Układ w Dzierzgoniu
Układ w Dzierzgoniu (lub traktat dzierzgoński, ugoda dzierzgońska) został podpisany 7 lutego 1249 na zamku w Dzierzgoniu, po zakończonym pierwszym powstaniu Prusów. W wydarzeniu uczestniczył legat papieski Jakub z Leodium, późniejszy papież Urban IV[1].
Umowa została podpisana po klęsce Prusów poniesionej w bitwie pod Dzierzgoniem. Zobowiązywała Prusów do przestrzegania zasad religii chrześcijańskiej, ostatecznego wyrzeczenia się praktyk i wierzeń pogańskich, płacenia dziesięciny oraz służby wojskowej dla Krzyżaków. W zamian Prusowie otrzymali wolność osobistą, prawo dziedziczenia dóbr, a także uzyskali równouprawnienie z ludnością niemiecką. Zapewniono im dostęp do święceń duchownych, a szlachcie zagwarantowano możliwość pasowania na rycerzy[2]. Prusowie w sprawach sądowych i ustrojowych mieli stosować prawo polskie. Umowa dotyczyła jedynie mieszkańców Prus, którzy poddali się Zakonowi – Pomezanów oraz mieszkańców Natangii i północnej części Warmii. Na mocy układu w Dzierzgoniu Prusowie przenieśli się za Pasłękę. Tereny na nich zdobyte skolonizowali chłopi z Mazowsza, Czech i Niemiec[3].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Tekst traktatu dzierzgońskiego, tłum. A. Szorc, na stronie domwarminski.pl
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polskie zamki gotyckie. [dostęp 2013-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-19)].
- ↑ Klaus Militzer: Historia zakonu krzyżackiego. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2007, s. 92. ISBN 978-83-7318-862-4. OCLC 749779644. (pol.).
- ↑ Almanach historyczny