Ulica Drewnicka w Warszawie
| Kamionek | |||||||||||||
 Ulica Drewnicka, widok z ul. Rybnej | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
210 m | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
 52°14′53,4″N 21°03′53,4″E/52,248167 21,064833
| |||||||||||||
Ulica Drewnicka – ulica na osiedlu Kamionek, w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie, biegnąca z przerwaniem ciągłości od ul. Rybnej do ul. Gocławskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica Drewnicka powstała około roku 1928 w związku z rozbudową Fabryki Aparatów Elektrycznych Kazimierza Szpotańskiego działających od roku 1921 przy ul. Gocławskiej. Całą nieparzystą stronę ulicy wypełniła jedna z hal zakładów Szpotańskiego.
Krótko przed rokiem 1938 wybudowano gmach Biblioteki XX-lecia, ufundowany przez Kazimierza Szpotańskiego z okazji dwudziestolecia istnienia jego firmy, działającej od roku 1918 (początkowo w prywatnym mieszkaniu na nieistniejącej dziś ulicy Mirowskiej).
W okresie powojennym ulicę rozdzielono na dwa odcinki, włączając jej fragment do terenu znacjonalizowanej i działającej już jako Zakłady Wytwórcze Aparatury Wysokiego Napięcia ZWAR (dawnej fabryki Szpotańskiego).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom 3. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 42. ISBN 83-906629-2-2.