Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Układ wielki kanoniczny, zespół wielki kanoniczny – pojęcie z fizyki statystycznej.
Jest to układ termodynamiczny spełniający następujące warunki:
- ma kontakt z termostatem, tj. jest podukładem układu o stałej temperaturze,
- ma kontakt z zasobnikiem masy (może wymieniać cząstki z otoczeniem),
- ma stałą objętość


ale:
– aktywność,
– suma kanoniczna układu
niezależnych cząstek,
to:

gdzie:

– Hamiltonian całego układu,
– stała Boltzmana,
– temperatura układu (równa temperaturze otoczenia),
– potencjał chemiczny.
Prawdopodobieństwo stanu układu i-tego o energii
i liczbie cząstek
wynosi:

W układzie wielkim kanonicznym definiujemy wielki potencjał kanoniczny


więc:
– ciśnienie,
– entropia,
– średnia liczba cząstek.
Dodatkowo:

czyli

Na mocy twierdzenia Eulera o funkcji jednorodnej: