniej. Lihanda odpadł już w pierwszej rundzie po porażce z Koreańczykiem, Sin Jun-seopem, (0–5). W całych zawodach triumfował wspomniany Sin Jun-seop[10].

Również Jonathan Kiriisa wystąpił 30 lipca. Wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze półciężkiej. W pierwszej rundzie wygrał 5-0 z Malijczykiem, Djiguiblem Traoré. W drugiej jego przeciwnikiem był Kevin Barry z Nowej Zelandii, z którym przegrał 2–3. W całych zawodach wygrał reprezentant Jugosławii, Ante Josipović[11].

Kolejnego dnia wystąpił m.in. John Kakooza, który wziął udział w rywalizacji Bokserów w wadze muszej. W pierwszej rundzie zmierzył się z Meksykaninem Fausto Garcíą, z którym przegrał (0-5). Mistrzem olimpijskim został Amerykanin, Steve McCrory[12].

Kolejnym reprezentantem Ugandy był Vicky Byarugaba, Bokser wagi lekkośredniej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego rywalem był Simen Auseth z Norwegii, z którym wygrał 4-1. Kolejnym przeciwnikiem Byarugaby był Francuz Christophe Tiozzo, z którym przegrał 0-5. Mistrzem olimpijskim został Amerykanin, Frank Tate[13].

Następnym zawodnikiem z Ugandy był Peter Okumu, Bokser wagi półśredniej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego rywalem był Neva Mkadala z Tanzanii, z którym wygrał 3-2. Jego następnym rywalem był Włoch Luciano Bruno, z którym przegrał 1-4. Mistrzem olimpijskim został Amerykanin, Mark Breland[14].

Kolejnym reprezentantem Ugandy był Geofrey Nyeko, Bokser wagi lekkiej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego rywalem był Ama Sodogah z Togo, z którym wygrał 5-0. Kolejnym przeciwnikiem Nyeki był Amerykanin, Pernell Whitaker (zwycięzca całych zawodów[15]), z którym przegrał 0-5.

Ostatnim reprezentantem Ugandy, był Dodovic Owiny, który wziął udział w rywalizacji pięściarzy w wadze ciężkiej. W pierwszej rundzie miał wolny los. W drugiej jego rywalem był Michael Kenny z Nowej Zelandii, z którym Owiny wygrał przez RSC. Jego przeciwnikiem w ćwierćfinale był Willie deWit z Kanady, z którym ugandyjski Bokser przegrał przez nokaut, i tym samym odpadł z rywalizacji o medale, zajmując 5. miejsce. W wadze ciężkiej najlepszy był Henry Tillman ze Stanów Zjednoczonych[16].

Zawodnicy
Zawodnik Konkurencja 1/32 1/16 1/8 Ćwierćfinał Półfinał Finał Źródło
Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Przeciwnik
Wynik 		Pozycja
William Bagonza waga papierowa — Zeghayer
W RSC (druga runda) 		Stany Zjednoczone Gonzales
P 0:5 		NQ 9. [17]
John Kakooza waga musza — Meksyk García
P 0:5 		NQ 17. [18]
John Siryakibbe waga kogucia Wenezuela Vílchez
W 3:2 		Dominikana Nolasco
P 0:5 		NQ 17. [19]
Charles Lubulwa waga piórkowa Australia Knox
W 3:2 		Gabon Mzatsi
W 5:0 		Irlandia Fitzgerald
W 3:2 		Nigeria Konyegwachie
P 0:5 		NQ 5. [20]
Geofrey Nyeko waga lekka BYE Togo Sodogah
W 5:0 		Stany Zjednoczone Whitaker
P 0:5 		NQ 9. [21]
William Galiwango waga lekkopółśrednia Jamajka Rose
W 5:0 		Nigeria Nwokolo
P 0:5 		NQ 17. [22]
Peter Okumu waga półśrednia BYE Tanzania Mkadala
W 3:2 		Włochy Bruno
P 1:4 		NQ 9. [23]
Vicky Byarugaba waga lekkośrednia BYE Norwegia Auseth
W 4:1 		Francja Tiozzo
P 0:5 		NQ 9. [24]
Patrick Lihanda waga średnia — Korea Południowa Sin J-s
P 0:5 		NQ 17. [25]
Jonathan Kiriisa waga półciężka — Mali Traoré
W 5:0 		Nowa Zelandia Barry
P 2:3 		NQ 9. [26]
Dodovic Owiny waga ciężka — BYE Nowa Zelandia Kenny
W RSC (2 runda) 		Kanada deWit
P TKO (1 runda) 		NQ 5. [27]

Kolarstwo szosowe[edytuj | edytuj kod]

Ugandę w kolarstwie reprezentowało dwóch zawodników – Muharud Mukasa i Ernest Buule. Wystartowali w indywidualnym wyścigu ze startu wspólnego (odbył się on 29 lipca), jednakże obydwoje nie ukończyli go i zostali niesklasyfikowani. Mistrzem olimpijskim został Alexi Grewal ze Stanów Zjednoczonych[28].

Zawodnicy
Zawodnik Konkurencja Czas Pozycja Źródło
Muharud Mukasa wyścig ze startu wspólnego DNF [29]
Ernest Buule DNF [30]

Lekkoatletyka[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984.

Ugandę w lekkoatletyce reprezentowało dziesięcioro zawodników (8 mężczyzn i 2 kobiety). 6 zawodników wystartowało w jednej konkurencji, a czterech wystąpiło w dwóch konkurencjach. Trzech zawodników wystąpiło 3 sierpnia, trzech 4 sierpnia, jeden 5 sierpnia, jeden 6 sierpnia, dwóch 12 sierpnia, a sztafeta 4 razy 400 metrów wystąpiła 10 sierpnia.

Jednym z pierwszych lekkoatletów ugandyjskich, którzy startowali w Los Angeles, był Charles Mbazira, który wziął udział w rywalizacji sprinterów w biegu na 100 metrów. Mbazira startował z trzeciego toru w drugim biegu eliminacyjnym. Z wynikiem 11,03 zajął 7. miejsce, co nie dało mu awansu do następnej rundy. W łącznej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 69. miejsce na 82 sprinterów, którzy wystąpili w eliminacjach[31]. Zwycięzcą tej konkurencji został Carl Lewis ze Stanów Zjednoczonych[32].

Kolejnym reprezentantem Ugandy był Peter Rwamuhanda, który startował w eliminacjach biegu na 400 metrów przez płotki. Wystąpił w biegu eliminacyjnym nr 8, gdzie wylosował zewnętrzny, ósmy tor. Jego czas (50,55) pozwolił mu na zajęcie czwartego miejsca, a w generalnej klasyfikacji pierwszej rundy zajął 23. miejsce na 45 startujących (nie przeszedł eliminacji)[33]. Zwycięzcą tej konkurencji został Edwin Moses ze Stanów Zjednoczonych[34].

Pierwszą kobietą reprezentująca Ugandę na tych igrzyskach, była Evelyn Adiru – specjalizująca się w biegu na 800 metrów. Wystąpiła w biegu eliminacyjnym nr 3, gdzie wylosowała zewnętrzny, ósmy tor. Jej czas (2:07,39) pozwolił jej na zajęcie szóstego miejsca, a w generalnej klasyfikacji pierwszej rundy zajęła 21. miejsce na 25 startujących (nie przeszła eliminacji). Zwyciężczynią tej konkurencji została Doina Melinte z Rumunii[35].

Następnego dnia, w eliminacjach biegu na 400 metrów pojawiło się dwóch ugandyjskich sprinterów – Moses Kyeswa i Mike Okot. Pierwszy z nich wystąpił w biegu eliminacyjnym nr 5, gdzie wylosował zewnętrzny, pierwszy tor. Jego czas (46,78) pozwolił mu na zajęcie czwartego miejsca, jednakże nie przeszedł eliminacji. Zaś drugi z Ugandyjczyków wystartował w dziesiątym biegu eliminacyjnym (wylosował tor nr 1). Uzyskał czas 46,68, co pozwoliło mu na zajęcie piątego miejsca, jednakże podobnie jak Kyeswa, nie awansował do dalszej fazy zawodów. W generalnej klasyfikacji pierwszej rundy zajęli odpowiednio: 41. i 34. miejsce (na 80 startujących). Zwycięzcą tej konkurencji został Alonzo Babers ze Stanów Zjednoczonych[36].

Jedynym przedstawicielem konkurencji technicznych był Justin Arop, który specjalizował się w rzucie oszczepem. W kwalifikacjach wystąpił w grupie B. W najlepszej próbie uzyskał odległość 69,76 m, tym samym nie wypełnił minimum potrzebnego do awansu do finału (83 metry) i został sklasyfikowany na 27. miejscu w gronie 28. uczestników tej konkurencji. Mistrzem olimpijskim został Arto Härkönen z Finlandii[37].

Następnego dnia, w eliminacjach biegu na 400 metrów przez płotki wystartowała Ruth Kyalisima. W eliminacjach pobiegła w trzecim biegu eliminacyjnym, gdzie wylosowała tor nr 7. Czas, który uzyskała (57,38), dał jej awans (zajęła 3. miejsce w tym biegu) do biegu półfinałowego, który odbył się dzień później. Tam zaś startowała w drugim półfinale, gdzie wylosowała czwarty tor. Uzyskawszy wynik 57,02 (który jest zarazem jej rekordem życiowym), zajęła 7. miejsce, i nie awansowała do finału. W końcowej klasyfikacji zajęła 14. miejsce (na 26 zawodniczek). Zwyciężyła Marokanka, Nawal El Moutawakel[38].

6 sierpnia, w biegu na 200 metrów wystartował John Goville. W eliminacjach startował z siódmego toru w dziesiątym biegu eliminacyjnym. Zajął drugie miejsce, przegrywając ze zwycięzcą o 0,27 sekundy (Goville uzyskał czas 21,59) a tym samym awansował do biegu ćwierćfinałowego, który odbył się tego samego dnia[39]. W tym zaś (startując z siódmego toru w trzecim biegu ćwierćfinałowym) uzyskał czas 21,55, jednakże nie awansował do biegów półfinałowych. W łącznej klasyfikacji zajął 29. miejsce na 30 startujących. Zwycięzcą tej konkurencji został Carl Lewis ze Stanów Zjednoczonych[40].

10 sierpnia w sztafecie 4 razy 400 metrów wystartowało czterech ugandyjskich sprinterów w składzie: Goville, Kyeswa, Rwamuhanda, Okot. Startowali w drugim biegu eliminacyjnym, w którym to uzyskali czas 3:06,65, a tym samym awansowali do półfinału, który odbył się tego samego dnia[41]. Startowali w pierwszym biegu półfinałowym, w którym zajęli czwarte miejsce (uzyskali czas 3:04,02), jednak mimo to awansowali do finału[42]. Ten zaś odbył się następnego dnia. Ugandyjczycy po raz kolejny poprawili swój wynik (tym razem uzyskując czas 3:02,09) i zajęli 7. miejsce, wyprzedzając jedynie ekipę Kanady[43]. Zwyciężyła sztafeta amerykańska[43].

Ostatnimi reprezentantami Ugandy w Los Angeles, byli Vincent Ruguga i Wilson Achia. Rozpoczęli oni swój występ od finału w biegu maratońskim. Ruguga uzyskał czas 2:17:54, i przybiegł na metę jako 29. zawodnik, zaś Achia nie ukończył biegu i został niesklasyfikowany. Zwycięzcą tej konkurencji został Carlos Lopes z Portugalii[44].

Mężczyźni
Kobiety
Zawodnik Konkurencja Eliminacje Ćwierćfinał Półfinał Finał Źródło
Rezultat Miejsce Rezultat Miejsce Rezultat Miejsce Rezultat Miejsce
Charles Mbazira bieg na 100 m 11,03 69. NQ [45]
John Goville bieg na 200 m 21,59 43. Q 21,55 29. NQ [46]
Moses Kyeswa bieg na 400 m 46,78 41. NQ [47]
Mike Okot 46,68 34. NQ [48]
Vincent Ruguga maraton — 2:17:54 29. [49]
Wilson Achia — DNF [50]
Peter Rwamuhanda bieg na 400 m przez płotki 50,55 23. — NQ [51]
Peter Rwamuhanda
John Goville
Mike Okot
Moses Kyeswa 		sztafeta 4 × 400 m 3:06,65 13. Q — 3:04,02 9. q 3:02,09 7. [41]
[42]
[43]
Zawodnik Konkurencja Eliminacje Finał Źródło
Rezultat Miejsce Rezultat Miejsce
Justin Arop rzut oszczepem 69,76 27. NQ [52]
Kobiety
Zawodniczka Konkurencja Eliminacje Półfinał Finał Źródło
Rezultat Miejsce Rezultat Miejsce Rezultat Miejsce
Evelyn Adiru bieg na 800 m 2:07,39 21. NQ [53]
Ruth Kyalisima bieg na 400 m przez płotki 57,38 11. Q 57,02 14. NQ [3]

Pływanie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984.

Ugandę w pływaniu reprezentował jeden zawodnik. Był nim Daniel Mulumba, który wystąpił w jednej konkurencji.

31 lipca Ugandyjczyk wystąpił w eliminacjach wyścigu na 100 metrów stylem dowolnym. Mulumba startował w dziewiątym wyścigu eliminacyjnym. Z wynikiem 1:07,86 zajął ostatnie, 8. miejsce w swoim wyścigu eliminacyjnym i tym samym nie awansował do następnej fazy zawodów (w łącznej klasyfikacji zajął ostatnie, 68. miejsce[54]). Zwycięzcą tej konkurencji został Rowdy Gaines ze Stanów Zjednoczonych[55].

Mężczyźni
Zawodnik Konkurencja Eliminacje Finał B Finał Źródło
Czas Miejsce Czas Miejsce Czas Miejsce
Daniel Mulumba 100 m stylem dowolnym 1:07,86 68. NQ [56]

Podnoszenie ciężarów[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Podnoszenie ciężarów na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984.

Uganda w podnoszeniu ciężarów reprezentowana była przez dwóch sztangistów. Każdy z nich wystartował w jednej konkurencji.

Jako pierwszy podczas igrzysk wystąpił Fred Bunjo, który wystartował w kategorii do 75 kilogramów. W rwaniu dwie próby na 100 i 105 kilogramów miał udane, natomiast próbę na 110 kilogramów spalił. Rwanie zakończył na 20. miejscu[57]. W podrzucie wszystkie trzy próby na 130, 135 i 140 kilogramów miał udane. Podrzut zakończył na 18. miejscu[58], i z wynikiem 245 kilogramów w dwuboju zajął 18. miejsce wyprzedzając jednego sklasyfikowanego i dwóch niesklasyfikowanych zawodników[59]. Zwycięzcą tej konkurencji został Karl-Heinz Radschinsky z RFN[60].

Kolejnym reprezentantem Ugandy był John Kyazze. Startował w kategorii do 110 kilogramów. W rwaniu dwie próby na 92,5 oraz na 95 kilogramów spalił, natomiast trzeciej próby nie wykonał[61]. W podrzucie pierwszą próbę na 115 kilogramów miał udaną, następną na 120 kilogramów spalił, natomiast ostatnią na 120 kilogramów, zaliczył. Podrzut zakończył na 12. miejscu[62]. Jednakże nie zaliczywszy rwania, Kyazze został niesklasyfikowany[63]. Zwycięzcą tej konkurencji został Norberto Oberburger z Włoch[60].

Zawodnicy
Zawodnik Konkurencja Rwanie Podrzut Razem Pozycja Źródło
Wynik Pozycja Wynik Pozycja
Fred Bunjo waga do 75 kg 105 kg 18. 140 kg 18. 245 kg 18. [64]
John Kyazze waga do 110 kg DNF 120 kg 12. DNF [65]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stan po LIO 2012

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Uganda at the 1984 Los Angeles Summer Games. Sports-Reference.com. [dostęp 2012-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Uganda. Sports-Reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-14)]. (ang.).
  3. ↑ a b Ruth Kyalisima. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  4. ↑ Uganda. olympic.org. [dostęp 2012-08-05]. (ang.).
  5. ↑ Leo Rwabwogo. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-06)]. (ang.).
  6. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Featherweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (ang.).
  7. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Light–Welterweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-30)]. (ang.).
  8. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Light Flyweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (ang.).
  9. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Bantamweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (ang.).
  10. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Middleweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-01)]. (ang.).
  11. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Light-Heavyweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-23)]. (ang.).
  12. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Flyweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)]. (ang.).
  13. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Light-Middleweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-12)]. (ang.).
  14. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Welterweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-30)]. (ang.).
  15. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Lightweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-25)]. (ang.).
  16. ↑ Boxing at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Heavyweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-30)]. (ang.).
  17. ↑ William Bagonza. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
  18. ↑ John Kakooza. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  19. ↑ John Siryakibbe. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)]. (ang.).
  20. ↑ Charles Lubulwa. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-07)]. (ang.).
  21. ↑ Geofrey Nyeko. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-07)]. (ang.).
  22. ↑ William Galiwango. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.).
  23. ↑ Peter Okumu. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-31)]. (ang.).
  24. ↑ Vicky Byarugaba. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  25. ↑ Patrick Lihanda. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-21)]. (ang.).
  26. ↑ Jonathan Kiriisa. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
  27. ↑ Dodovic Owiny. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  28. ↑ Cycling at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Road Race, Individual. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-15)]. (ang.).
  29. ↑ Muharud Mukasa. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
  30. ↑ Ernest Buule. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  31. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 100 metres Round One. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-30)]. (ang.).
  32. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 100 metres Final. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-14)]. (ang.).
  33. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 400 metres Hurdles Round One. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-02)]. (ang.).
  34. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 400 metres Hurdles Final. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-16)]. (ang.).
  35. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Women's 800 metres Final. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-10)]. (ang.).
  36. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 800 metres Final. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-07)]. (ang.).
  37. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Javelin Throw Qualifying Round. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-30)]. (ang.).
  38. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Women's 400 metres Hurdles Final. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)]. (ang.).
  39. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 200 metres Round One. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-30)]. (ang.).
  40. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 200 metres Final. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-06)]. (ang.).
  41. ↑ a b Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 4 × 400 metres Relay Round One. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-02)]. (ang.).
  42. ↑ a b Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 4 × 400 metres Relay Semi-Finals. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-02)]. (ang.).
  43. ↑ a b c Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 4 × 400 metres Relay Final. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-06)]. (ang.).
  44. ↑ Athletics at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Marathon. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  45. ↑ Charles Mbazira. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-11)]. (ang.).
  46. ↑ John Goville. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  47. ↑ Moses Kyeswa. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-17)]. (ang.).
  48. ↑ Mike Okot. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)]. (ang.).
  49. ↑ Vincent Ruguga. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-18)]. (ang.).
  50. ↑ Wilson Achia. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-18)]. (ang.).
  51. ↑ Peter Rwamuhanda. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  52. ↑ Justin Arop. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-05)]. (ang.).
  53. ↑ Evelyn Adiru. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-25)]. (ang.).
  54. ↑ Swimming at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 100 metres Freestyle Round One. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-21)]. (ang.).
  55. ↑ Swimming at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's 100 metres Freestyle Final. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-21)]. (ang.).
  56. ↑ Daniel Mulumba. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-15)]. (ang.).
  57. ↑ Weightlifting at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Middleweight Snatch. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-22)]. (ang.).
  58. ↑ Weightlifting at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Middleweight Clean & Jerk. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-22)]. (ang.).
  59. ↑ Weightlifting at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Middleweight. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-03)]. (ang.).
  60. ↑ a b Weightlifting at the 1984 Los Angeles Summer Games. sports-reference. [dostęp 2012-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-28)]. (ang.).
  61. ↑ Weightlifting at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Heavyweight II Snatch. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-12)]. (ang.).
  62. ↑ Weightlifting at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Heavyweight II Clean & Jerk. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-12)]. (ang.).
  63. ↑ Weightlifting at the 1984 Los Angeles Summer Games: Men's Heavyweight II. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-03)]. (ang.).
  64. ↑ Fred Bunjo. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.).
  65. ↑ John Kyazze. sports-reference.com. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-21)]. (ang.).
Uganda na igrzyskach olimpijskich
Letnie IO

Flaga olimpijskaFlaga Ugandy

Państwa uczestniczące w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1984 w Los Angeles, USA
Afryka
Ameryka
Azja
Europa
Australia i Oceania

Flaga olimpijska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Uganda_na_Letnich_Igrzyskach_Olimpijskich_1984&oldid=72209452”