Ugo Poletti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ugo Poletti
Kardynał prezbiter
ilustracja
Spes certa poli
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1914
Omegna

Data i miejsce śmierci

25 lutego 1997
Rzym

Wikariusz generalny Rzymu
Okres sprawowania

1973–1991

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 czerwca 1938

Nominacja biskupia

21 lipca 1958

Sakra biskupia

14 września 1958

Kreacja kardynalska

5 marca 1973
Paweł VI

Kościół tytularny

Ss. Ambrogio e Carlo al Corso

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 września 1958

Konsekrator

Gilla Vincenzo Gremigni

Współkonsekratorzy

Mario Longo Dorni
Francesco Brustia

Ugo Poletti (ur. 19 kwietnia 1914 w Omegna, zm. 25 lutego 1997 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, arcybiskup Spoleto, wikariusz diecezji rzymskiej, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Został wyświęcony na księdza 29 czerwca 1938 w Novarze (studiował w miejscowym seminarium). Pracował w seminarium duchownym i kurii biskupiej w Novarze, m.in. był prowikariuszem generalnym. W 1958 został biskupem pomocniczym Novary (ze stolicą tytularną Medeli), otrzymał sakrę biskupią 14 września 1958 z rąk arcybiskupa Vincenzo Gilla Gremigni (biskupa Novary). Uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II. W czerwcu 1967 został mianowany arcybiskupem Spoleto, w lipcu 1969 przeniesiony do pracy w wikariacie Rzymu; otrzymał tytularną stolicę arcybiskupią Aemona i powierzono mu obowiązki II wiceregenta Rzymu, a we wrześniu 1972 – prowikariusza generalnego Rzymu.

Na konsystorzu 5 marca 1973 papież Paweł VI kreował go kardynałem, z tytułem prezbitera Ss. Ambrogio e Carlo al Corso. Od tego czasu aż do stycznia 1991 był pełnoprawnym wikariuszem diecezji rzymskiej, pełnił m.in. funkcję legata papieskiego na uroczystościach otwarcia Świętych Drzwi w bazylice Matki Bożej Większej w czasie lat jubileuszowych 1975 i 1983. Brał udział w kolejnych sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, uczestniczył w obu konklawe w 1978 oraz przez pięć lat (1985–1990) przewodniczył Konferencji Episkopatu Włoch. Od 1991 do śmierci był archiprezbiterem bazyliki Matki Bożej Większej. W tej też bazylice został pochowany po śmierci w 1997.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]