Układ pomiarowo-rozliczeniowy energii elektrycznej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Układ pomiarowo-rozliczeniowy energii elektrycznejliczniki i inne urządzenia pomiarowe lub pomiarowo-rozliczeniowe, w szczególności: liczniki energii czynnej, liczniki energii biernej oraz przekładniki prądowe i napięciowe, a także układy połączeń między nimi, służące bezpośrednio lub pośrednio do pomiarów energii elektrycznej i rozliczeń za tę energię[1].

Urządzenia wchodzące w skład każdego układu pomiarowo-rozliczeniowego muszą spełniać wymagania prawa, a w szczególności posiadać legalizację i/lub certyfikat zgodności z wymaganiami zasadniczymi (MID) i/lub homologację, zgodnie z wymaganiami określonymi dla danego urządzenia. W przypadku urządzeń, dla których nie jest wymagana legalizacja lub homologacja, urządzenie musi posiadać odpowiednie świadectwo potwierdzające poprawność pomiarów (świadectwo wzorcowania). Powyższe badania powinny być wykonane przez uprawnione laboratoria posiadające akredytację w przedmiotowym zakresie zgodnie z obowiązującymi normami oraz przepisami. Okres pomiędzy kolejnymi wzorcowaniami tych urządzeń (z wyjątkiem przekładników pomiarowych prądowych i napięciowych) nie powinien przekraczać okresu ważności cech legalizacyjnych lub zabezpieczających (MID) licznika energii czynnej zainstalowanego w tym samym układzie pomiarowo-rozliczeniowym.

Miejsce instalacji[edytuj | edytuj kod]

W Polsce większość spółek dystrybucyjnych wymaga aby układy pomiarowo-rozliczeniowe były instalowane w następujących lokalizacjach:

Na wniosek odbiorcy, za zgodą OSD dopuszcza się instalację układów pomiarowych po stronie niskiego napięcia transformatora, dla odbiorców III grupy przyłączeniowej dla transformatorów o mocy do 400 kVA. Zgoda OSD uwarunkowana jest m.in. zastosowaniem układu kompensacji strat jałowych transformatora oraz akceptacją przez odbiorcę doliczenia określonych strat energii elektrycznej.

Kategorie układów pomiarowych[2][edytuj | edytuj kod]

Rozwiązania techniczne poszczególnych układów pomiarowych dzieli się na 10 kategorii.

Kategoria Napięcie przyłączenia podmiotu Moc pobierana lub wprowadzana do sieci
A 110 kV i wyższe
B1 poniżej 110 kV i powyżej 1 kV Moc pobierana nie większa niż 40 kW
B2 poniżej 110 kV i powyżej 1 kV Moc pobierana większa niż 40 kW i mniejsza niż 5 MW
B3 poniżej 110 kV i powyżej 1 kV Moc pobierana nie mniejsza niż 5 MW
C1 poniżej 1 kV Moc pobierana nie większa niż 40 kW
C2 poniżej 1 kV Moc pobierana większa niż 40 kW

W przypadku układów pomiarowych kategorii B i C, kwalifikacja do poszczególnych kategorii jest uwarunkowana przekroczeniem granicznej wartości mocy pobieranej lub wprowadzanej do sieci. Wartość mocy pobieranej lub wprowadzanej do sieci ustalana jest na podstawie mocy umownej ujętej w zawartej umowie o świadczenie usług dystrybucji lub w umowie kompleksowej z uwzględnieniem wartości mocy przyłączeniowej podmiotu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie sposobu kształtowania i kalkulacji taryf oraz sposobu rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz.U. z 2022 r. poz. 2505).
  2. Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 22 marca 2022 r. w sprawie systemu pomiarowego (Dz.U. z 2022 r. poz. 788)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2022 r. poz. 1385)
  • Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 22 marca 2022 r. w sprawie systemu pomiarowego (Dz.U. z 2022 r. poz. 788)
  • Instrukcja Ruchu i Eksploatacji Sieci Dystrybucyjnej, PGE Dystrybucja S.A., 2012.
  • Instrukcja Ruchu i Eksploatacji Sieci Dystrybucyjnej, ENEA Operator Sp. z o.o., 2023.